Oι σχέσεις είναι περίπλοκες καταστάσεις, λαβυρινθώδεις. Έχεις να συμβαδίσεις τις επιθυμίες σου με εκείνες του άλλου, να κατανοήσεις το χαρακτήρα του, να σεβαστείς τα όρια και τις αντοχές του. Από την αρχή ένα βουνό με νέες καταστάσεις ορθώνεται μπροστά σου, εσύ το κοιτάς και εν μέσω ευτυχίας, νιώθεις ένα άγχος απροσδιόριστο.
Συνήθως, ο ένας από τους δύο είναι πάντα πιο υποχωρητικός και συγκαταβατικός. Είναι εκείνος, που ακολουθεί το τέμπο που ορίζει το έτερον ήμισυ. Ακολουθεί κάπως πειθήνια τη βασική γραμμή πλεύσης του καραβιού απαλλαγμένος από το προηγούμενο άγχος.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν εκείνοι, που θέλουν να έχουν το πάνω χέρι μέσα στην αρένα της σχέσης. Ξεκαθαρίζουν από την αρχή τι θέλουν, τι τους χαλάει, τι μπορούν να αντέξουν και τι όχι.
Είναι λίγο πιο επιβλητικοί ως άνθρωποι. Τα έχουν βρει λίγο παραπάνω με τον εαυτό τους και δε δέχονται κάτι λιγότερο από αυτό που ονειρεύονται. Γνωρίζουν πολύ καλά τις επιθυμίες τους και προσπαθούν να τις ικανοποιήσουν. Ακόμα, ορίζουν εξ αρχής μέχρι που παίρνει τον άλλον.
Δεν είναι κακό να τοποθετεί κανείς τις μπάρες που δε θέλει να παραβιαστούν. Είναι κάτι για να διαφυλάσσει την ψυχική του ηρεμία. Έχοντας δηλώσει κανείς τι γουστάρει και τι όχι, δε μπαίνει σε άσκοπες συζητήσεις και αναλύσεις. Πολλές φορές γλιτώνουν από παρεξηγήσεις του στιλ «που πάει η σχέση μας, μωρό μου;».
Το «πάνω χέρι» δίνει μια υπεροχή. Είναι η υπεροχή του αρχηγού, εκείνου που μιλάει και τον υπακούνε. Είναι θέμα εγωισμού κατά βάθος. Δεν άγεται και φέρεται από τις ορέξεις του συντρόφου του, αλλά είναι εκείνος που θέτει τη βάση πάνω στην οποία θα εξελιχθεί η σχέση. Με συνείδηση καθαρή, λοιπόν, συνεχίζει έτσι τη σχέση του.
Αρκεί βέβαια κι ο άλλος να το σεβαστεί. Υπάρχουν άνθρωποι, που όσα «μέχρι εκεί» και να τους πεις, δε νιώθουν. Αντιθέτως, υπερβαίνουν τα εσκαμμένα με άλματα γεμάτα μαεστρία. Μπορεί ο άλλος να θέλει να κοιμάστε κάθε μέρα μαζί, ενώ εσύ έχεις δηλώσει πως θες το χώρο σου.
Συνήθως εκτιμάται κάτι τέτοιο, παρά μόνο όταν η υπάρχουσα κατάσταση βολεύει και τον άλλον και ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του. Αν κάποιος θέλει χαλαρή σχέση και το δηλώσει, η άλλη που αναζητά γαμπρό θα ξινίσει τη μούρη της, θα τσουβαλοποιήσει όλους τους άντρες πως είναι γουρούνια και θα ψάξει για τον επόμενο.
Είναι παράνοια να μην εκτιμά κανείς τους ειλικρινείς ανθρώπους. Το ότι δεν συνάδουν οι επιθυμίες δυο ατόμων, δε σημαίνει εξ ορισμού ότι ο άλλος είναι σκάρτος. Πολύ απλά δεν ταιριάζετε, αγαπητή μου.
Από την άλλη πλευρά, το να προσπαθείς να βάλεις σε καλούπια μια σχέση, δείχνει ένα άνθρωπο που προσπαθεί να τα ελέγξει όλα. Καταδεικνύει άνθρωπο ολίγον τι χειριστικό. Όμως τα συναισθήματα δεν ελέγχονται ούτε περιορίζονται. Δε κάνεις σχέση για να μπεις σε στεγανά. Κάνεις σχέση για να νιώσεις, να αφεθείς και να παρασυρθείς. Χωρίς αυτά δεν είναι έρωτας. Μην κάνετε σχέσεις απλώς για να κάνετε. Καλύτερα καθίστε στον καναπέ αγκαλιά με τα πιτόγυρα.
Πίσω από μια τέτοια συμπεριφορά ελεγκτική (και στην υπερβολή της χειριστική) συνήθως είναι ο φόβος να μη πληγωθεί κανείς. Το να πεις «δε θέλω γάμο» για παράδειγμα, είναι κατανοητό και σεβαστό και μάλιστα η ειλικρίνεια σε τέτοιες περιπτώσεις θεωρείται αυτονόητη.
Ωστόσο, το να μην αφήνεται κανείς στο συναίσθημα με το φόβο μη τυχόν και πονέσει είναι μια φτηνή δικαιολογία των δειλών ανθρώπων. Οι σχέσεις δεν είναι παιχνίδια εγωισμού και υπεροχής. Αντιθέτως, έχουν ως στόχο την κοινή ευτυχία δυο ανθρώπων.
Να τα δίνετε όλα στις σχέσεις σας και να μένετε μακριά από στενά όρια, που φέρνουν επίσης στενά όνειρα.
Αν δε ρισκάρει κανείς άλλωστε, τι θα έχει να θυμάται;
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
