Miyake-jima: Ταξίδι στο πιο τοξικό νησί του κόσμου

Τοξικές σχέσεις λίγο πολύ όλοι έχουμε συναντήσει. Τοξικούς ανθρώπους επίσης. Τοξικά μέρη όμως είναι ελάχιστα στον κόσμο και σπάνια τα συναντάει κανείς στο διάβα του. Πόσο μάλλον να ταξιδέψει σε αυτά. Ένα τέτοιο μέρος είναι το ηφαιστειογενές νησί Miyake-jima, το οποίο βρίσκεται στο αρχιπέλαγος Izu, 180 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Τόκιο. Ανήκει στο σύμπλεγμα των Νήσων Izu, το οποίο αποτελείται από 9 νησιά και πολλές νησίδες και όλα αποτελούν κομμάτι του Εθνικού Πάρκου Fuji-Hakone-Izu. Από τις αρχές του 17^ου αιώνα μέχρι και τα μέσα του 19^ου αιώνα το Miyake-jima ήταν τόπος εξορίας εγκληματιών. Κι όμως δεν είναι αυτή η προϊστορία του που του έχει δώσει τον τίτλο του τοξικότερου νησιού στον κόσμο.

Γνωρίζουμε ότι γενικά η Ιαπωνία και ειδικά οι γύρω περιοχές της είναι ηφαιστειογενείς περιοχές με έντονη τόσο ηφαιστειακή όσο και σεισμική δραστηριότητα. Οι καταγραφές – για παράδειγμα- των εκρήξεων του ηφαιστείου Fuji κάνουν τη Σαντορίνη να φαντάζει παιδότοπος. Αν όμως κάποιος γκουγκλάρει την εικόνα του Miyake-jima από τον δορυφόρο θα καταλάβει ίσως γιατί. Στο μικρό αυτό νησί δεσπόζει το όρος Oyama με υψόμετρο περίπου 760 μέτρα. Στη φωτογραφία φαίνεται ο κρατήρας στο κέντρο και γύρω γύρω πράσινο. Όπως είναι λογικό το θειάφι βρίσκεται παντού και ειδικά στην ατμόσφαιρα του νησιού. Ο λόγος που όποιος πατάει το πόδι του στο νησί – είτε για να το επισκεφτεί είτε για να μείνει- πρέπει να έχει απαραίτητα μάσκα αερίων μαζί του έχει να κάνει με την ηφαιστειακή δραστηριότητα του όρους Oyama.

Στα αρχεία των σεισμολόγων το Oyama έχει δώσει περίπου κάθε 20 χρόνια δυνατές εκρήξεις, οι οποίες προκάλεσαν τόσο υλικές ζημιές, όσο και απώλειες ανθρώπινων ζωών. Πρόσφατα όμως, και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2000, το Miyake-jima εκκενώθηκε, καθώς οι προβλέψεις από την ηφαιστειακή δραστηριότητα του Oyama δεν ήταν ενθαρρυντικές. Για περίπου 4 χρόνια οι επιστήμονες παρακολουθούσαν το ηφαίστειο να βγάζει τεράστιους όγκους αερίων με διοξείδιο του θείου στην ατμόσφαιρα και όταν κόπασαν κάπως τα πράγματα, οι κάτοικοι κλήθηκαν να ξαναγυρίσουν στις εστίες τους τον Φεβρουάριο του 2005 με την υποχρέωση να εξοπλιστούν με ειδικές μάσκες αερίων. Το νησί πλέον απέκτησε έναν άτυπο τίτλο ως «Gas mask island».

Σήμερα, αν και η ηφαιστειακή δραστηριότητα έχει κοπάσει, οι κάτοικοι σπάνια χρησιμοποιούν τις μάσκες στην καθημερινότητά τους. Κυρίως τις φορούν όταν χτυπάει ο συναγερμός των μετρητών που υπολογίζουν τα επίπεδα του διοξειδίου του θείου, που εκτοξεύεται από τον κρατήρα του Oyama σε αέρια μορφή. Παρόλα αυτά το Miyake-jima δέχεται μέχρι και σήμερα πλήθος επισκεπτών και τουριστών.

Η πρόσβαση εκεί μπορεί να γίνει με πλοίο – περίπου 6 ώρες διαδρομή- αλλά και με πτήσεις low-budget εταιρειών διάρκειας μίας ώρας. Αν και είναι ένα νησί με ένα μόνο χωριό και ελάχιστους κατοίκους, διαθέτει αεροδρόμιο, το οποίο ξανάνοιξε το 2008, όταν και η ηφαιστειακή δραστηριότητα ελαττώθηκε σημαντικά. Είναι δύσκολο να βρεις κάποιον εκεί να μιλάει αγγλικά, αλλά γενικά οι ντόπιοι είναι φιλικοί με τους τουρίστες. Καμιά φορά με ένα χαμόγελο μπορείς να κατανοήσεις όλες τις γλώσσες του κόσμου. Τι έχει όμως να προσφέρει ένα τέτοιο μικρό – και ίσως λίγο επικίνδυνο – μέρος σε κάποιον επισκέπτη;

Κι όμως το Miyake-jima είναι ένας τόπος συνάντησης για ανθρώπους που λατρεύουν το bird watching, καθώς μπορεί κάποιος να παρατηρήσει πολλά και σπάνια είδη πουλιών, ειδικά όταν επισκεφτεί την ηφαιστειακή λίμνη Tairo-ike, η οποία είναι η μεγαλύτερη πηγή γλυκού νερού στις Νήσους Izu. Η πρόσβαση στον κρατήρα του Oyama απαγορεύεται αλλά σε όλο το νησί υπάρχουν χαρτογραφημένες περιπατητικές διαδρομές, όπου μπορείς να θαυμάσεις τα τοπία της περιοχής και την φύση, όπως αυτή έχει ξαναγεννηθεί στην κυριολεξία από τις στάχτες της, χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου. Κάποιες από αυτές τις διαδρομές δημιουργήθηκαν από τη λάβα που διαχύθηκε πριν πολλά χρόνια στο νησί, όπως το Ako Lava Flow Trail. Επιπλέον, υπάρχουν ονειρικές παραλίες, όπου σου δίνεται η δυνατότητα να κάνεις καταδύσεις σε τροπικούς βυθούς. Είναι αξιοσημείωτο πώς ένα χαρακτηρισμένο ως «τοξικό» μέρος, κρύβει τόσο ζωή μέσα του.

Στο Miyake-jima γίνονται τρία φεστιβάλ το χρόνο, τα οποία είναι βασισμένα σε παλιές παραδόσεις του νησιού. Αν είσαι τυχερός και βρίσκεσαι εκεί εκείνες τις χρονικές περιόδους, μπορεί και να δοκιμάσεις την παραδοσιακή τοπική λιχουδιά, το Kusaya. Πρόκειται για ένα είδος παστού ψαριού, το οποίο έχει ξεπλυθεί με γλυκό νερό πολύ καλά, έχει ψηθεί στο αλάτι που βγάζει η περιοχή και έχει στεγνώσει στον ήλιο. Συνήθως για την παρασκευή του χρησιμοποιείται μπακαλιάρος, σκουμπρί ή χελιδονόψαρο. Για τους Έλληνες ίσως να είναι ο καλύτερος πικάντικος ουζομεζές, αλλά για τους ντόπιους είναι το ιδανικό δώρο που μπορεί να πάρει ο επισκέπτης μαζί του και συνοδεύεται με sake.

Το μικρό αυτό νησί στην άλλη πλευρά της Γης μπορεί να μην έχει τις ιδανικές εγκαταστάσεις και την μεγάλη τουριστική προβολή, έχει όμως αυτό το «απαγορευτικό» που το κάνει πιο θελκτικό στον επισκέπτη. Είναι ένα μέρος στον χάρτη που λίγοι θα επισκεφτούν. Αυτοί οι λίγοι όμως θα έχουν πολλά να πουν για το πιο τοξικό νησί του κόσμου.