Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η DeMi.
Απλά μαθηματικά. Τα πάντα γύρω μας, ακόμη κι οι ανθρώπινες σχέσεις, είναι απλά μαθηματικά. Κι όταν δεν έχεις καλή σχέση από παιδί με τους αριθμούς, δυσκολεύεσαι στην ενήλικη ζωή σου με τις πράξεις!
Έρχεται αυτή η στιγμή λοιπόν, που γνωρίζεις κάτι τόσο δυνατό και μεγάλο. Καμία λέξη δεν έχει τη δύναμη να περιγράψει τις σκέψεις, τα αισθήματα όλη αυτή τη σύνθετη συνάρτηση που βιώνεις. Γνωρίζεις έναν άνθρωπο και συνειδητοποιείς τον άλλο σου εαυτό. Τη μοναδική σου λύση. Μια πιστή αντιγραφή του εγώ σου με απόλυτη ταύτιση και συγχρονισμό σε μυαλό, σώμα και ψυχή. Χ=2.
Από τη φύση μας όμως οι άνθρωποι, πάντα προσπαθούμε να δώσουμε εξήγηση σε ό,τι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Έτσι κι εμείς. Εδώ κι 6 μήνες ψάχνουμε τι ήταν τελικά αυτό που μας ένωσε. Η τύχη, η μοίρα, η ζωή, κάποια ανώτερη δύναμη; Πολλές οι υποθέσεις, μα καμία απάντηση που να μπορεί να καλύψει ικανοποιητικά τη δίψα της ανακάλυψης. Κι ένα βράδυ, σε ένα από τα ατελείωτα τηλεφωνήματά μας, μου ζήτησες να διαλέξω ποιος αριθμός θέλω να είμαι: Το 220 ή το 284;
Με συνοπτικές διαδικασίες, από εκείνη τη νύχτα έγινα το 220 κι εσύ το 284. Έχοντας αφήσει πίσω μου μαθηματικές έννοιες, δυσκολεύτηκα να κατανοήσω τη σημασία της επιλογής αυτής. Άλλωστε τι απ’ όλα ήταν εύκολο να εξηγήσω μαζί σου;
«Φίλιοι Αριθμοί» ή αλλιώς αγαπημένοι. Ένα σύμβολο φιλίας, αλλά και πάθους. Ένα απόλυτα ταιριαστό ζευγάρι δύο αριθμών, που ο καθένας από μόνος του αποτελεί τη διαφορετική όψη του άλλου. Τον άλλο του εαυτό. Το «Έτερον Εγώ» του. Ο ένας κομμάτι του άλλου. Ατελείωτες αναζητήσεις στο διαδίκτυο, να μάθω τα πάντα γι’ αυτούς τους δύο αριθμούς. Δυο αριθμοί λέγονται φίλιοι αν ο καθένας ισούται με το άθροισμα των γνήσιων διαιρετών του άλλου. Για παράδειγμα το 220 και το 284. 284=1+2+4+5+10+11+20+22+44+55+110. Κι όλοι αυτοί οι αριθμοί, μπορούν να κομματιάσουν το 220 τέλεια. Συνολικά, φτιάχνουν σε πρόσθεση έναν αριθμό. Έναν αριθμό που κομματιάζει το 220. Πόση δύναμη να δώσεις σε έναν αριθμό;
Τελικά τα πάντα είναι μαθηματικά. Ακόμη κι ο έρωτας. Πιθανότητες, προσθέσεις, αφαιρέσεις, κανόνες, εξαιρέσεις κι οι δε, ανεκπλήρωτοι έρωτες, το μεγαλύτερο «μαθηματικό» πρόβλημα που καλείσαι να λύσεις. Αυτοί οι έρωτες, που όσο καλές κι αν είναι οι βάσεις σου, πάντα κάτι θα σου ξεφεύγει, πάντα δε θα μπορείς κάτι να εξηγήσεις, πάντα θα παραλείψεις κάτι να υπολογίσεις. Και καταλήγουν οι προσπάθειες που έκανες, τσαλακωμένα χαρτιά με λάθος υπολογισμούς και μουτζούρες στο πάτωμα. Μαζί με την τσαλακωμένη ψυχή σου, τα όνειρα και τις ελπίδες σου, μαζί με την ψευδαίσθηση ότι ο δικός σου ανεκπλήρωτος έρωτας θα είχε τη λύση και δε θα ήταν η απώλεια, την οποία έχουν υμνήσει ζωγράφοι, ποιητές και στιχουργοί. Θα ήτα η ευλογία μιας τέλειας διαίρεσης.
Οι πράξεις μεταξύ μας ατελείωτες. Γεμάτο το πάτωμα από τσαλακωμένα χαρτιά εδώ κι έξι μήνες. Και πάντα μια ανεξήγητη δύναμη κι επιθυμία, μας ωθεί να ξεκινήσουμε πάλι τους «υπολογισμούς» σε λευκό, καθαρό χαρτί, πιστεύοντας ότι αυτή τη φορά θα καταφέρουμε να βρούμε τη λύση.
Τελικά, ίσως δεν ήμασταν εμείς η εξαίρεση στον κανόνα. Ίσως το δυνατό μας σημείο ήταν μόνο οι πιθανότητες. Ίσως είμαστε δύο απλοί αριθμοί της σειράς.
