Επιτυχία. Μια λέξη, τόσες πολλές διαφορετικές έννοιες για τον καθένα. Όλοι θέλουμε να είμαστε επιτυχημένοι, είτε αυτό σημαίνει δουλειά με κύρος, είτε μεγάλο πορτοφόλι, είτε μεγάλη οικογένεια. Ο ορισμός της επιτυχίας διαφέρει από άτομο σε άτομο και είναι λογικό, μιας και αυτά που ζητάμε στη ζωή μας και αυτά που ονειρευόμαστε ποικίλλουν, ανάλογα με το χαρακτήρα, την ηλικία, τις καταβολές μας και χίλιους δυο άλλους παράγοντες.
Κάτι στο οποίο συμφωνούμε όλοι φαντάζομαι, είναι ότι για να επιτύχεις σε οτιδήποτε, πρέπει να εργαστείς σκληρά. Πρέπει να έχεις πλάνο και να είσαι διατεθειμένος όχι μόνο να το ακολουθήσεις πιστά, αλλά να του αφοσιωθείς, να έχεις πίστη σ’ αυτό, να θυσιάσεις άλλα πράγματα που θέλεις λιγότερο. Και φυσικά, πρέπει να έχεις δίπλα σου ανθρώπους με τους οποίους μοιράζεσαι το ίδιο όραμα.
Πρέπει να έχεις συνεργάτες που πιστεύουν στα ίδια πράγματα μ’ εσένα, που μπορούν να δουν τον εαυτό τους στο ίδιο σημείο μ’ εσένα, που έχουν όρεξη να προσπαθήσουν και να δουλέψουν όσο εσύ. Που τους εμπνέουν τα ίδια πράγματα, που βρίσκουν δημιουργική την ίδια δουλειά και που αποφασίζουν εξίσου να θυσιάσουν πράγματα γι’ αυτόν τον κοινό σκοπό. Πρέπει να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που αγαπούν τη συγκεκριμένη δουλειά, όσο εσύ.
Δεν είναι εύκολο να βρεις ανθρώπους που ενθουσιάζονται με τα ίδια πράγματα μ’ εσένα. Εδώ δεν είναι εύκολο να βρεις τα κλειδιά σου, αυτούς θα βρεις εύκολα; Όταν όμως τους βρεις, θα το καταλάβεις. Όχι από κάποια τρελή διαίσθηση που θα σου φωνάξει, ούτε από κάποιο «κλικ» που θα γίνει μαγικά –ανάθεμα κι αν έχει ακούσει κανείς αυτό «κλικ» που λέμε και ξαναλέμε. Θα το καταλάβεις, γιατί εσείς θα καταλαβαινόσαστε. Θα υπάρχει επικοινωνία, θα λες «ένα» κι ο άλλος θα καταλαβαίνει «ένα», όχι ενάμιση.
Η δουλειά θα ρολάρει, όλα θα είναι πιο εύκολα, θα έχεις έναν άνθρωπο να πεις τον πόνο σου για την τάδε εργασία που πήγε στραβά κι εκείνος θα σε καταλάβει απόλυτα. Θα σε πονέσει όπως θα πονούσε για το δικό του κόπο, γιατί ξέρει ακριβώς πόση προσπάθεια κατέβαλλες για το συγκεκριμένο σκοπό.
Θα χαρεί μαζί σου όταν έρθει η μικρή ή μεγάλη επιτυχία και θα συγκινηθεί όταν δει το έργο σας να εξελίσσεται και να μεγαλώνει. Θα είναι μονίμως στην τσίτα, όπως κι εσύ άλλωστε, για καθετί που μπορεί να σας βοηθήσει να πάτε ένα βήμα παραπέρα και θα έχει τις κεραίες του τεντωμένες για οτιδήποτε μπορεί να βλάψει ό,τι χτίσατε μαζί. Θα σ’ ενημερώνει για κινδύνους, αλλά θα σου κρούει και τον κώδωνα, όταν ο κίνδυνος πας, άθελά σου, να γίνεις εσύ. Πώς; Όταν κάτι το αγαπάς, γίνεσαι υπερπροστατευτικός μαζί του. Κι όταν γίνεσαι υπερπροστατευτικός μπορεί να το περιορίζεις, κάνοντάς του κακό. Όπως η μάνα με το παιδί της.
Eίναι ο άνθρωπος στον οποίο ξέρεις ότι μπορείς να βασιστείς και να τον αφήσεις στο πόδι σου, αν χρειαστεί να λείψεις. Είναι εκείνος στον οποίο θα εμπιστευτείς τη δουλειά της προηγούμενης νύχτας για να την παρουσιάσει, εκείνος που ξέρει και τα δικά του τρωτά σημεία και θ’ αφήσει εσένα να τα καλύψεις, γιατί σ’ εμπιστεύεται εξίσου.
Σαν δυο καλοκουρδισμένα γρανάζια μηχανής που τα κενά του ενός συμπληρώνονται από τα στοιχεία του άλλου, έτσι ώστε η μηχανή να συνεχίζει να δουλεύει ομαλά, σωστά κι αποτελεσματικά.
Στους δικούς μου συνεργάτες, που πίστεψαν σ’ εμένα κι αποτελούν καθημερινά τα δικά μου καλοκουρδισμένα γρανάζια. Στην Κατερίνα και την Πωλίνα.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
