Κάθε φορά που οι εραστές συναντιούνται αιωρείται η πιθανότητα να μην υπάρξει άλλη. Αυτό από μόνο του λειτουργεί διεγερτικά κι όχι μόνο στον έρωτα. Υπάρχει έντονο το ένστικτο της ανακάλυψης του άλλου, κάθε ένα κομμάτι που θα συμπράξει στη συμπλήρωση του διαρκώς ανολοκλήρωτου παζλ. Κι ασφαλώς μια τέτοια ατελείωτη -όσο κι αν κρατήσει- αναζήτηση, δε σου γνωρίζει μόνο τον άλλον αλλά κυρίως τον εαυτό σου τον ίδιο. Σ’ ένα καθεστώς ασάφειας κι αβεβαιότητας καλείσαι να γίνεις πιο ευπροσάρμοστος αλλά και πιο εύστροφος κι ανεξαρτήτως απ’ το πότε, το πώς και το αν αυτή η ιστορία λήξει, αυτά είναι πτυχία που θα τα κουβαλάς στο βιογραφικό σου.
«Μπορούμε άραγε να καταλήξουμε μαζί;»
Η «σχεδόν σχέση» ξεκινά να φαντάζει μάταιη κι αδιέξοδη όταν μετακινηθεί ο άξονάς της και πάψει να υπάρχει συμφωνία στη συνέχιση της αβεβαιότητας. Δεν άλλαξε το είδος της σχέσης, άλλαξαν οι συνθήκες μέσα σε αυτήν, και κατ’ επέκταση οι επιθυμητοί απώτεροι σκοποί ενός εκ των δύο, τουλάχιστον. Αρκεί ν’ αλλάξει γνώμη ο ένας για να γίνει η ζημιά. Στο αισιόδοξο σενάριο που η εναλλαγή διαθέσεων προκύπτει ταυτόχρονα κι αμοιβαία τότε όλα ωραία, όλα ανθηρά, συμφωνούν από κοινού το «πάμε!» ή το «γεια» σου!” Η αλλαγή σε μια στροφή όμως δε συνεπάγεται καθόλου ότι ακόμη κι αν συνεχίζαμε στην αρχική απροσδιόριστη πορεία δε θα συναντούσαμε στη διαδρομή πανέμορφα τοπία για να σταθούμε, να χαζέψουμε, να φωτογραφίσουμε, να διδάξουμε και να διδαχτούμε.
Ασφαλώς λοιπόν, υπάρχει «μη μάταιη σχεδόν σχέση» ή αν προτιμάτε «σχεδόν σχέση με σκοπό» αρκεί να μην έχουμε βάλει σκοπό να επιτύχουμε έναν σκοπό συγκεκριμένο.
Σ’ ένα βιβλίο τα βρίσκεις όλα για τις σχεδόν σχέσεις
Κυκλοφορεί σε ebook για λάπτοπ, tablet, κινητό
Και σε audiobook για σένα που θες να τ’ ακούσεις
