Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Αποφάσισα να σου τα πω όλα.
Αυτά που τόσα χρόνια κρύβω σε λευκές σελίδες που καταλήγουν στα σκουπίδια. Νιώθω πως θα λυτρωθώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Ίσως μέχρι τώρα να μην ήθελα αυτό να συμβεί γι’ αυτό και δεν τολμούσα, όμως απόψε, τα ψέματα τελείωσαν.
Το ξέρω πως εγώ έληξα το μεταξύ μας. Δεν έδεσε, δεν κούμπωσε τότε. Η ζωή μας κύλησε από εκεί και πέρα, όπως όρισα εγώ. Χωριστά. Κατάλαβα την απουσία σου, όμως, όταν σταμάτησαν οι τυπικές επικοινωνίες. Τότε ένιωσα τι ακριβώς σημαίνει το να σε χάνω. Και ήξερα πως δε δικαιούμαι να θέλω κάτι από σένα, όμως, σε ήθελα στη ζωή μου, έστω από μακριά.
Κι ας μείνουμε εμείς στα άγραφα κι ας μην έχει για τους δυο μας επόμενη μέρα. Ανθρώπινα, μάλλον, επιθυμώ τη γεύση και την αίσθηση της οικειότητας, κι όχι τη ίδια, αυτή καθ’ αυτή. Αποφεύγω τον εαυτό μου ή τον γνωρίζω πάρα πολύ καλά; Κι εγώ δεν ξέρω ν’ απαντήσω.
Πολλές φορές ήθελα να μοιραστώ μαζί σου ένα τραγούδι. Μια εικόνα. Ένα αστείο. Ακόμη το θέλω. Πάντα ένιωθα πως, όταν σε σκέφτομαι, με σκέφτεσαι κι εσύ. Ίσως λοιπόν να το ήξερες κι έτσι μ’ έναν μαγικό τρόπο είσαι πάντα εκεί και μοιράζεσαι μαζί μου τις στιγμές μου. Κι είναι τόσο παράξενο να νιώθω έτσι για έναν άνθρωπο που δε με δένει κανένα παρόν και κανένα μέλλον μαζί του. Μόνο το παρελθόν.
Σκέφτομαι πως μέτρησε το πόσο καιρό ήμαστε μαζί, αλλά το πώς μ’ έκανες να νιώσω. Κι ήθελα να γνωρίζεις, πως εκτός από την οικογένειά μου, είσαι ο αγαπημένος μου άνθρωπος. Γιατί άγγιξες την ψυχή μου, όπως κανένας άλλος. Είσαι πίσω από κάθε τραγούδι που ψιθυρίζω, ορίζεις τη μουσική μου, το χιούμορ μου, τον ψυχισμό μου. Χωρίς να το ξέρεις, είσαι ο άνθρωπος που με έχει εμπνεύσει. Νιώθω σαν να με συνδέει μια αόρατη κλωστή μαζί σου.
Αλήθεια, δε θέλω κάτι για εμάς. Μόνο να σ’ ευχαριστήσω. Για τα χρωματιστά απογεύματα, που ταξίδεψα μόνη με τη σκέψη σου. Για τις φωτογραφίες που τράβηξα, εμπνευσμένη από τα συναισθήματά μου για σένα. Για τα τραγούδια που άκουγα και σε ένιωθα δίπλα μου. Σ’ ευχαριστώ, που ήσουν εδώ, ενώ δεν ήσουν εδώ. Που κάποτε με έβλεπες στο ταβάνι σου.
