Μια αλεπού και μια τίγρη αναμετριούνται με τα μάτια κι είναι έτοιμες να χιμήξουν η μία στην άλλη. Η αλεπού, τότε, ξεκινά να λέει στην τίγρη πως είναι μόνο ένα γατάκι και τίποτα παραπάνω. «Τι νομίζεις, μόνο στο μέγεθος το ξεπερνάς», εξακολουθεί να προκαλεί την τίγρη και να της αποδίδει πολύ λιγότερη δύναμη, απ’ αυτήν που έχει στ’ αλήθεια.

Ο λόγος, λοιπόν, που η αλεπού έπαιζε αυτό το παιχνιδάκι και που προσπαθούσε να μειώσει την τίγρη, ήταν γιατί ήξερε πως η τίγρη ήταν πολύ πιο δυνατή απ’ αυτήν κι έπρεπε, με κάποιον τρόπο, να την αποδυναμώσει. Η αλεπού, επομένως, επεδίωκε να εξισορροπήσει την ανισότητα που υπήρχε μεταξύ τους, κάνοντας την τίγρη να πιστέψει πως ήταν πιο αδύναμη. Έτσι, αν η τίγρη άρχιζε να πιστεύει πως ήταν γατάκι, θα πάλευε κι ως τέτοιο κι η αλεπού θα μπορούσε, τότε, πιο εύκολα ν’ αναμετρηθεί μαζί της και να την κερδίσει.

Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και στη ζωή μας και μερικοί σύντροφοί μας, φέρονται σαν αυτήν την αλεπού και μας υποτιμούν απροκάλυπτα, γιατί νιώθουν κατώτεροι από εμάς. Στην προσπάθειά τους, επομένως, να εξισορροπήσουν την ανισότητα που μόνο οι ίδιοι πιστεύουν ότι υπάρχει μεταξύ μας, ξεκινούν να μας μειώνουν, προκειμένου να μας κάνουν να πιστέψουμε πως είμαστε κάτι πιο λίγο, απ’ αυτό που είμαστε στ’ αλήθεια.

Όταν ο σύντροφός μας μάς υποτιμά, λοιπόν, σημαίνει πως θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε πως είμαστε όλα αυτά που μας καταλογίζει. Όταν πειστούμε και νιώσουμε πως είμαστε τα αδύναμα «γατάκια», που ισχυρίζεται, τότε θα ξεκινήσουμε να φερόμαστε κι ως τέτοια και θα υποτασσόμαστε, χωρίς αντίσταση, σ’ αυτόν. Έτσι, θα μπορεί να πάρει το πάνω χέρι στη σχέση και να αισθανθεί δυνατότερος από εμάς, έστω κι αν, κατά βάθος, θα ξέρει πάντα, πως είμαστε «τίγρεις» κι όχι «γάτες». Η αδυναμία του, επομένως, να αποκτήσει διαφορετικά το ρόλο του δυνατού στη σχέση, τον εξωθεί σ’ αυτή τη συμπεριφορά.

Όταν μας υποτιμά ο σύντροφός μας, επιδιώκει να μας κάνει να μη ζητάμε πολλά πράγματα. Αισθάνεται, δηλαδή, πως ποτέ του δε θα μπορέσει να μας δώσει αυτά που μας αξίζουν και θέλει να μας κάνει να νιώσουμε πως δεν είμαστε τίποτα το σπουδαίο, για να μην έχουμε το θάρρος να τα διεκδικήσουμε. Στην πραγματικότητα, όμως, ο ίδιος θέλει να δώσει παραπάνω, αλλά, για κάποιο λόγο, νιώθει ανίσχυρος να το κάνει. Ο φόβος του, δε, ότι μπορεί να βρούμε σε κάποιον άλλον όλ’ αυτά που δεν μπορεί ο ίδιος να προσφέρει, τον κάνει να μας υποτιμά, ακόμη κι αν δεν το θέλει.

Όταν ο σύντροφός μας μάς παρουσιάστηκε αδύναμος κι ίσως ακόμη και να μας παρακάλεσε για κάποιο λόγο, τότε δεν είναι επίσης απίθανο, αργότερα να ξεκινήσει να μας μειώνει και να καταφεύγει σε υποτιμητικά επίθετα. Θέλει να γίνει ακόμη και προσβλητικός απέναντί μας, καθώς θα ντρέπεται που πρωτύτερα είχε πέσει στα πόδια μας και που εμείς, όμως, δεν ενδώσαμε στις ικεσίες του. Έτσι, πάνω στην ντροπή του μπορεί να μεταχειριστεί και βάναυσες εκφράσεις, για να μη νομίζουμε πως είναι τόσο αδύναμος, όσο μας παρουσιάστηκε και για να μην πιστέψουμε, φυσικά, πως είμαστε τίποτα το εξαιρετικό, για να αξίζουμε τα παρακαλετά του.

Κι έτσι, λοιπόν, η αλεπού θα επιμένει στο βιολί της και θα εξακολουθεί να λέει στην τίγρη πως είναι απλώς μια γάτα σε μεγάλο μέγεθος. Η τίγρη, τότε, δεν είναι απίθανο να πέσει στην παγίδα, να πιστέψει την αλεπού και ν’ αρχίσει κι η ίδια να νιώθει «μικρή» κι «αδύναμη».

Αν την πιστέψει, όμως και ξεκινήσει να φέρεται ως γάτα, η αλεπού δεν πρόκειται να δείξει έλεος και θα προσπαθήσει να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί απ’ αυτήν.

Συντάκτης: Δημήτρια Κουρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου