Προσπάθησε να σκεφτείς τις στιγμές που η λέξη «ευάλωτος» μοιάζει λίγη μπροστά σε όσα αισθάνεσαι και ζεις. Για την ακρίβεια δε θέλει και πολύ προσπάθεια, από τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν ξεχνιέται από το ένα περιστατικό στο άλλο. Κάθε φορά το συγκεκριμένο απροσδιόριστο και σίγουρα άσχημο συναίσθημα ξυπνά και δυναμώνει, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα κύτταρα μνήμης σε κάθε οργανισμό. Εδώ όμως μιλάμε για ψυχική και εγκεφαλική υγεία συνδυαστικά.

Φτάνει με τους πιο ειδικούς όρους. Πάμε στα απλά. Τα δικά μας, τα καθημερινά και κυρίως τα προσωπικά. Δεν ξέρεις πού να απευθυνθείς. Πνίγεσαι σε μία κουταλιά νερό, λες και είσαι μικρό παιδί. Θέλεις να το βγάλεις από μέσα σου. Δεν μπορείς να δεχτείς τι σου είπε ο Αλέξανδρος πριν λίγο. Σου φαντάζει αδιανόητο, προσβλητικό και θεωρείς ότι η σχέση σου περνάει κρίση. Χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου σχεδόν κυριολεκτικά μετά από τον καβγά με την Κατερίνα. Κάθε Κατερίνα και κάθε Αλέξανδρος δεν είναι εκεί, όταν εσύ είσαι ευάλωτος «εξαιτίας τους». Είναι διαφορετικό το να συζητήσεις και να λύσεις ό,τι σε προβληματίζει μαζί τους εκείνη τη στιγμή από το να βρεις ένα τρίτο πρόσωπο να μοιραστείς τις σκέψεις σου. Και όχι όποιο κι όποιο. Χρειάζεσαι αυτό που εκτός από αληθινός ακροατής, θα διακατέχεται κι από κατανόηση. Πριν τη σκιαγράφηση αυτού του χαρακτήρα, καλό θα ήταν να διαβάσεις, να σημειώσεις και κυρίως να μην ξεχάσεις με την καμία τα παρακάτω βήματα.

1. Basic, αλλά η ψυχραιμία δεν είναι μια αρετή που την έχεις εκ γενετής. Είναι κάτι που μπορείς να αποκτήσεις και να δουλέψεις. Πίστεψέ με θα δυσκολευτείς να διαψεύσεις τη δήλωσή μου αυτή, σε περίπτωση που πιστεύεις το αντίθετο! Επομένως, έχω την προσοχή σου; Προφανώς και τίποτα δεν τελειώνει μετά από ένα mental breakdown. Ίσα- ίσα κάτι καινούριο και ανανεωτικό θα έρθει. Όλα έχουν σειρά και ως πρώτο βήμα πρέπει να επιλέξεις τη χαλάρωση. Ξέρω, είναι σχεδόν ουτοπικό να βρεθείς σε ζεν κατάσταση, ενώ βρίσκεσαι στο άλλο άκρο, αλλά ο πρωταγωνιστής είσαι εσύ σε αυτό που σου συμβαίνει και η ένταση που σε κατακλύζει πρέπει να κατέβει. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσεις να ακολουθήσεις το επόμενο step με περισσότερη άνεση συγκριτικά με τη θέση που βρισκόσουν πριν ηρεμήσεις, τόσο ψυχικά όσο κι εγκεφαλικά. Σημαντικό. Πάνε πακέτο τα δύο τελευταία.

2. Μόλις τα τσάκρα σου επανέλθουν κάπως σε μία φυσιολογική, ας πούμε, καταστασούλα, ασχολείσαι με το μυαλό σου 101%. Μην ξεκινάς το overthinking! Δώσε του κλωτσιά. Για να σου το εξηγήσω όσο καλύτερα γίνεται, προσπάθησε να κάνεις την εξής εικόνα: κουβαλάς ένα κουβάρι με καλώδια και ενώ είναι όλα διαφορετικά, εσύ τα βλέπεις ίδια και κλίνεσαι εν τέλει να ξεμπερδέψεις μία μάζα, η οποία για σένα δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος ούτε μικρότερα κομμάτια, ώστε να μπορέσεις να τη διαλύσεις. Αυτή η μάζα ουσιαστικά αποτελείται από ελάχιστη λογική, υποθετικά σενάρια, αυτοκριτική και το κυρίαρχο, δίψα για απαντήσεις και κατ’ επέκταση λύσεις. Καλό είναι να κάνεις delete σε κάθε δημιούργημα της φαντασίας, να ενισχύσεις τη λογική σου ανοίγοντας παράλληλα και μία πόρτα για το συναίσθημα, μην είσαι υπερβολικά αυστηρός με τον εαυτό σου και μην ανυπομονείς τόσο για την άμεση επίλυση του «προβλήματος».

