Απόψε η μοναξιά ακούγεται. Την ακούς, στις ανάσες σου που γίνονται ολοένα και πιο βαριές. Την αφουγκράζεσαι, στις βαθιές ρουφηξιές που παίρνεις από το τσιγάρο. Στο χτύπημα του χεριού σου που συγκρούεται δυνατά με το τραπέζι. Απόψε, ο εαυτός σου είναι ο πρωταγωνιστής και χρειάζεται όσο τίποτε άλλο τη βοήθειά σου.

Κάποια βράδια είναι δύσκολα. Κάποια βράδια δεν τα αντέχεις. Τρυπάνε το είναι σου και πλακώνουν το στέρνο σου σαν κάποιος να εναπόθεσε πάνω του μια πλάκα ασήκωτη. Σκέψεις εμφανίζονται η μία μετά την άλλη και δένουν με αλυσίδες το μυαλό σου, ώστε αυτή τη νύχτα να μην το αφήσουν να ξεφύγει εύκολα.

Τι πάει στραβά με τους ανθρώπους ; Πού κρύφτηκαν όλα εκείνα τα συναισθήματα που έχεις ακούσει ότι υπάρχουν σε αυτούς ; Υπάρχουν ακόμα κι αν ναι, πού πρέπει να ψάξεις για να τα βρεις ; Αν όχι ποιο είναι αυτό το μαγικό κουμπί που πατάς για να γίνεις κι εσύ έτσι;

Λάθος εποχή, λάθος πρότυπα, λάθος όλα. Αισθάνεσαι εγκλωβισμένος σε έναν κόσμο που δε σου αρέσει αλλά και από τον οποίο δεν μπορείς να δραπετεύσεις. Όλα τόσο επιφανειακά, όλα τόσο μετρημένα, τόσο τρομακτικά κενά. Τη θέση του έρωτα, την έχει καταλάβει το εύκολο και γρήγορο σεξ. Μοναδικότητα πουθενά. Μοναξιά όμως παντού. Βλέπεις, είναι όλοι τόσο ερωτευμένοι με τους εαυτούς τους, που αδυνατούν να ερωτευτούν κάποιον άλλον.

Γιατί ο έρωτας εξ’ορισμού προϋποθέτει να καταπατάς κάθε είδους εγωισμό, κάθε είδους αξιοπρέπεια ή ανασφάλεια και να προσπαθείς. Να προσπαθείς κάθε μέρα για τον άλλον. Να προσπαθείς κάθε μέρα να δημιουργείς στιγμές μαζί του. Να του δείχνεις ότι είναι ξεχωριστός και να τον κάνεις να νιώθει έτσι. Επειδή έτσι νιώθεις και εσύ. Ο έρωτας είναι μοναδικό συναίσθημα. Τόσο που κάνει και εσένα τον ίδιο μοναδικό. Σε μεταμορφώνει και σε διαχωρίζει από το πλήθος. Βάζει στα μάτια σου αυτή την εξέχουσα λάμψη και τη σπίθα, που είναι έτοιμη να ανάψει φωτιά και να ανατινάξει τα πάντα γύρω της.

Μα ο κόσμος πνίγηκε σε ένα άσ’ το καλύτερα. Ακόμη κι όσοι ένιωσαν μεταξύ τους μια χημεία πρωτόγνωρη, θα την προσπεράσουν και θα προσποιηθούν ότι δεν υπήρξε ποτέ! Διότι όλα πλέον έχουν απομυθοποιηθεί και ισοπεδωθεί, που διστάζεις να επενδύσεις σε κάποιον από φόβο μήπως είναι και εκείνος σαν τους άλλους. Από φόβο μην αποδειχθεί ανάξιος του ρίσκου. Από φόβο μη σπαταλήσεις άδικα χρόνο σε κούφια είδωλα.

Σε πιάνει το παράπονο. Σηκώνεσαι από τη θέση σου και αρχίζεις να περπατάς νευρικά στο δωμάτιο.Ξέρεις ότι δεν είσαι σαν τους άλλους. Έχεις αυτό το μαγικό συστατικό που σε καθιστά ιδιαίτερο. Ξέρεις επίσης ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό, από το να σου συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο που κάποιος συμπεριφέρεται σε όλους τους υπόλοιπους. Όχι, δεν ανήκεις στους υπόλοιπους και δε θα δεχθείς ποτέ να ανήκεις. Οι γνώριμες ατάκες και τα πολυφορεμένα αστεία δεν ταιριάζουν σε εσένα. Δε θα σου τραβήξουν την προσοχή και σίγουρα θα σε απωθήσουν περισσότερο από το να σου ασκήσουν έστω και την παραμικρή γοητεία.

Έτσι επιλέγεις τη μοναξιά από το συμβιβασμό σε εφήμερες γνωριμίες κι επιφανειακούς παρτενέρ που είναι ανίκανοι να σου προσφέρουν ακόμα και σεξουαλική ικανοποίηση. Μην πιεστείς ποτέ να είσαι με κάποιον απλά για να μην είσαι μόνος σου. Σεβάσου τα θέλω σου. Πάρε το χρόνο σου και κατάλαβε τι σου αρέσει και κυρίως τι δε σου αρέσει. Ακόμα και αν οι καιροί είναι ψεύτικοι, εσύ επίλεξε να είσαι αληθινός. Μόνο τότε δίνεις στη ζωή την αξιοπρέπεια και την ουσία που της αρμόζει.

Συντάκτης: Έλλη Βαλή
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου