8 ιδέες από τα παλιά, για να έρθεις ξανά κοντά με τ' αδέρφια σου

Τυχεροί όσοι έχουμε μεγαλώσει με αδέρφια. Άλλοι μεγαλύτερα κι άλλοι μικρότερα, ίσως και τα δυο. Τα αδέρφια μας θα κρύβουν πάντα ένα κομμάτι μας, παγιδεύοντας ζωντανή την παιδική μας ηλικία. Θα μας ξυπνούν πάντα μνήμες από τις ζαβολιές που σκαρώναμε μικροί, όλες εκείνες τις φορές που μας κάλυψαν απέναντι στους γονείς μας, αλλά κι όλες εκείνες τις στιγμές που περηφανεύτηκαν και μας στήριξαν σε κάθε μεγάλο βήμα. Παρέχουν μια ασφάλεια κι έναν εφησυχασμό. Κι όταν έρθει η ώρα που κλείνει ο κύκλος των γονιών μας, ξέρεις ότι θα έχεις πάντα κάποιον εκεί για σένα, όταν τον χρειαστείς, γιατί γι’ αυτό είναι τα αδέρφια.

Τα μεγαλύτερα αδέρφια μας θα πρεσβεύουν πάντα ένα κομμάτι από μια γονική φιγούρα, υπερπροστατευτικά κι ένα κομμάτι από το cool τυπάκο, που μας έβγαζε έξω με την παρέα στα πρώτα μας μεθύσια. Πιθανόν να πρεσβεύουν και κάτι από το άτομο που θελήσαμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Από την άλλη, τα μικρότερα αδέρφια μας, θα μας θυμίζουν πάντα τον σκανδαλιάρικο εαυτό μας που πρέπει να κρατήσουμε ζωντανό κι όλες τις φορές που άθελά τους και μη, μας παρέσυραν να κάνουμε πράγματα που δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα κάνουμε, αλλά μας βγήκε σε καλό.

Εντούτοις, με την πάροδο του χρόνου ο καθένας τραβάει τον δικό του δρόμο και συχνά πυκνά απομακρυνόμαστε και χανόμαστε ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Πολλοί δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτή τη στενή σχέση που αναπτύσσεται κι άλλοι νιώθουν πως έχουν χάσει αυτό το κοινό έδαφος που τους ένωνε παλιά. Είναι τρομερά δυσάρεστο, αν αναλογιστούμε ότι κάποτε ζούσαμε μαζί κάτω από την ίδια στέγη και τώρα δεν έχουμε να μοιραστούμε τίποτα, τόσο με τα αδέρφια μας, όσο και με τους ανθρώπους που μας δημιούργησαν και μας έπλασαν. Προσωπικά, μου φαίνεται αδιανόητο. Αντιλαμβάνομαι ότι συχνά υπάρχουν διαμάχες ανάμεσα στην οικογένεια, που ίσως να καλλιεργήθηκαν με την πάροδο του χρόνου, παρ’ όλα αυτά τίποτα δεν είναι αρκετά σημαντικό για ν’ αναιρέσει αυτό τον δεσμό εκτός κι αν ποτέ δεν υπήρξε ή έπρεπε να κοπεί γιατί δεν ήταν υγιής.

Στις περιπτώσεις όμως που απλώς μας τρώει ο χρόνος, είναι αναγκαίο ν’ ανακτήσουμε τη σχέση με τ’ αδέρφια και τους γονείς μας πριν να είναι πολύ αργά. Έρευνες δείχνουν ότι ξοδεύοντας ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια, αυξάνεται η προσωπική ευτυχία κι ικανοποίηση, καθώς μειώνεται το άγχος και το στρες, οδηγώντας μας έτσι σε μια πιο υγιή καθημερινότητα και παράλληλα αυξάνοντας τη διάρκεια ζωής μας. Μάλιστα, μια υγιής και δεμένη σχέση με την οικογένεια, μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο κατάθλιψης ή άλλων ψυχικών ασθενειών, καθώς η φυσική παρουσία με τους οικείους μας, παρέχει ένα καλό σύστημα συναισθηματικής υποστήριξης. Κάτι σαν δίχτυ ασφαλείας.

Αδιαμφισβήτητα, ο,τι και αν έχει συμβεί και κόστισε την αποστασιοποίησή μας, ποτέ δεν είναι αργά, μιας και με τ’ αδέρφια μας μπορούμε να μιλάμε με τις ώρες. Για όλα εκείνα τα οικογενειακά τραπέζια που βαριόμασταν να πάμε. Όλες τις φορές που μας κάλυψαν, για να βγουμε κρυφά με χρήματα από το χαρτζιλίκι τους. Αλλά και τις άλλες φορές, που μας έδωσαν στεγνά από πείσμα, γιατί τους καταστρέψαμε την αγαπημένη τους μπλούζα που μας δάνεισαν, για να βγούμε ραντεβού.

Η οικογένεια κι ο ορισμός της οικογένειας, συχνά θεωρείται το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο και για τα ελληνικά δεδομένα, αυτό έχει διττή ερμηνεία, αφού δημιουργεί μεγάλο αίσθημα υποχρέωσης που συχνά αντισταθμίζεται με τάσεις φυγής. Ωστόσο, σίγουρα μπορούμε να βάλουμε τέλος στα χαμένα χρόνια και να επαναφέρουμε τη σχέση μας σε υγιή επίπεδα, ακόμα και μετά την απομάκρυνση. περνώντας ποιοτικό χρόνο με τους έξεις τρόπους:

1. Να οργανώσουμε μια εκδρομή σ’ εκείνο το ταβερνάκι που συχνάζαμε παλιά τις Κυριακές με την οικογένεια, να θυμηθούμε τα παλιά.

2. Ένα οικογενειακό γεύμα με γεύσεις που θα μας ξυπνήσουν παιδικές και εφηβικές μνήμες, που μαζευόμασταν για το καθιερωμένο γεύμα στην κουζίνα της μαμάς, το οποίο όμως θα φτιάξουμε όλοι μαζί.

3. Μια βόλτα με τ’ αδέρφια μας, στα παλιά λημέρια μας που αράζαμε με την παρέα για μπίρες μετά τη σχολή.

4. Μια βόλτα στο χωριό που πηγαίναμε παιδιά, όποτε είχε πανηγύρι στην πλατεία.

5. Ένα οικογενειακό ταξίδι εκεί που πάντα λέγαμε να πάμε κι όλο το αναβάλαμε.

6. Να οργανώσουμε ένα παιχνίδι μπάσκετ, στο παρκάκι της γειτονιάς που μαζευόμασταν κάθε απόγευμα.

7. Μια παρτίδα τάβλι να θυμηθούμε όλες τις φορές που πλακωθήκαμε για τις απανωτές εξάρες.

8. Να μαζευτούμε πάλι να δούμε αυτή την κλασική αγαπημένη μας ταινία/σειρά που είδαμε τόσες φορές, που μάθαμε το σενάριο απ’ έξω.

Προσωπικά είχα την τύχη να μεγαλώσω και να κρατήσω μια άριστη σχέση με το δικό μου τυχερό αστέρι, γιατί το να έχεις ένα αδελφάκι είναι πραγματική ευτυχία, ή όπως αποκαλώ εγώ το άλλο μου μισό. Όμως αντιλαμβάνομαι πως ο χρόνος κι η ζωή τα φέρνει έτσι που οι άνθρωποι χάνονται ακόμα κι αν είναι αδέρφια. Το θέμα όμως είναι να θελήσουν να ξαναβρεθούν, και τότε σίγουρα θα το πετύχουν.