Έχετε παρατηρήσει πως συνήθως αυτά που μας πληγώνουν περισσότερο, είναι αυτά που δεν πραγματοποιήθηκαν όπως τα θέλαμε; Όταν, δηλαδή, θέλουμε κάποιον ο οποίος δεν είναι στην ίδια φάση με εμάς, που δεν είναι τόσο διαθέσιμος όσο θα θέλαμε, που δε μας δίνει αυτό ακριβώς που θέλουμε ή που πολύ απλά δε μας γουστάρει τόσο, όσο εμείς! Ενώ, αντιθέτως, μια σχέση που πήραμε όσα ζητούσαμε (άσχετα αν δε δώσαμε τα ίδια), ή μια σχέση που έκανε τον κύκλο της κι έληξε «με κοινή απόφαση» την ξεπερνάμε πιο εύκολα. Ένα δύο ποτάκια με φίλους, μια εκδρομή, μια ανανέωση γκαρνταρόμπας και πάμε για άλλα.
Για κάποιο περίεργο, ωστόσο, λόγο, στο μυαλό μας οι πρώτες σχέσεις, φαντάζουν περισσότερο σπουδαίες. Τι είναι όμως αυτό που μας φαντάζει τόσο γοητευτικό κι αποζητάμε το drama; Μετά από πολλή σκέψη, περισυλλογή και ώρες συζητήσεων με τους τοίχους έχω καταλήξει στους λόγους που θα αναλύσω παρακάτω.
1. Δεν έχει επέλθει η απομυθοποίηση
Πρώτα απ’ όλα, δεν έχουμε προλάβει να απομυθοποιήσουμε τον άλλο. Έχουμε χτίσει μια εικόνα του ιδανικού εντελώς μόνοι μας, ακριβώς επειδή δεν τον έχουμε ζήσει στις λεπτομέρειες, δε γνωρίζουμε τις πραγματικές του συνήθειες. Ξέρουμε μόνο όσα έχει επιλέξει ο ίδιος με μαεστρία να μας δείξει. Κι αυτό ακριβώς είναι που μας εξιτάρει και θέλουμε να ανακαλύψουμε ακόμα περισσότερα.
2. Δεν το αντέχει ο εγωισμός μας
Δεύτερος λόγος είναι πως μας θίγει τον εγωισμό. Αν η απόρριψη καθορίζει την αξία σου σε σημείο παθολογικό, τότε το να αισθάνεσαι ότι είσαι στη μειονεκτική θέση της σχέσης, δημιουργεί μέσα σου την ανάγκη να κατακτήσεις το τρόπαιο. Ξέρεις, αυτό το «εγώ θα τον αλλάξω» που μας κάνει να επιμένουμε. Αν όμως δεν αλλάξει ποτέ, θα συνεχίσεις να είσαι εκεί; Ή σαν μελισσούλα την άνοιξη θα ψάξεις αυτό που λαχταρά η καρδούλα σου;
3. Πώς σε αγαπούν οι φροντιστές σου;
Ο τρίτος λόγος ίσως έχει να κάνει με τη συνήθεια και την οικειότητα. Αν, ως παιδί, η αγάπη που έλαβες ήταν απρόβλεπτη ή δύσκολη, τότε ασυνείδητα κυνηγάς ανθρώπους που δε δίνουν πλήρη συναισθηματική ασφάλεια. Θέλεις την ένταση, το πίσω μπρος και να χτυπάς κουδούνια στις τέσσερις τα ξημερώματα. Μήπως, όταν παρατηρείς προηγούμενές σου σχέσεις, βλέπεις κάποια παρόμοια, επαναλαμβανόμενα μοτίβα; Αν ναι, ίσως χρειάζεται να επαναπροσδιορίσεις τι σημαίνει για σένα υγιής αγάπη κι ας φαίνεται βαρετή.
4. Έλλειψη αυτοπεποίθησης
Αν δεν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας και δεν έχουμε καταλάβει την αξία μας, αρκούμαστε με τα λίγα θεωρώντας πως μέχρι εκεί φτάνουμε. Βάζουμε τον πήχη χαμηλά και σαμποτάρουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας, χωρίς να διεκδικούμε με πυγμή όλα όσα θέλουμε. Μια κουβέντα που μου είχαν πει κι έχω κρατήσει είναι πως «αν δε ζητήσεις αυτό που θέλεις, η απάντηση θα είναι πάντα όχι». Σημείωσέ το κάπου, να το βλέπεις όταν χρειάζεται.
5. Μάλλον δεν είσαι ούτε εσύ συναισθηματικά διαθέσιμος
Έλκουμε αυτό που είμαστε κι όλα έρχονται όταν είμαστε έτοιμοι να τα δεχτούμε. Είτε βίωσες πρόσφατα μια έντονη κατάσταση που δεν έχεις ξεπεράσει και νομίζεις πως πηγαίνοντας σε κάτι άλλο θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις. Είτε εστιάζεις σε κάποιο άλλο κομμάτι στη ζωή σου στην πραγματικότητα, οπότε χωρίς να το καταλάβεις ζητάς τον έρωτα απλά για να έχεις κάτι ακόμα να ασχολείσαι. Για το σουσου με τις παρέες, για να χτυπάει πού και πού το κινητό, για να μπορείς να βγεις με κάποιον όταν δε θα μπορεί κανένας άλλος.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος που ρομαντικοποιούμε τόσο πολύ το drama κι όσο κι αν νομίζουμε πως μας δίνει ζωντάνια και μας κρατάει σε εγρήγορση, το μόνο σίγουρο είναι πως στο τέλος δεν οδηγεί πουθενά. Ούτε ο άνθρωπος αυτός θα αλλάξει για εμάς, ούτε θα οδηγήσει στο ιδανικό, που έχουμε στο μυαλό μας. Απλά θα μας φθείρει μέρα με τη μέρα και θα μας εμποδίζει από το να βρούμε κάποιον ο οποίος και θα μπορεί και κυρίως θα θέλει πραγματικά να είναι εκεί για εμάς. Γι’αυτό, λοιπόν, αλλάζουμε mentalite, κοιτάμε μπροστά με θάρρος και θράσος και ψάχνουμε το υγιές, που θα κάνει το παιδί μέσα μας να νιώσει ασφάλεια και να γελάει, όπως όταν παίζαμε στις κούνιες. Γιατί, εδώ που τα λέμε, η συναισθηματική τραμπάλα δε λέει και πολλά.
Συντάκτης: Ιόλη Ντόκου
