Υπάρχουν κι αυτοί που παρά την μόδα, δεν έχουν ούτε ένα τατουάζ

Ζεις στο 2025 ως ενήλικος και δεν έχεις τατουάζ? Δεν νομίζω να στεναχωριέσαι, ίσως ανήκεις και εσύ σε αυτή την ομάδα των ανθρώπων που το χαίρονται, που άργησαν να αποτυπώσουν στο σώμα τους κάποιο σχέδιο, που πλέον το έχουν ”καμάρι” στη ζωή τους. Το να ξεχωρίζεις είναι όμορφο, το να το δείχνεις ότι ξεχωρίζεις επίσης σπουδαίο. Σπουδαίο γιατί υπάρχει κάτι από πίσω, υπάρχουν οι αποδείξεις. Σε αυτή την περίπτωση δεν τραβάς τα βλέμματα λόγω το τι έχεις χαράξει πάνω σου, αλλά για τον αντίθετο ακριβώς λόγο. Λόγω ότι είσαι εσύ και το σώμα σου, δεν το έχεις πειράξει με μπογιές, με χαρακιές, με σχέδια, με γράμματα, με εικόνες, με πόνο, με αναμνήσεις, με quotes και με άλλα τόσα.

Δεν είναι το σχέδιο που αποτυπώνεται όσο η ερμηνεία από πίσω. Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν πλέον ξεχωριστοί, τους αρέσει που διαφέρουν από τον περίγυρο, γιατί πολύ απλά προτίμησαν την ανάμνηση και τα γούστα τους να μην τα έχουν στο σώμα τους, παρά μόνο στη σκέψη τους. Προτίμησαν να μη συμμετέχουν στο κίνημα της αλητείας που έγινε μόδα και τρόπος ζωής. Προτίμησαν τις αναμνήσεις τους, τα όνειρα τους, τα θέλω τους, την επανάσταση τους, τους φόβους τους, τα κατορθώματα τους, τα βιώματα τους, τις ιδέες τους, την οικογένεια τους να τα έχουν στο μυαλό τους.  Να τα αποθηκεύσουν όλα στην καρδιά τους, μιας και θεωρούν ότι εκεί θα μείνουν παντοτινά, εκεί είναι φυλαγμένα καλά και δε θα τα χάσουν. Δε συμμετείχαν στη μορφή επιδημίας που εξαπλώθηκε και έγινε μόδα, δεν είχαν την περιέργεια για τη δερματοστιξία. Επιθυμούσαν να μην τους υπενθυμίζει κάτι στο σώμα τους, να τα θυμούνται όποτε αυτοί θέλουν, όποτε αυτοί προτιμούν. Από την άλλη σίγουρα είναι άνθρωποι που δε θέλουν να πηγαίνουν με τις τάσεις της μόδα, που συνειδητά πήραν έως τώρα την απόφαση του να μην πηγαίνουν με τη μάζα, που μπορεί να μην του άρεσε η ιδέα αυτή, είτε γιατί τους κράτησε πίσω ότι κάτι πάνω σου αποτυπώνεται ”μόνιμα”. Και αν μετά το μετανιώσεις, αν μετά θέλεις να το αλλάξεις, εάν δεν το πιστεύεις, εάν ξεθωριάσει; Όλα αυτά τα ”αν” τους έκανε να θεωρούν την απόφαση τους πολύ δύσκολη και να μη βιαστούν στη ζωή τους. Να μην πάρουν κεκτημένη απόφαση σε ένα τέτοιο σοβαρό θέμα, λόγω της μονιμότητας.

Και τα χρόνια περάσαν και πλέον φτάσαμε στο σήμερα που ξεχωρίζουν. Μόδα ήταν και πέρασε, μόδα είναι και θα φύγει. Τους κατέχει η περηφάνια που δεν επηρεάστηκαν και κράτησαν καθαρή τη σκέψη που είχαν. Αυτά τα συναισθήματα βιώνουν πλέον στην καθημερινότητα τους. Ένα δυνατό ”μου αρέσει που δεν έχω”, είτε ”πλέον όλοι έχουν και εγώ ξεχωρίζω” είναι δύο από τις κλασικές ατάκες που θα μας πούνε. Με αυτά τα λόγια και το ”καθαρό” σώμα δείχνουν την ατομικότητα τους στην κοινωνία, είναι δίπλα μας, είναι κοντά μας, είναι φίλοι μας, είναι αδέρφια μας. Η ταυτότητα τους είναι αυτή, την κράτησαν χωρίς χρώματα και σχέδια, χωρίς καμιά σωματική αποτύπωση και σίγουρα δεν το μετάνιωσαν έως τώρα. Δεν έβαλαν κανέναν δίπλα τους να αναρωτηθεί για το λόγο του κάθε σχεδίου πάνω τους, έμειναν στην απέξω, κράτησαν κάποια απόσταση, δεν τράβηξαν τα βλέμματα.

Ίσως παλιότερα να λέγαμε ότι υπάρχει φόβος, δεν έχουν το θάρρος να ζωγραφιστούν, τώρα όμως; Τι γίνεται στο τώρα; Ήταν κάτι που δεν καταπίεσαν αλλά εξελίχθηκε όμορφα στην πορεία των χρόνων. Πλέον αισθάνονται νικητές, γιατί ακολούθησαν άλλο δρόμο. Ένιωσαν ελεύθεροι προβάλλοντας άλλο τρόπο στις ζωές τους. Εξέφρασαν το εσωτερικό τους κομμάτι με κάποιο άλλο τρόπο, το αποτύπωσαν στην καρδιά τους και την ψυχή τους. Το κουβαλάνε αλλιώς μαζί τους. Ανατρέχουν σε αυτό με άλλο τρόπο και όχι απλά κοιτώντας μια εικόνα. Επιλέγουν το πότε, γιατί ξέρουν συνειδητά πότε είναι η κατάλληλη στιγμή και αυτό επικροτούν πλέον. Σίγουρα σε κάθε απόφαση θα υπάρχει ατομική άποψη που θα έχει τη θετική και την αρνητική ερμηνεία. Είναι η οπτική πλευρά που βλέπεις τα πράγματα και την κατάσταση. Η ομάδα αυτή το είδε θετικά, ξεπρόβαλε τα όμορφα, το πίστεψε και το αγαπά. Αγαπούν τα όσα δεν έγιναν μέσα από αυτό. Αγαπούν που δεν πείραξαν τη σωματική τους ταυτότητα. Αγαπούν το τώρα τους. Έσπρωξαν την πόρτα αυτή και στο τώρα δέχονται πολλά μπράβο.