3. Αμέσως μετά θα έρθει η συνειδητοποίηση. Θα μπορέσεις να καταλάβεις τι είναι πραγματικά αυτό που σε έφερε στην ευάλωτη θέση που βρίσκεσαι και θα σκέφτεσαι τα προσωπικά σου με σωστή σειρά. Κάτι σαν να τα έχεις οργανώσεις και τοποθετήσει σε files. Δεν πρέπει να παραμελήσεις το πρόγραμμά σου. Ό,τι θες να βγάλεις από μέσα σου το έχεις σχεδόν έτοιμο και σε μια τάξη, αν σε βολεύει να το πούμε έτσι. Καλό θα ήταν, λοιπόν, στο στάδιο αυτό να ασχοληθείς και λίγο με δουλειές που τίναξες στον αέρα, να βάλεις για ένα άλφα χρονικό διάστημα σε προτεραιότητα τις υποχρεώσεις σου και να αφοσιωθείς για όσο σου επιτρέπει η κατάστασή σου στη δουλειά σου. Μην καταπιεστείς, αλλά κυνήγησε όσο αντέχεις την ισορροπία. Είναι το παν.

4. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρέπει να εξαφανιστείς. Δε σου φτάνει το βάρος των προσωπικών σου, αν τα παρατήσεις όλα και φύγεις τόσο πνευματικά όσο και σωματικά απ’ όλο αυτό, έχεις χάσει το παιχνίδι. Δε σου είπε κανείς να γίνεις εργασιομανής ή τουρίστας από μια πλασμένη ανάγκη. Η αλλαγή στην αλλαγή είναι παυσίπονο, δεν είναι άμεση λύση. Και κάποια στιγμή η δραστικότητα τους τελειώνει. Κι αν ένιωθες προηγουμένως αδυναμία μία φορά, τώρα θα νιώθεις τις δεκαπλάσιες. Πάτα στα πόδια σου, φυσικά και μπορείς. Ένα άλλο μέρος, σπίτι, πόλη και δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού μπορείς να καταφύγεις, είναι ικανά να κάνουν περισσότερο ασήκωτο το δικό σου περιβάλλον. Μείνε εκεί που είσαι. Όχι μόνο στα ευχάριστα, αλλά και στα δύσκολα.

 

5. Ο εαυτός σου δε φταίει σε τίποτα να ακούει όσα του κατεβάζεις. Από βρισιές μέχρι καταλογισμό ευθυνών με τρόπο που σε κανέναν δε θα έφτανες να μιλήσεις έτσι. Το self-love εδώ φαίνεται και μην το θεωρήσεις δεδομένο. Όταν είσαι ευάλωτος είναι πανεύκολο να γίνεις και σκληρός, ειδικά με τον εαυτό σου. Δεν είναι ώρα για μαθήματα ζωής και πίεση. Δεν είναι υπεύθυνος για όλα. Εξάλλου, κάθε σχέση, ερωτική ή μη δεν αποτελείται μόνο από έναν. Το σωστό είναι να μην εισχωρήσεις σε μια ψευδαίσθηση που εξαιτίας του ψυχισμού σου θα δημιουργήσεις αυτόματα είτε το αντιλαμβάνεσαι είτε όχι. Η αλήθεια είναι το σημαντικότερο κι αν έχεις λειτουργήσει με βάση όλα τα παραπάνω, το να δείξεις αγάπη προς τα σένα θα είναι ευκολότερο απ’ ό,τι πριν. Μην το καθυστερήσεις και πολύ. Είσαι ο πρώτος που στ’ αλήθεια σε έχεις ανάγκη. Πίστεψέ το.

 

6. Κάπως έτσι φτάνεις σε ένα κρίσιμο κομμάτι. Ήρθε η ώρα να γίνεις επιλεκτικός. Δε στέλνεις ακατάπαυστα μπερδεμένα μηνύματα σε όλους προσπαθώντας να τους εξηγήσεις κάθε τι που αφορά τα προσωπικά σου, αναμένοντας απαντήσεις απ’ όποιον προλάβει και στείλει πρώτος. Δε βιάζεσαι. Δε θα σωθείς αν δεν περιμένεις λίγα λεπτά ακόμα. Δεν είναι το ζητούμενο να ψάξεις τα λόγια κάποιου ανάμεσα σε πολλούς είτε για να σε ανακουφίσουν και να ακούσεις αυτό που θες είτε για να σου δώσουν λύσεις στο πιάτο. Γέλα τώρα, γιατί και τα δύο είναι αστεία και αστεία θα παραμείνουν. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Όχι στο δικό μας.

 

Και πώς γίνεται αυτή η επιλογή; Όπως όλες. Υπάρχουν στάνταρ κριτήρια σε αυτές τις περιπτώσεις. Όταν βρίσκεσαι σε μια τόσο λεπτή θέση δεν απευθύνεσαι σε έναν «τοίχο», απλά για να τα βγάλεις προς τα έξω. Το πιο πιθανό είναι να μη σου απαντήσει καν ή να σου πει άσχετες χαζομάρες. Σίγουρα το άτομο στο οποίο θα μιλήσεις, πρέπει να σου αποπνέει εμπιστοσύνη. Να νιώθεις πως κι αν πεις θα είναι αρχικά ασφαλή. Να μην ακούσεις απλά ένα «σε καταλαβαίνω», αλλά να το αισθανθείς μέσα σου. Ξεχώρισε τον άνθρωπό σου και μετά μίλησέ του.

Συντάκτης: Γεωργία Ρουμελιώτη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη