Είμαστε κι εμείς που ξυπνάμε και δε θέλουμε να μιλάμε σε άνθρωπο

Τον ύπνο πολλοί αγάπησαν, το πρωινό ξύπνημα, ποιος; Ερωτώ. Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που το αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια. Αλλά δεν είναι αυτοί με τους οποίους θ’ ασχοληθώ. Δεν ταυτίζομαι άλλωστε με αυτούς, αλλά με τους άλλους. Αυτούς που αντιστέκονται σε αυτό, σθεναρά και σταθερά. Αυτούς που αγαπάνε το μαξιλάρι τους και δεν το αποχωρίζονται τόσο εύκολα. Επιμένουν να κοιμούνται για αρκετή ώρα αφού σηκωθούν απ’ το κρεβάτι, όχι πλέον οριζόντια αλλά κάθετα και τους παίρνει χρόνο να έρθουν σε επαφή με την πραγματικότητα.

Οι άνθρωποι που θ’ αντιμετωπίσουν με αξιοπρέπεια το πρωινό ξύπνημα είναι αυτοί που θα σηκωθούν και θα είναι γεμάτοι με ενέργεια. Θ’ αρχίσουν να μιλάνε, να χαμογελάνε και θα είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν την ημέρα τους με κάποια απ’ τις δραστηριότητές τους, τρέξιμο ή γυμναστήριο. Δε θα χασομερήσουν πολύ στο κρεβάτι, αλλά θα σηκωθούν τις περισσότερες φορές ευθύς αμέσως και θα ετοιμαστούν γιατί αυτές οι πρωινές ώρες είναι πολύτιμες γι’ αυτούς. Με άλλα λόγια θα μπουν σε λειτουργία με το που ανοίξουν το μάτι τους, χωρίς κόπο. Το πρωινό ξύπνημα τους πάει.

Είναι λοιπόν από τη μια αυτοί που ξυπνάνε και είναι χαρά Θεού, κι είμαστε κι εμείς από την άλλη που ξυπνάμε και δε θέλουμε να μιλάμε σ’ άνθρωπο. Εντάξει, ίσως περιέχει μια δόση υπερβολής αυτό. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι θέλουμε κάποιο χρόνο για ξεκινήσουμε να επικοινωνούμε, πώς να το κάνουμε;

Αν δε χουζουρέψουμε για λίγο, δε θα σηκωθούμε απ’ το κρεβάτι. Κι αν έχουμε κάποιον δίπλα μας δε θα σπεύσουμε να του μιλήσουμε αμέσως. Μπορεί να του γνέψουμε, να κάνουμε κάποια μηχανική κίνηση ίσως, αλλά οι λέξεις δε θα βγουν εύκολα απ’ το στόμα μας. Θα μείνουμε σιωπηλοί να τεντωθούμε κι έτσι σιωπηλοί θα πάμε μέχρι το μπάνιο να ρίξουμε λίγο νερό στο πρόσωπό μας κι ύστερα να ντυθούμε και να ετοιμαστούμε για να βγούμε στον έξω κόσμο. Θα χρειαστεί χρόνος για να πάρουμε μπρος.

Οι πρωινές συζητήσεις δεν είναι και το καλύτερό μας κι ειδικά με άτομα που έχουν περισσότερη ενέργεια από εμάς, με την κατηγορία δηλαδή «χαρά Θεού», η οποία μπορεί να είναι εκνευριστική για μας λόγω της πρωινής πολυλογίας  της. «Έλεος, πρωί-πρωί ακόμη δεν ξύπνησα, σταμάτα!» είναι η κλασσική αντιμετώπιση που θα λάβουν ενώ στην καλύτερη περίπτωση απλά δε θα τους δώσουμε σημασία και θα τους αφήσουμε να μιλάνε μόνοι τους.

Το πρωινό ξύπνημα για εμάς είναι συνήθως μια δύσκολη φάση της ημέρας που «θα περάσει» και θα έρθουν καλύτερες ώρες. Σίγουρα δε θα μας αποκαλέσεις «πρωινούς τύπους» αλλά η ενέργεια που μας λείπει το πρωί για πολλούς από εμάς έρχεται το βράδυ ν’ αποκαταστήσει την ισορροπία. Τότε είναι που έρχεται η δική μας ώρα, ενώ στη θέση που βρισκόμασταν το πρωί πολύ πιθανόν αυτή τη φορά να βρεθούν οι πρωινοί τύποι.

Θα υπάρξουν και εξαιρέσεις βέβαια. Εκείνες οι φορές που θα σηκωθούμε με πολύ ενέργεια κι όρεξη. Αυτό θα συμβεί όταν θα έχουμε προγραμματίσει κυρίως κάτι πολύ συναρπαστικό, θα έχουμε κανονίσει να φύγουμε ταξίδι ίσως κάπου ή θα κάνουμε κάτι διαφορετικό από την καθημερινότητά μας. Κάτι που μπορεί ν’ ανυπομονούσαμε καιρό. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι γύρω μας μπορεί να ζήσουν πρωτόγνωρες στιγμές δίπλα μας, που καλό είναι να εκτιμήσουν γιατί δε θα κρατήσουν για πολύ. Ο κανόνας θα επιστρέψει και θα μας βρει να πολεμάμε το πάπλωμα για να βρούμε την ενέργεια να σηκωθούμε.

Όπως και να έχει μη μας παρεξηγείτε αν σας ρίξουμε κανένα στραβό βλέμμα τις «δύσκολες» μας ώρες, τις πρωινές. Μπορεί να συμβεί αυθόρμητα, δεν ελέγχουμε τις εκφράσεις μας. Μη μας θυμώσετε λοιπόν αν αντί να σας μιλήσουμε αρχίσουμε τη νοηματική. Δεχτείτε το σαν μια πρόκληση σε νέους τρόπους επικοινωνίας. Το καλύτερο εκ μέρους σας είναι να κάνετε απλά λίγο υπομονή. Φάση είναι, θα περάσει. Και τότε θα είμαστε και πάλι αυτοί που αγαπήσατε.