Τα κολλήματα που τρώμε με ηθοποιούς λένε πολλά για τη σχέση μας

Σίγουρα, κάποια στιγμή όλοι μας έχουμε απευθύνει αρκετές φορές σε φίλους και γνωστούς την ερώτηση «έχεις καμία καλή σειρά να μου προτείνεις;», η οποία αν δεν κατέληξε σε απάντηση του στιλ «το έχω δει» ή «δεν είναι του γούστου μου», τότε είχε τη δύναμη να μας ανοίξει σίγουρα την πύλη προς έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από τον δικό μας. Έναν κόσμο στον οποίο γνωρίσαμε διαφορετικούς χαρακτήρες και ακολουθήσαμε τις ζωές τους από την αρχή ως το τέλος. Και έτσι η σειρά αυτή, από μια απασχόληση στον ελεύθερο χρόνο μας, κατέληξε να γίνεται καθημερινή ανάγκη, η απαραίτητη ημερήσια δόση μας, ένας εθισμός, καθώς δεν πλέον δεν παρακολουθούμε απλά τα γεγονότα να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μας, αλλά ταυτιζόμαστε έντονα με τους χαρακτήρες αυτούς, την προσωπικότητά τους, τις εμπειρίες τους, τα πάθη και τα λάθη τους. 

Μάλιστα ταυτιζόμαστε τόσο πολύ που φτάνουμε ακόμα και στο σημείο να νιώθουμε τα συναισθήματά τους σαν να ζούμε εμείς τις ζωές τους, χαιρόμαστε με την ευτυχία τους, κλαίμε με τη δυστυχία τους, ερωτευόμαστε κι εμείς τον έρωτά τους. Τους συμβουλεύουμε φωναχτά για το τι απόφαση πρέπει να πάρουν ή τι είδους δράση πρέπει να ακολουθήσουν προκειμένου να υπάρξει θετική έκβαση στην όλη ιστορία. Και ναι, θέλουμε να σπάσουμε την τηλεόραση αν κάποιος από τους χαρακτήρες κάνει κάποια μαλάκια και η πλοκή καταλήγει να μην πηγαίνει τελικά έτσι όπως εμείς θέλουμε. 

Θα ξεχάσω εγώ τι χαρά και ικανοποίηση είχα αισθανθεί όταν ο Ross από τα Φιλαράκια τα έφτιαξε με τη Rachel -λες και τα έφτιαχνα εγώ με εκείνον- αλλά πόση αγανάκτηση είχα νιώσει και πόση ξενέρα είχα φάει όταν πήγε με την κοπέλα του τυπογραφείου και μετά γυρνούσε σε όλα τα επεισόδια να μας πει ότι “on a break?” -λες και ο Ross απάτησε εμένα;

Έχετε σκεφτεί όμως ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί μας είναι τόσο εύκολο να μπαίνουμε σε ιστορίες άλλων ανθρώπων ακόμα κι αν δεν είναι αληθινές και να τις ζούμε σαν δικές μας;

Στο ερώτημα αυτό, έχουν δώσει απάντηση πολλοί ειδικοί οι οποίοι υποστηρίζουν πως η ικανότητα του να ταυτιζόμαστε με τις σχέσεις των φανταστικών χαρακτήρων μιας σειράς ή μιας ταινίας έχει να κάνει με την ικανότητά μας να δημιουργούμε στενές σχέσεις στην πραγματική μας ζωή. 

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους ειδικούς υπάρχουν 3 κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που μόνιμα ανησυχούν για την ασφάλεια της σχέσης τους και συνήθως βασανίζονται από το ερώτημα «μήπως εγώ νοιάζομαι για τον σύντροφό μου περισσότερο από ό,τι εκείνος;», αυτοί που αποφεύγουν πάσει θυσία να μπουν σε μια σχέση και τέλος, αυτοί που αγχώνονται και φοβούνται πολύ να μπουν σε μια σχέση, χρησιμοποιώντας την αποφυγή της δέσμευσης ως μηχανισμό αντιμετώπισης αυτού του άγχους. 

Εκείνοι που διακατέχονται από ανασφαλή μοντέλα προσκόλλησης, είναι εκείνοι που μέσα από τις ιστορίες των χαρακτήρων βρίσκουν ένα είδους καταφύγιο στον φανταστικό κόσμο μιας σειράς ή μιας ταινίας. Είναι εκείνοι που βλέπουν τη σειρά αυτή ως μια ευκαιρία να γνωρίσουν τους ιδανικούς για εκείνους συντρόφους, που διαφορετικά δε θα γνώριζαν στην πραγματική τους ζωή. Είναι εκείνοι που δυσκολεύονται να δημιουργήσουν ικανοποιητικές και επιθυμητές σχέσεις στην καθημερινότητά τους κι έτσι παίρνουν ικανοποίηση βλέποντας κάποιους άλλους να ζουν την ιδανική σχέση που οι ίδιοι θα ήθελαν μέσα από μια οθόνη. 

