Γιατί η «Πενέλοπε Φέδερινγκτον» ζήτησε παραπάνω γuμνές σκηνές;

Η «Πενέλοπε Φέδερινγκτον» είναι η ηρωίδα που θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον στην τρίτη σεζόν της σειράς Bridgerton που θα κυκλοφορήσει σύντομα στο Netflix και θα την υποδυθεί η ηθοποιός Νίκολα Κόκλαν. Σε αυτόν τον κύκλο, η ηρωίδα θα έχει την πρώτη της ερωτική σκηνή με τον «Κόλιν Μπρίτζερτον», ο οποίος ενσαρκώνεται από τον ηθοποιό Λουκ Νιούταν.

Τα συγκεκριμένα γυρίσματα, όπως η ίδια ομολογεί σε πρόσφατη συνέντευξή της, της προκάλεσαν ιδιαίτερο άγχος, καθώς έτσι κι αλλιώς πρόκειται για σκηνές που και στον πλέον άνετο ηθοποιό θα δημιουργήσουν μια ελάχιστη αμηχανία, όντας εκτεθειμένος σωματικά αλλά και συναισθηματικά. Φανταστείτε πώς μπορεί να νιώσεις όταν επιπλέον δεν έχεις και την καλύτερη σχέση με την αυτοεικόνα σου, όπως έχει πει για τη δική της η εν λόγω ηθοποιός.

Υπό το κράτος αυτών των σκέψεων, η Νίκολα Κόκλαν αποφάσισε να εφαρμόσει το μότο: «Καταπολέμησε τους φόβους σου με το να τους ζεις.» Για να νιώσει, λοιπόν, άνετα, πρότεινε –όπως κι έγινε– πριν το γύρισμα της σκηνής να περάσει λίγη ώρα ξαπλωμένη με τον παρτενέρ της, σε συνθήκες απόλυτης γύμνιας ώστε να υπάρξει ένας χρόνος εξοικείωσης και προσαρμογής. Μόλις το έκαναν μάλιστα, αμέσως απελευθερώθηκε και η πρώτη σκέψη που της πέρασε από το μυαλό ήταν ότι οι γυμνιστές «κάτι ξέρουν τελικά!».

Επόμενο βήμα ήταν το καθ’ εαυτό γύρισμα των ερωτικών σκηνών, το οποίο όμως πάλι έγινε υπό όρους «Κόκλαν». Η ηθοποιός επέμενε να γυριστούν κι άλλες επιπλέον ερωτικές σκηνές, προκειμένου να νιώσει και η ίδια πιο άνετα, αλλά κυρίως για να ξεπεράσει όλα τα αρνητικά σχόλια που έχει ακούσει κατά καιρούς για το σώμα της. Η απόκλιση του σωματότυπού της από αυτό που τελείως αυθαίρετα και λανθασμένα θεωρείται αισθητικά σωστό, την έκαναν αποδέκτη σχολίων που την οδήγησαν σε μια κακή σχέση με το σώμα της κι επιπλέον «δηλητηρίασαν» και την εικόνα της σ3ξουαλικότητάς της, ακόμα και του βαθμού έλξης που μπορεί να ασκήσει σε έναν άλλον άνθρωπο. Τι έκανε, λοιπόν, πολύ σοφά και συνετά η ηθοποιός; Αξιοποίησε την ευκαιρία που της έδωσε η συγκεκριμένη στιγμή της σειράς κι αποδέχτηκε με θάρρος την πρόκληση που της τέθηκε.

Αυτό που για έναν άλλον άνθρωπο θα ήταν πηγή ατέλειωτου άγχους κι αφορμή να αναδυθούν όλες οι φοβίες στην επιφάνεια, μεταμορφώθηκε σε όπλο για αυτήν και –όχι πάντα εύκολα– έγινε τελικά το δυνατό χαρτί της.

Σε έναν κόσμο όπου ο αισθησιασμός συχνά οπτικοποιείται με την εικόνα δύο πανέμορφων κι αψεγάδιαστων ανθρώπων να κάνουν έρωτα, το να εκθέτεις τον εαυτό σου και μάλιστα επανειλημμένα κι επίμονα στη δοκιμασία να δείξεις κάτι άλλο, το οποίο ναι μεν έχει αρχίσει να κυκλοφορεί, αλλά σίγουρα εξοικειωμένοι δεν είμαστε, θέλει κότσια. Μια ερωτική σκηνή μεταξύ δύο ανθρώπων υπέρβαρων ή ΑΜΕΑ ή με οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό σίγουρα θα αντιμετωπιστεί από πολλούς με απέχθεια. Με αποστροφή. Με ατάκες του τύπου: Τι ακριβώς βλέπω;

Και ξεχνάμε ότι στη ζωή, η ερωτική συνεύρεση ενός Άδωνη με μια Αφροδίτη είναι η εξαίρεση! Ξεχνάμε ότι στην πραγματική ζωή υπάρχουν πολλά άτομα που απέχουν εσκεμμένα από τη σ3ξουαλική ζωή, επειδή τυχαίνει να έχουν κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα που τους κάνει λίγο πιο ιδιαίτερους. Και ξεχνάμε πως πολλές φορές πέφτουμε από τα σύννεφα όταν ανακαλύπτουμε πως –μαντέψτε– κι αυτά τα άτομα κάνουν σ3ξ. Και μάλιστα ωραίο σ3ξ. Στα πιο απίθανα μέρη. Τις πιο απροσδιόριστες στιγμές. Με τον πιο ασυγκράτητο ενθουσιασμό.

Η περίπτωση ατόμων που μπορεί να έχουν κάποια παραπάνω κιλά από αυτό που θεωρούμε «αισθητικά ωραίο» είναι η πιο light εκδοχή στο θέμα που συζητάμε. Αρχίζει σιγά σιγά και μας ακούγεται όλο και πιο αρρωστημένη εκείνη η φράση που έχει διατυπωθεί σαν νόμος του σ3ξ και που τελικά είναι ό,τι πιο ρατσιστικό έχει ειπωθεί ποτέ: «Στο σ3ξ τα μέτρια και κάτω του μετρίου όμορφα άτομα τείνουν να είναι καλύτερα γιατί τα δίνουν όλα. Γιατί τα δίνουν όλα; Για να εξισορροπήσουν το μειονέκτημα της εμφάνισης.» Κι εδώ και γελάμε και κλαίμε. Αφενός γελάμε γιατί η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι αυτό δεν ισχύει. Κλαίμε γιατί ακόμα και μια τόσο προσωπική, ιδιωτική στιγμή συνδέεται με κοινωνικές συμβάσεις και στερεότυπα.

Η πιο ιδιωτική σου στιγμή, στην οποία μπορείς να είσαι ό,τι θέλεις κι όπως θέλεις, τοποθετείται σε ασφυκτικά στεγανά και τελικά το αν θα την απολαύσεις ή όχι καθορίζεται από ένα είδος αυτοεικόνας που δεν το έχεις καν διαμορφώσει εσύ, αλλά η κοινωνία! Αυτή σου έχει επιβάλει πώς να δεις το δικό σου σώμα. Κι η ειρωνεία είναι ότι τις περισσότερες φορές ο παρτενέρ σου έχει πολύ καλύτερη γνώμη για σένα, απ’ όσο εσύ για σένα.

Είναι πολύ ευχάριστο, λοιπόν, να βλέπεις εκπροσώπους του μαζικού και συμβατικού κινηματογράφου να γίνονται φορείς αντισυμβατικών μηνυμάτων και να δείχνουν όσο ευάλωτος δείχνεις εσύ την ώρα που είσαι έτοιμος κι έτοιμη να αφεθείς αλλά στο μυαλό σου κάνουν πάρτι απίστευτα γελοίες σκέψεις και φωνούλες. Εκείνες που είναι έτοιμες να καθορίσουν ακόμα και τη σ3ξουαλική σου συμπεριφορά προκειμένου να ταιριάζει απόλυτα με τα κιλά σου, το ύψος σου, το χρώμα των μαλλιών σου και το μέγεθος της μύτης σου.