Κρατήστε την αρχή μόνο για σας

Είναι εκείνη η μυρωδιά που μένει πάνω στα ρούχα σου, στο δέρμα σου, στα σεντόνια. Εκείνο το ανεξήγητο χαμόγελο που φοράς καθώς περπατάς στους δρόμους που σεργιάνιζες παλιότερα, με άλλον αέρα, άλλες σκέψεις, άλλη ξεγνοιασιά. Είναι εκείνο το δροσιστικό αεράκι που σε επαναφέρει στην πραγματικότητα κάθε φορά που κάποιος σε ρωτάει αν είσαι ερωτευμένος, κι εσύ γελάς κάπως ψεύτικα και μασάς κενές λέξεις αρνούμενος να το επιβεβαιώσεις.

Κανείς δεν ξέρει το μυστικό σου, και δεν έχεις σκοπό να το πεις πουθενά. Όχι ακόμα, τουλάχιστον. Σ’ αρέσει που είναι δικό σου, κατάδικό σου. Το έχτισες αυτό το μυστικό με καρδιοχτύπια κι ελπίδες, με όνειρα και φαντασιώσεις που, προς έκπληξή σου, ζωντάνεψαν μπροστά στα μάτια σου, πριν καν το καταλάβεις. Και τώρα, το ζεις, μακριά απ’ τα μάτια του κόσμου, τα μάτια εκείνα που ξέρουν καλά να πετούν φωτιές στις ευτυχίες που βλέπουν και κάποτε είναι ικανά να τις κάψουν.

Ποτέ σου δε φίλησες τόσο γλυκά χείλη. Ποτέ σου δεν άγγιξες σώμα τόσο καυτό όσο αυτό που έχεις τώρα πάνω σου. Μα πόσο δυνατός είναι πια αυτός ο έρωτας; Είναι, όμως, ο έρωτας ή η μυστικότητά του που κάνει αυτό που βιώνετε τόσο μοναδικό; Μήπως είναι ο συνδυασμός και των δύο;

Μέσα στη μουντάδα του κόσμου, σαν σπουργίτι, βρήκες τη φωλιά σου. Στην αρχή, φοβόσουν να το παραδεχτείς. Δεν ήθελες να πέσει ο πύργος που έχτιζες στο μυαλό σου, δεν ήθελες να ‘σαι εσύ αυτός που θα προκαλούσε την ίδια σου την τύχη. Περίμενες, υπομονετικά, καθώς έχτιζες το φρούριο τούβλο-τούβλο, και κάθε τόσο τσέκαρες να δεις αν ο συνοδοιπόρος σου έχτιζε με την ίδια ταχύτητα κι αυτός. Όταν πια η φωλιά, που έγινε πύργος, είχε φτάσει να ‘ναι κάστρο θεόρατο, είχες πειστεί πως εδώ θα έριχνες άγκυρα, πως αυτό που ζούσες ήταν, πράγματι, αληθινό.

Τώρα θέλεις να βγεις, να το φωνάξεις, να το μάθει όλος ο κόσμος! Θέλεις να χαρούν με την ευτυχία σου, να σε θαυμάσουν, να σε ζηλέψουν. Θες να φλεξάρεις το κατόρθωμά σου, όχι με υπεροπτικό τρόπο, αλλά με όλη εκείνη την περηφάνια που νιώθεις -κι αξίζεις να τη νιώθεις. Μα κάτι σε κρατάει πίσω, κάτι σε κρατάει κλεισμένο στο κάστρο σου.

Βλέπεις, εσύ το έχεις δοκιμάσει το κόλπο και ξέρεις ότι δουλεύει. Όχι, δεν το κράτησες κρυφό για να μη σου το ματιάσουν, δεν πιστεύεις σ’ αυτά. Ούτε πιστεύεις ότι είναι όλοι τόσο ύπουλοι που θα τρέξουν να καταστρέψουν κάθε ευτυχία που γεννάς με κόπο και φροντίδα. Μα όταν ερωτεύεσαι, είναι λογικό –και πλέον σωστό– να αφήνεσαι. Κι όταν αφήνεσαι, κλείνεσαι σε μια φούσκα, φτιαγμένη από πάθος, έρωτα κι ενθουσιασμό.

Ναι, η φούσκα αυτή μπορεί να σκάσει από στιγμή σε στιγμή. Αλλά, όπως όταν κολυμπάς στη θάλασσα, κι όσο πιο ελεύθερος αφεθείς τόσο πιο εύκολα θα επιπλεύσεις, έτσι και τώρα, όσο πιο πολύ εμπιστευτείς το ένστικτό σου, τόσο περισσότερο θα επιβραβευτείς. Αν, μάλιστα, ο σύντροφός σου είναι κατάλληλος, θα αφεθεί το ίδιο κι αυτός, και θα περάσετε μία πρώτη περίοδο του μέλιτος, κατά την οποία ο υπόλοιπος κόσμος θα φαίνεται σαν μια μακρινή κουκκίδα στο διάστημα.

Γι’ αυτό το κρατήσατε μυστικό∙ για να το ζήσετε στο έπακρον. Για να κάνετε ό,τι νιώθετε, να μη δεχτείτε ξένες γνώμες, φιλτραρισμένες ή αφιλτράριστες. Έτσι, κάθε φορά που συναντιόσασταν με το ταίρι σου, βρισκόσασταν στον δικό σας προσωπικό κόσμο. Κι αφού σιγουρευτήκατε ότι ο κόσμος αυτός σας ταιριάζει, σας αρέσει και σας κάνει χαρούμενους κι όλο και πιο ερωτευμένους, αποφασίσατε ότι ήταν η στιγμή να τον παρουσιάσετε στους κύκλους σας, στους φίλους και στις οικογένειές σας. Κανένας δε θα μπορούσε να ρίξει το κάστρο σας πια, άλλωστε. Τα θεμέλια που βάλατε ήταν άριστα, αξιοζήλευτα, ανεκτίμητα. Κι όλα αυτά, χάρη στο ένα και μοναδικό μυστικό της εκκίνησης.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό από ένα νέο ξεκίνημα, έναν καινούριο υποψήφιο έρωτα της ζωής σου. Όλες εκείνες οι φορές που πίστεψες σε αυτό μα δε δούλεψε, δε μετράνε πια. Αυτό που έχει αξία είναι εκείνη η μία φορά, με εκείνον τον έναν άνθρωπο που θα παραβλέψει όλους τους κακούς οιωνούς και θα κάνει τη σχέση σας να ανθίσει σε περίοδο ξηρασίας.

Όταν τον βρεις αυτόν τον άνθρωπο, προτίμησε να ανοίγεις το στόμα σου μόνο για να τον φιλάς, όχι για να τον διαφημίζεις. Σιγουρέψου πως αυτός είναι ο άνθρωπός σου, ζήσε μαζί του, αφέσου μαζί του. Κι όταν πια τα πράγματα θα έχουν πάρει τον δρόμο τους, άσε τους άλλους να σε κοιτάξουν με απορία, καθώς θα αναρωτιούνται πώς τα κατάφερες. Μόνο εσείς οι δύο θα ξέρετε το μυστικό.