Ακόμη, οι άνθρωποι αυτοί είναι εκείνοι που έχουν την τάση να δημιουργούν πολύ εύκολα φανταστικές σχέσεις με τους χαρακτήρες. Δηλώνω ένοχη και αναφέρω πως από τον Πάμπλο στις Ανυπότακες Καρδιές και τον Φελίπε από το Τσικιτίτας έκανα σχέση με τον Λουκά από τα Μυστικά της Εδέμ και τον Άρη από τους Λατρεμένους μου Γείτονες. 

Επίσης, έπειτα από έρευνα των ειδικών, έγινε γνωστό ότι οι άνθρωποι με αυτά τα θέματα προσκόλλησης, μέσα από τον κόσμο της μικρής ή της μεγάλης οθόνης, έχουν την ευκαιρία να αναλογιστούν γεγονότα από μια διαφορετική σκοπιά που πριν δεν τους περνούσε καν από το μυαλό, να λύσουν ένα πρόβλημα στα προσωπικά τους που μέχρι τώρα τους ταλαιπωρούσε, να δουν τις σχέσεις από μια διαφορετική οπτική και γενικότερα να μάθουν πολλά πράγματα για τον πραγματικό κόσμο, ζώντας για λίγο μες στο στοιχείο του φανταστικού. 

Ακόμα, εκείνοι που αποφεύγουν τη δέσμευση όσο ο διάολος το λιβάνι, είτε γιατί φοβούνται είτε γιατί απλώς δε γουστάρουν, χωρίζονται με τη σειρά τους σε δύο κατηγορίες. Αρχικά, υπάρχουν εκείνοι που φαίνεται να θεωρούν τις φανταστικές ιστορίες ως έναν ασφαλή χώρο, ένα μέρος να παρακάμψουν το άγχος τους χωρίς να υποκύψουν στις τάσεις αποφυγής τους. Έξαλλου, γνωρίζουν κατά βάθος πως τίποτα από αυτά που τους παρουσιάζονται δεν είναι αληθινό. Απαιτήσεις και υποχρεώσεις δεν υπάρχουν, πίεση δεν υπάρχει, προβλήματα και καβγάδες στις σχέσεις δεν υπάρχουν…τι πιο ιδανικό από αυτό; 

Υπάρχουν όμως και εκείνοι που παραμένουν ανίκανοι να μπουν στις ιστορίες άλλων και να προβληματιστούν με τον ίδιο τρόπο που κάνουν όσοι αναφέραμε πιο πάνω. Μοιάζει σαν να αποφεύγουν να νιώσουν οτιδήποτε συναισθηματικά με τον ίδιο τρόπο που αποφεύγουν τη δέσμευση και την οικειότητα στη πραγματική τους ζωή. 

Είτε ανήκετε σε μια από τις παραπάνω κατηγορίες είτε όχι, την επόμενη φορά που θα ξεκινήστε μια σειρά ή θα δείτε μια ταινία, σταθείτε λίγο και σκεφτείτε με ποιους χαρακτήρες και με ποια σχέση τους έχετε ταυτιστεί, τους λόγους της ταύτισης σας και τι μπορεί να υποδηλώνει αυτό για εσάς. Έπειτα πάρτε και τις ανάλογες αποφάσεις για την προσωπική σας ζωή. 

Πάντα να θυμάστε πως κανείς δεν μπορεί να μας απαγορέψει να ταυτιστούμε με κάποιον χαρακτήρα ή με κάποιο ειδύλλιο τις μικρής ή της μεγάλης οθόνης. Το θέμα όμως είναι να μη μείνουμε μόνο σε αυτό που βλέπουμε πίσω από αυτή την οθόνη, γιατί που ξέρετε; Ο ιδανικός άνθρωπος για εμάς, η ιδανική σχέση, μπορεί να μας περιμένει στην απέναντι γωνία κι εμείς να είμαστε απασχολημένοι τρώγοντας πατατάκια μπροστά στην τηλεόραση και ζώντας τις ζωές άλλων. Γιατί να μη βγούμε εκεί έξω και να φτιάξουμε τη δική μας ζωή και τις δικές μας σχέσεις -ας μην είναι και κινηματογραφικές- όπως τις θέλουμε κι έχουμε πραγματικά ανάγκη; 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!