Έστειλες μήνυμα, δεν απάντησε. Ή απάντησε, αλλά δεν ξέρεις αν σε καλύπτει η απάντηση που έλαβες. Θέλεις αλλά δε σε θέλει, ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Μήπως φταίει το timing; Και τα σενάρια μπορούν να συνεχιστούν επ’ αόριστον. Όλοι έχουμε ή είχαμε έναν άνθρωπο στη ζωή μας που δε ζήσαμε αυτά που θέλαμε κι έμεινε το λεγόμενο «απωθημένο». Μηνύματα, μεθύσια, υπερανάλυση με τα κολλητάρια, δράματα, κλάματα και πάει λέγοντας. Κι όλα αυτά γιατί ένας άνθρωπος δε μας θέλει.
Έχεις σκεφτεί όμως τελικά τι θέλεις εσύ από αυτόν τον άνθρωπο κι έχεις χαλάσει τόση φαιά ουσία; Σίγουρα όχι μια βραδιά, λες. Τα απωθημένα μας -μιλώντας για τα ερωτικά πάντα- συνήθως συνδέονται με συναισθήματα τα οποία αναπτύσσονται περισσότερο, χρησιμοποιούν τον χρόνο κι όσο συνεχίζουν να είναι απωθημένα, τόσο μας δεσμεύουν, αφού συνδέονται με σενάρια κι ιδέες που πλάθουμε εμείς στο κεφάλι μας. Κάθε σκέψη ξεκινάει μ’ ένα «αν», μια συνθήκη δηλαδή ανύπαρκτη. Από αυτό και μόνο πρέπει ν’ αντιληφθείς ότι όλο το δέσιμο που έχεις αναπτύξει, είναι μόνο από τη δική σου μεριά· μια φαντασίωση.
Είναι δύσκολο να βγάλεις από το μυαλό σου όλα τα «γιατί» και να σου φύγει η περιέργεια για κάτι που τόσο πολύ λαχταράς να ζήσεις. Η περιέργεια όμως, αναφέρεται στο άγνωστο κι είναι στη φύση μας να θέλουμε να το εξερευνήσουμε για να το κάνουμε γνωστό. Παρ’ όλα αυτά, χτίζεται μια εικόνα/ιδέα για έναν άνθρωπο που μόνο αληθινή δεν είναι και δε θέλουμε και να γίνει. Πείθουμε τον εαυτό μας πως είμαστε τόσο σίγουροι ότι είναι ο άνθρωπος που θέλουμε χωρίς να υπολογίζουμε τις πιθανότητες να έχουμε κάνει λάθος. Κι οι πιθανότητες είναι πολλές.
Τι νόημα έχει να κυνηγάς κάτι τόσο πολύ ή ν’ αναλώνεσαι σ’ έναν άνθρωπο που για τον άλφα η βήτα λόγο δε θέλει να ζήσετε κάτι μαζί; Απωθημένα θα έπρεπε να θεωρούνται μόνο εκείνα που αφορούν όσους τα ζουν από κοινού. Από εκεί και πέρα, όταν τα πράγματα είναι μονόπλευρα, η κατάσταση δεν αφορά ένα απωθημένο. Διότι, από τη στιγμή που δεν έχεις ζήσει έναν άνθρωπο, δεν μπορείς να ξέρεις αν θα σου δώσει αυτό που θέλεις. Άρα κάνεις απλώς μια εικασία. Παίζει φυσικά και τον ρόλο του ο εγωισμός, που σου που λέει ότι αφού είναι επιλογή σου θα είναι και σωστή, επομένως η απόρριψη είναι φοβερά δύσκολο να γίνει δεκτή χωρίς το κυνήγι. Χωρίς τελικά να ξέρεις τι και γιατί κυνηγάς.
Αλλά για να μην είμαστε απόλυτοι, ας πάρουμε και το άλλο σενάριο. Ας πούμε πως τελικά αυτό το απωθημένο αποφασίζει να γίνει μέρος της ζωής σου. Εσύ όμως, στο κεφάλι σου, είσαι ήδη στην τρίτη σεζόν, έχεις ήδη πλάσει τον χαρακτήρα του, τα σχέδιά σας, την πλοκή της ιστορίας. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν, το πιο πιθανό είναι ν’ απογοητευτείς- στην καλύτερη. Κι αυτό, όχι απαραίτητα γιατί ο άλλος δε θέλει να σου δώσει πράγματα, αλλά πολύ πιθανό να μην είναι αυτά που θέλεις εσύ.
Αν μιλάμε και για έντονα απωθημένα και συναισθηματικούς ανθρώπους, τότε θα ζεις για πολύ καιρό σ’ ένα ωραίο ροζ συννεφάκι όπου κυριαρχεί το αίσθημα της ικανοποίησης κι ό,τι red flag εμφανίζεται θα το παραβλέπεις. Κι όσο απομακρύνεσαι από την πραγματικότητα, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να δεις τα πράγματα αντικειμενικά και να δεχτείς πως έκανες λάθος επιλογή. Μα ακόμα κι αν το δεις αυτό, πόσο εύκολο θα σου είναι να φύγεις;
Ίσως, τελικά, τ’ απωθημένα είναι καλύτερο να μένουν απωθημένα. Αλλά με την έννοια μιας διαδρομής που απλώς δεν πήρες, όχι της εξιδανίκευσης μιας κατάστασης που δε θέλησε ο άλλος να ζήσετε. Λίγες είναι οι περιπτώσεις που αυτό πάει καλά, όμως παραδόξως, ακόμα λιγότεροι οι άνθρωποι που δεν αφήνουν το πείσμα τους να τους παρασύρει σε τέτοιες καταστάσεις. Οπότε, την επόμενη φορά που θα θες να γίνεις λιώμα επειδή δε σου απάντησε στο μήνυμα, βάλε καλύτερα καμιά ταινία να δεις με αρχή, μέση και τέλος. Και μάλιστα, τέλος φαντασμαγορικό.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σίσσυ Γεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
