Η φιλία είναι μια σχέση ιερή, ένα δέσιμο ζωής κι οφείλει να στηρίζεται σε γερά θεμέλια για να διατηρηθεί ανέπαφη μέσα στο χρόνο. Οι φίλοι δεν είναι απλά για να περνάμε ευχάριστα την ώρα μας χαριτολογώντας, αλλά για να πορεύονται στο πλάι μας και σταδιακά να γίνονται οικογένειά μας.

Είναι ανάγκη να επιλέγεις για φίλο το άτομο που γνωρίζεις ότι έχει τη δυνατότητα να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο κι ασφαλώς με τη σειρά σου κι εσύ να έχεις την ικανότητα να βελτιστοποιείς πτυχές του χαρακτήρα του. Αν αποφασίσεις να χτίσεις δεσμούς με ανθρώπους που μόνο στο πιο κάτω μπορούν να σε παρασύρουν, τότε μην μπεις καν στο κόπο να το βαφτίσεις αυτό «φιλία».

Διότι η φιλία είναι σαν τον έρωτα, απλώς δεν περιέχει το ερωτικό κομμάτι. Όπως ο ιδανικός σύντροφος είναι αυτός που σου δίνει φτερά να πετάξεις, έτσι κι ο κατάλληλος φίλος είναι αυτός που θα σε βοηθήσει να εξυψώσεις το είναι σου όσο πιο ψηλά γίνεται. Γι’ αυτό, κιόλας, ποτέ δε θα σου χαϊδέψει τα αφτιά, δε θα σου πει αυτά που θα ήθελες να ακούσεις, αλλά αυτά που πρέπει να ακούσεις και θα τα λέει πάντα μπροστά σου, ποτέ πίσω σου.

Διότι, ο άνθρωπος που θέλει το καλό σου, θα σου πει κατάμουτρα αλήθειες που ενδεχομένως και να σε πονέσουν, αλλά αναμφίβολα η πρόθεσή του θα είναι θετική, αποσκοπώντας στη βελτίωσή σου. Εξάλλου, κανείς μας δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε ελαττώματα, που με καλούς φίλους δίπλα μας μπορούμε να τα κάνουμε λιγότερο ενοχλητικά!

Ασφαλώς κι εμείς είναι ανάγκη να είμαστε άγρυπνοι φρουροί των δικών μας ανθρώπων και να τοποθετούμε ένα λιθαράκι στη δική τους προσωπική εξέλιξη. Οφείλουμε να νουθετούμε τους φίλους μας, όταν χρειάζεται, χωρίς να τους εκθέτουμε ποτέ. Δεν αλλάζουμε κανέναν με αυτόν τον τρόπο, απλώς τον βοηθάμε να αλλάξει κάποιες, όχι και τόσο καλές, συνήθειες.

Όπως μπορούμε να αντιληφθούμε οι σχέσεις ζωής χτίζονται πάνω στην απόλυτη ειλικρίνεια, την οποία πολλοί δεν την αντέχουν, γι’ αυτό εξάλλου συναντάμε εκεί έξω χιλιάδες λυκοφιλίες. Αλλά η ουσία της φιλίας δεν είναι να λέει ό ένας στον άλλον ψεύτικα κομπλιμέντα, αλλά σκληρές αλήθειες που μόνο καλύτερους μπορούν να μας κάνουν.

Ασφαλώς –να διευκρινίσουμε– άλλο να λέμε αλήθειες κι άλλο κακίες, διότι δυστυχώς υπάρχουν κι αυτά τα άτομα που απλώς εκτοξεύουν δηλητήριο, χωρίς να ενδιαφέρονται πράγματι για το καλό των φίλων τους.

Αν το καλοσκεφτούμε, είναι αρκετά δύσκολο πια να βρει κανείς έναν πραγματικά ντόμπρο άνθρωπο, που να έχει όρεξη να επενδύσει στο κεφάλαιο «φιλία», αλλά και τι είναι εύκολο σε αυτή τη ζωή; Όλα χρειάζονται κόπο, αγώνα, θυσίες κι ίσως εκεί να είναι κι η ουσία, διότι αν το καθετί μπορούσε να αποκτηθεί εύκολα, τότε δε θα είχε καμία απολύτως αξία.

Οφείλουμε να πολεμάμε ούτως ώστε να χτίσουμε σχέσεις ζωής, είτε φιλικές είτε ερωτικές. Κι αυτός ο εσωτερικός πόλεμος θα μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας, να τους αγαπήσουμε ακόμη περισσότερο και να αντιληφθούμε ότι μόνο το καλό μας επιθυμούν, ακόμη και όταν μας επιπλήττουν! Διότι χωρίς τη δική τους επίπληξη εμείς θα μείνουμε για πάντα στάσιμοι.

 

Συντάκτης: Αθηνά Χρηστίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη