Ο ζεστός ήλιος καίει την επιδερμίδα σου, το πίσω μέρος των ματιών σου παγώνει, καθώς απολαμβάνεις την πρώτη λαχταριστή μπουκιά απ’ το παγωτό σου και το εύηχο «πλαφ πλαφ» της θάλασσας σε νανουρίζει ευχάριστα. Είναι από εκείνες τις μέρες που θες να αδειάσεις το μυαλό σου, να αφιερώσεις χρόνο στις πιο τρελές σου σκέψεις και να πάρεις τις πιο γρήγορες, αλλά καθοριστικές αποφάσεις της ζωής σου.

Μια βόλτα στη θάλασσα λειτουργεί πάντοτε ως βάλσαμο στην ψυχή. Της εκμυστηρεύεσαι ό,τι δεν τολμάς να πεις πουθενά αλλού και γνωρίζεις πως θα κρατήσει τα μυστικά σου μέσα στο βυθό της. Αυτή η βόλτα είναι αποκλειστικά δική σου, μπορείς να γίνεις η σοβαρή εκδοχή του εαυτού σου, αλλά κι η παιδιάστικη, χωρίς κανείς να σε κρίνει για τίποτα απ’ τα δυο. Μπορείς να φωνάξεις με ενθουσιασμό τα όνειρά σου και ταυτόχρονα να κλάψεις επειδή έχεις την ψευδαίσθηση ότι δε θα τα πραγματοποιήσεις.

Όμως η θάλασσα γνωρίζει πως μπορείς να καταφέρεις τα πάντα, γι’ αυτό ένα κύμα που σκάει στα πόδια σου σού μεταφέρει το μήνυμά της! Δε νευριάζεις που βράχηκες, αντιθέτως σκας ένα αβίαστο χαμόγελο και πλημμυρίζεις από χαρά. Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην αγαπάει τη θάλασσα. Είναι τόσο όμορφη και παράλληλα τόσο απρόσιτη που χωρίς να το θες σε μαγνητίζει.

Η μυρωδιά της, που αναβλύζει από παντού, έρχεται και συμπληρώνει όλο το σκηνικό που βιώνεις. Είσαι σε ένα ειδυλλιακό μέρος, στο οποίο μόνο η φύση δημιουργεί ήχους κι έχεις όλο το χρόνο μα και την ελευθερία να καταστρώσεις το σχέδιο του μέλλοντός σου. Όλη η πλάση σου φωνάζει ότι δεν υπάρχουν φραγμοί στα όνειρα, ότι όλα μπορούν να επιτευχθούν, αρκεί να μην πάψεις να ελπίζεις και να προσπαθείς.

Ένα αεράκι αρχίζει να ανακατεύει τα μαλλιά σου και τα πασαλείφει με λίγο απ’ το παγωτό που κρατάς. Δε σε πειράζει! Όλα είναι τόσο αρμονικά κι όμορφα, που τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει αυτό το μαγικό κάδρο, στο οποίο βρίσκεσαι. Για πρώτη φορά δεν έχεις ούτε κινητό ούτε τίποτα άλλο μαζί σου. Δεν το χρειάζεσαι. Ξέρεις πως όταν πας να σκεφτείς στη θάλασσα, δε χωράει κανείς ανάμεσά σας, ούτε καν ένα κινητό.

Η βόλτα αυτή είναι κάτι ολόδικό σου, το μικρό, αθώο μυστικό σου, η δική σου απόδραση απ’ την καθημερινότητα. Δεν είναι ότι θες να ξεφύγεις από κάτι, απλώς επιθυμείς λίγο χρόνο με τον εαυτό σου, λίγη ηρεμία, λίγη ανεμελιά. Ακόμη και να μη σκεφτείς τίποτα και μόνο που θα βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα αποφορτιστείς απ’ τα προβλήματα και θα γεμίσεις με θετική ενέργεια τις μπαταρίες σου.

Ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται να πραγματοποιεί τέτοιους περιπάτους, που θα τον αναζωογονήσουν και θα τον βοηθήσουν να αποβάλλει οτιδήποτε αρνητικό από πάνω του. Είναι καλό πού και πού να αποστασιοποιούμαστε και να χανόμαστε στα απάτητα μονοπάτια μας, τα οποία μόνο έτσι θα ανακαλύψουμε.

Διότι το παν είναι να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Εξάλλου, μόνο ένας άνθρωπος που ξέρει ποιος είναι και τι θέλει μπορεί να είναι δοτικός στις σχέσεις του, αλλά και σε ό,τι κάνει.

Συντάκτης: Αθηνά Χρηστίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη