Πολλοί από εσάς αντιμετωπίζουν καθημερινά αυτό το θέμα στο χώρο εργασίας τους. Το ζήτημα είναι λίγο λεπτό βέβαια, αλλά καλώς ή κακώς πρέπει να το δεις λίγο χαλαρά. Όχι τίποτα άλλο, για να είσαι εσύ καλά· γιατί δυστυχώς είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις.
Κακά τα ψέματα η δουλειά είναι το δεύτερο σπίτι μας, περνάμε πολλές ώρες εκεί μέσα και πρέπει τουλάχιστον να τις περνάμε ευχάριστα. Δε θα ανεχόμαστε την παραξενιά του καθενός ούτε τα κόμπλεξ του, όποια κι αν είναι αυτά. Βασικά πρέπει να είσαι πολύ αναίσθητος απέναντι σε έναν τέτοιο άνθρωπο. Βέβαια παίζει ρόλο και ποιος είναι αυτός. Γιατί αν είναι συνάδελφος θα βρεις τρόπους να του απαντήσεις, αλλά αν είναι ο προϊστάμενος ή το αφεντικό; Εκεί είναι πιο λεπτό το ζήτημα, αλλά και πάλι μπορείς να το χειριστείς σωστά αν είσαι και λίγο έξυπνος.
Ο κύριος τάδε δεν είναι απλά στριμμένος, είναι και ξερόλας και φυσικά πάντα αυτός έχει δίκιο. Υποδεικνύει σε όλους τι πρέπει να κάνουν και πώς να το κάνουν. Αν τολμήσεις να μιλήσεις ή να πεις τη γνώμη σου, η οποία φυσικά είναι διαφορετική από τη δική του, θα σε κοιτάξει με το υποτιμητικό υφάκι του και θα προσπαθήσει να σου επιβάλλει τη δική του. Κάνεις πως τη δέχεσαι με το αναίσθητο ύφος σου και γυρνάς από την άλλη. Δε θα κάτσεις τώρα να ασχοληθείς και να μπεις στη διαδικασία να εξηγήσεις σε έναν τέτοιο άνθρωπο που πιστεύει πως όλα είναι μαύρα, ότι αυτό είναι άσπρο. Ούτε να φυτέψεις στο κεφάλι του πράγματα που είναι απλά κι αυτός επιμένει να τα κάνει περίπλοκα.
Και κάτσε, ρε φίλε, εγώ έρχομαι να κάνω τη δουλειά μου, γιατί είμαι υποχρεωμένος να σε ανέχομαι; Ξύπνησες εσύ σήμερα στραβά και την πληρώνουν οι άλλοι· βασικά δεν ξύπνησες σήμερα, έτσι γεννήθηκες. Αυτή η ξινή σου φάτσα μου τη δίνει στα νεύρα. Δημιουργείς μια αρνητικότητα στο χώρο και τη μεταφέρεις σε όλους. Έρχεσαι καθημερινά με νεύρα, κατεβασμένα μούτρα, φωνάζεις κι όλα πάνε στραβά. Καθόλου θετική ενέργεια.
Εντάξει κάποιοι θα σου μιλάνε στον ίδιο τόνο, αλλά κάποιοι άλλοι θα σε αντιμετωπίσουν με χιούμορ και μάλιστα ειρωνικό κατά προτίμηση. Αυτούς ναι, τους αγαπώ. Γιατί πρέπει τα σπασμένα του άλλου να τα πληρώσεις εσύ; Εσύ δηλαδή κάθε μέρα έχεις όρεξη;
Όταν είμαστε στη δουλειά τα προβλήματα μας τα αφήνουμε σπίτι. Μπαίνεις κάθε πρωί μέσα στην τρελή χαρά, λες καλημέρα σε όλους κι έρχεται αυτός να σου τη σπάσει. Σφίγγεις τα δόντια σου και λες «όχι δε θα χαλαστώ σήμερα». Σου τη λέει, αρχίζει το γνωστό καθημερινό παραλήρημα μέσα στα νεύρα. Εσύ φυσικά συνεχίζεις να έχεις το χαρούμενο πρόσωπο και δεν τον αφήνεις στιγμή να καταλάβει ότι θέλεις να του ανοίξεις το κεφάλι στα δύο.
Ακούς με προσοχή τι λέει κι απαντάς κατάλληλα με χιουμοριστικά σχόλια. Το καλύτερο είναι οι ματιές με τους υπόλοιπους ότι συμφωνείτε. Γιατί έτσι κι αλλιώς όλοι γραμμένο τον έχουν. Μόνος του τα λέει, μόνος του τα ακούει, που λένε. Αυτός θέλει όλοι να τον έχουν ψηλά, ότι είναι ο καλύτερος. Δεν έχει καταλάβει πόσο βλάκας είναι κι όλοι τον κοροϊδεύουν. Γι αυτόν οι ατάκες σου είναι μαχαίρια στην καρδιά. Όσο πιο πολύ τον γράφεις, αλλά δεν το δείχνεις έμμεσα, τόσο αυτός εκνευρίζεται περισσότερο. Αν όμως εκνευριζόσουν κι εσύ, θα χαιρόταν. Οπότε γιατί να του δώσεις τέτοια χαρά; Όχι, δε θα πέσεις στο επίπεδο του να μιζεριάσεις κι εσύ. Θα του τη λες, θα στη λέει κι εσύ πάντα με το ειρωνικό χαμογελάκι σου.
Αυτούς τους ανθρώπους δε χρειάζεται να τους βρίσεις, ούτε να νευριάσεις και να χαλάσεις τη μέρα σου. Τα πικρόχολα σχόλια του θα σε φτάσουν στο αμήν, πρέπει ή να τα προσπερνάς ή να χρησιμοποιείς το χιούμορ σου. Όσοι συμπεριφέρονται έτσι έχουν πολλές ανασφάλειες μέσα τους, ο καθένας έχει τη γνώμη του και το χαρακτήρα του. Δεν είναι, όμως, κανείς υποχρεωμένος να ανεχτεί έναν στριμμένο. Όλοι έχουμε βιώσει κάτι τέτοιο και καλό θα ήταν να το πάρουμε στην πλάκα τελικά.
Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αγγελική Μαλλιάσα
