«Μισό λεπτό», λες κι εστιάζεις πάλι στο κινητό σου. Αυτοί που δε σε ξέρουν καλά ρωτούν αν έγινε κάτι και κοιτάζεις το κινητό σου με τόση προσήλωση, όσο εκείνοι που σ’ έχουν πια μάθει, κουνούν το κεφάλι τους μ’ έναν κοροϊδευτικό μορφασμό γελώντας.

Πάλι παίζεις με το κινητό σου και πάλι έχασες επαφή με τον έξω κόσμο για μερικά δευτερόλεπτα, αλλά δε σε πειράζει. Αντιθέτως, γουστάρεις που το κινητό σου –ένας μικρός υπολογιστής πια– μετατρέπεται με το άνοιγμα μιας εφαρμογής σε κονσόλα παιχνιδιών και σου επιτρέπει ανά πάσα ώρα και στιγμή να αποδράσεις απ’ την πραγματικότητα. Τέτοια χαρά ένιωσες και στο πρώτο game boy, τέτοια εμμονή απ’ όταν έπαιζες μανιωδώς φιδάκι στο ΝΟΚΙΑ 3210.

Το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας, σ’ εμάς τους κολλημένους με τα παιχνίδια, βγαίνει συχνά προς τα έξω μετά την εδραίωση των smartphones. Βγαίνει στο λεωφορείο περιμένοντας να φτάσουμε στη στάση μας, στην ουρά για το ταμείο, στο σπίτι λίγο πριν κοιμηθούμε. Βγαίνει ακόμα και στο γραφείο έστω και για μερικά λεπτά, όσο διαρκεί το διάλειμμά μας. Αυτό το παιδί μέσα μας παίρνει τα ινία στο σώμα μας, αρπάζει το κινητό, ανοίγει εκείνη την εφαρμογή που αγάπησε τελευταία κι απολαμβάνει μερικές στιγμές παιχνιδιού και ξεγνοιασιάς. Τι κι αν οι άλλοι θα γελάσουν; Τι κι αν είναι, όντως, παιδιάστικο; Εμείς περνάμε πολύ ωραία παίζοντας κι αυτό αρκεί.

Περνάμε ευχάριστα την ώρα μας λύνοντας γρίφους, απαντώντας σωστά σε ερωτήσεις γνώσεων, φτιάχνοντας τη δική μας φάρμα, ή καφετέρια, ή πόλη. Ένας φανταστικός κόσμος με άπειρες δυνατότητες στην άκρη του χεριού μας και πάντοτε μαζί μας. Είναι δυνατόν να μην κολλήσουμε; Είναι σαν να κυκλοφορούμε παντού με μια κονσόλα παιχνιδιών σε διαστάσεις τσέπης, ε, δε θα τη βγάλεις τη ριμάδα να παίξεις;

Θα τη βγάλεις και πολύ καλά θα κάνεις, κατ’ εμέ! Όσο και να το αρνούνται κάποιοι, όσο εγκρατείς κι αν δηλώνουν, άπαξ και βρεις εκείνο το παιχνίδι που κάτι σου κάνει, δεν υπάρχει περίπτωση να μην κολλήσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξεκλέψεις μια-δυο στιγμές για να αφοσιωθείς σ’ αυτό μέσα στη μέρα. Άνθρωπος είσαι, βρε αδερφέ, κι είσαι επιρρεπής στον εθισμό, πώς να γίνει;

Κανονικά, κάποια παιχνίδια –ακόμα κι αν μιλάμε για εφαρμογές σε smartphones– θα έπρεπε να έχουν προειδοποίηση: «Προσοχή! Εθιστικό!». Να ξέρεις κι εσύ πού πας! Όχι ότι θα άλλαζε κάτι, πάλι θα το κατέβαζες, πάλι θα έπαιζες σαν να μην υπάρχει αύριο, αλλά θα είχες και μια δικαιολογία τύπου: «Να, δε φταίω εγώ, αυτό είναι εθιστικό», να αποποιούμαστε και καμιά ευθύνη μας, να γλυτώνουμε και καμιά καζούρα γιατί πόσο δούλεμα να φάμε πια κι εμείς; Κάπου μια συστολή την νιώθουμε, τι να λέμε;

Ακούς την ειδοποίηση, ξέρεις ότι είναι απ’ το παιχνίδι σου κι αρχίζεις και σκέφτεσαι σαν σύζυγος που απατά πώς θα βγάλεις διακριτικά το κινητό σου να παίξεις. Μην τα πολυλογώ, καταλήγεις το 90% της ώρας που περνάς στην τουαλέτα να είναι για να παίζεις ανενόχλητος και στο υπόλοιπο 10% κάνεις αυτά που προορίζονταν για την τουαλέτα. Εκεί μας φέρατε, δηλαδή. Να ντρεπόμαστε που είμαστε λιγάκι κολλημένοι -και μη σχολιάζεις το «λιγάκι», σκωπτικέ είρωνα.

Λευτεριά στους κολλημένους, δηλαδή! Να βγούμε στις πλατείες να το φωνάξουμε; Αυτό θέλετε; Ναι, είμαστε κολλημένοι με τα παιχνίδια στο κινητό και ναι, οι πιο σημαντικές ειδοποιήσεις για μας είναι αυτές των παιχνιδιών μας κι όχι του facebook -εκτός κι αν μας έστειλε κάποιος ειδοποίηση για το παιχνίδι μέσω facebook, εκεί αλλάζει.

Τα παιχνίδια μας αποτελούν το πιο γλυκό μας κόλλημα κι αυτό είναι ένας καλός λόγος για να μας αγαπάτε περισσότερο. Είναι που εμείς δε θα μεγαλώσουμε ποτέ, θα παραμείνουμε παιδιά για πολύ ακόμα, γιατί δε βάλαμε τον νεαρό εαυτό μας στον πάγο, αλλά τον αφήσαμε ελεύθερο να κάνει αυτό που θέλει και τι καλύτερο από το να παίζει;

Άλλωστε, πόσες φορές στείλαμε προσκλήσεις σε φίλους για να παίξουμε μαζί; Πόσες φορές έγινε αυτό το παιχνίδι μια ωραία συζήτηση και μια καλή αφορμή για να έρθεις πιο κοντά με κάποιον; Τα παιχνίδια στο κινητό είναι ένα πολύ χαριτωμένο κόλλημα, το ίδιο χαριτωμένο με εμάς που τους αφιερώνουμε χρόνο και φαιά ουσία.

Να μας αγαπάτε λοιπόν και μη μας τρελαίνετε στην καζούρα, όχι τίποτα άλλο, αλλά προβλέπεται να παίρνετε νουμεράκια για την τουαλέτα.

Συντάκτης: Σουζάνα Ντεζούκι
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη