Casual και σέξυ!

Θυμάμαι μια φράση που μου είχε πει κάποια στιγμή ο μπαμπάς μου κι είμαι σίγουρη πως θα κάνω καιρό να την ξεχάσω: «την όμορφη γυναίκα, μωρό μου, θα την αναγνωρίζεις όταν τη βλέπεις να ξυπνάει το πρωί, έτσι χωρίς μακιγιάζ, με ανάκατα μαλλιά και πιτζάμες!». Στηρίζοντας όλη μου την κοσμοθεωρία, λοιπόν, πάνω σε αυτή την πατρική συμβουλή, απαλλάχθηκα από όλα τα υπερβολικά στολίδια. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δε μου ταίριαζαν.

Όλα αρχίζουν από το πώς αισθάνεσαι με τον εαυτό σου. Από το πόσο είσαι διατεθειμένος όταν ξυπνάς το πρωί, να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να ψιθυρίζεις «φτου σου μανάρι μου!». Κατανοώ απόλυτα πως για μια γυναίκα είναι σίγουρα πιο δύσκολο αυτό. Αρκετές οι ανασφάλειες, έντονος ο ανταγωνισμός παρουσιαστικού. Πώς να το κάνουμε δηλαδή κι εμείς; Έχουμε μια τάση να πιστεύουμε πως η υπερβολή θα μας αναδείξει! Και έτσι πολλές φορές στην προσπάθειά μας να κατακτήσουμε το όμορφο χάνουμε την ουσία του.

Και δεν αντιλέγω, υπάρχουν γυναίκες που λατρεύουν να ασχολούνται  με τον καλλωπισμό τους! Και όταν λέω καλλωπισμό, δεν εννοώ την προσωπική φροντίδα. Δεν αναφέρομαι στο προσεγμένο ντύσιμο, τα καλοχτενισμένα μαλλιά και το ελάχιστο μακιγιάζ ίσα-ίσα για την άποψη! Εννοώ το φαντασμαγορικό επαγγελματικό μακιγιάζ στις 6.30 το πρωί πριν φύγουν για τη δουλειά, το ενοχλητικό δωδεκάποντο παπούτσι κατά τη διάρκεια της ημέρας επειδή κάνει τα πόδια τους να φαίνονται πιο ωραία. Έντονα αρώματα, ζωηρά χρώματα και εξεζητημένα ρούχα, που στοιχηματίζω ούτε στις ίδιες αρέσουν απόλυτα! Εντάξει όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας.

Βασικά, όλα θα μπορούσαν να είναι θέμα αυτοπεποίθησης, αλλά καμία μας δε θα το παραδεχθεί αυτό ποτέ. Όλες έχουμε αυτοπεποίθηση κι όλες αγαπάμε τον εαυτό μας. Απλά ίσως η δική σου αυτοπεποίθηση να στηρίζεται περισσότερο στην εξωτερική σου εικόνα, ενώ η δική της στον εσωτερικό της κόσμο.

Χρυσά μου, υπάρχουν κι εκείνες που περισσεύουν μέσα στα ψηλοτάκουνα παπούτσια, μέσα στα καλοχτενισμένα μαλλιά και το έντονο μακιγιάζ! Εκείνες που ξυπνάνε το πρωί και είναι σαν να ξύπνησε η ζούγκλα μαζί τους. Χάος κι αταξία στα μαλλιά! Ε και; Θα τα τινάξουν λίγο, ίσως τα χτενίσουν μια στιγμή, έτσι για το γαμώτο, θα αρπάξουν ένα μπλουζάκι κι ένα τζιν, τα παπούτσια τους και δρόμο! Και βγαίνουν από το σπίτι τόσο όμορφες. Χωρίς τίποτα προσθετικό επάνω τους, καμία παρέμβαση.

Κι επιπλέον, δεν είναι πως οι άνθρωποι στους οποίους θέλουμε να αρέσουμε, θα προσέξουν εκείνες που ανταγωνίζονται στην έννοια της λατέρνας. Σπάνια θα παρατηρήσουν αν σήμερα έβαψες τα νύχια σου διαφορετικό χρώμα, αν το κραγιόν που φοράς είναι σάπιο μήλο ή μπορντό (υπάρχει μια τάδε δυσκολία στην αναγνώριση των χρωμάτων άλλωστε), αν τα μαλλιά σου φριζάρουν λιγάκι. Ό,τι και να φορέσεις, όση μάσκαρα και να βάλεις, πάντα θα σε φαντάζονται γυμνή και γυμνή θα σε θέλουν! Κι εσένα κι εμένα που δυσκολεύομαι ακόμη και να μιλήσω αν υπάρχει κραγιόν στα χείλη μου.

Προσωπικά, αν βρεθώ σε ένα πλήθος γυναικών, αλήθεια δε θα μπορέσω να ξεχωρίσω καμία από εκείνες που μοιάζουν ίδιες. Εκείνες που θα τραβήξουν την προσοχή μου, θα είναι πάντα οι πιο απλές, οι πιο ελεύθερες, οι φυσικές. Δεν ξέρω, ίσως επειδή είμαι της ίδια συνομοταξίας. Ίσως επειδή, βαριέμαι αφάνταστα να διαλέγω ρούχα για ώρες, να δοκιμάζω κουραστικά παπούτσια κι άβολα κραγιόν. Επειδή θέλω το μολύβι στα μάτια μου να είναι τόσο ώστε να τονίσει ελάχιστα το βλέμμα μου, επειδή λατρεύω τις πιτζάμες μου κι αν μπορούσα θα πήγαινα παντού φορώντας τες, επειδή οι αρβύλες μου είναι το πιο όμορφο και ξεκούραστο παπούτσι που φοράω!

Αγαπητές μου, ξέρετε πότε είστε πιο σέξι και όμορφες; Όταν περιφέρεστε στο σπίτι με τα μαλλιά σας πιασμένα πάνω, ξυπόλητες, φορώντας μόνο μια μπλούζα του! Και μην έχετε την εντύπωση πως ξεχωρίζετε από εμάς, επειδή το πρότυπο της Lady Gaga έχει κάνει πάταγο στις ημέρες μας. Να θυμάστε πως στην τελική, σημασία δεν έχει το πώς φαίνεται κανείς, αλλά το πώς είναι. Κι αυτό είναι κάτι που δεν καλύπτεται με κανένα make up, καμία σκιά, δεν ψηλώνει με καμία γόβα και δε φθείρεται με απλά t-shirts. Η ομορφιά είναι αυτούσια, όλα τα υπόλοιπα γύρω της απλά τη δυσκολεύουν.

 

Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Συντάκτης: Πένη Σίμου