Μερικές ζέβρες κοίταζαν με μένος ένα άλογο και το κατηγορούσαν πως τις συναναστράφηκε επειδή είχε σκοπό. «Μας παρίστανε το καλό κι έπαψε για λίγο να μας υποτιμά, μόνο και μόνο για να μαθαίνει από μας οτιδήποτε πέσει στ’ αφτιά μας και το αφορά», έλεγαν και δε δίσταζαν να γίνουν ακόμη πιο σκληρές μαζί του: «Πόσο ύπουλο, διπρόσωπο και δειλό είναι που δεν τολμά να μας ρωτήσει στα ίσα αυτό που θέλει και πόσο χαμηλά πέφτει με το να έρχεται κοντά σε πλάσματα που δεν εκτιμά μόνο και μόνο για ΄χει την πληροφόρηση που θέλει».

Κάποια στιγμή, λοιπόν, μια ζέβρα δεν άντεξε και του ‘πε: «Πάψε, άλογο, να υποκρίνεσαι. Ξέρουμε πολύ καλά πως έρχεσαι κοντά μας παρ’ όλη την αποστροφή σου για μας, μόνο και μόνο για να μας εκμαιεύεις πληροφορίες». Το άλογο, με απολογητικό ύφος αποκρίθηκε: «Ναι, είναι αλήθεια πως γι’ αυτό σας προσέγγισα και ζητώ συγγνώμη. Η συντροφιά σας, όμως, μου άρεσε, τελικά». Οι ζέβρες έμειναν με το στόμα ανοιχτό να κοιτάζουν το άλογο που τόσο απρόσμενα αποδέχτηκε την κατηγορία, καθώς δεν περίμεναν με τόση ευκολία να ομολογήσει.

Σαν αυτές τις ζέβρες, λοιπόν, μένουν με το στόμα ανοιχτό αν κάποιος τους ομολογήσει δίχως να προσπαθήσει να δικαιολογηθεί, πως ναι, έχουν δίκιο πως τους εξαπάτησε, ορθώνοντας τον εαυτό του ασύγκριτα υψηλότερα απ’ την ποταπή εικόνα που του καταλόγιζαν.

Καταρχάς, η απρόσμενη ομολογία του αλόγου δεν μπορεί παρά να αναγνωριστεί ως μεγαλειώδης, καθώς σύντριψε με τη μία τις μομφές που οι ζέβρες του εξαπέλυαν, πως ήταν δειλό και πως δεν είχε το θάρρος να φανερωθεί. Έτσι κι όταν κάποιος αποδέχεται ευθύς την κατηγορία που του προσάπτουν, ομολογώντας πως είναι ένοχος, αμέσως αναιρεί τις επιπρόσθετες κατηγορίες γι’ αυτόν, πως δεν έχει την τόλμη και τη γενναιότητα να παραδεχτεί τα σφάλματά του.

Επιπλέον, όταν κάποιος παραδέχεται φανερά πως εξαπάτησε, αντιστρέφει ευθύς τους ρόλους. Αυτός που τάχα ήταν ο κακός, ο δόλιος, ο μηχανορράφος, τελικά παρουσιάζεται ως ο ειλικρινής, ενώ όσοι του πρόσαπταν πίσω απ’ την πλάτη του κατηγορίες κι επιδίδονταν σε ατελείωτες συζητήσεις για τη δολιότητά του, γίνονται τελικά εκείνοι που ραδιουργούσαν εις βάρος του και που δεν τολμούσαν να τον κατηγορήσουν μπροστά του.

Τέλος, οι ζέβρες δεν μπορεί να μην αισθάνθηκαν πως το άλογο θα μπορούσε κάλλιστα να αρνηθεί όλες τις κατηγορίες και να ισχυριστεί με πάθος πως τίποτα δεν ίσχυε απ’ όσα το κατηγορούσαν, διατηρώντας έτσι ακέραιη την αξιοπρέπειά του, αφού κανένας δε θα μπορούσε να επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό τους. Το γεγονός, λοιπόν, πως προτίμησε να αποδεχτεί τις κατηγορίες, ενώ θα μπορούσε να μην το κάνει, και να υποστεί τον εξευτελισμό που ενδεχομένως να ακολουθούσε για την ανήθική του συμπεριφορά, συντάραξε πολύ βαθιά όσες τον κατηγόρησαν.

Κι έτσι, λοιπόν, οι ζέβρες έπειτα απ’ την απρόσμενη ομολογία του αλόγου πως ήρθε κοντά τους για να μάθει πράγματα από αυτές, συγκλονίστηκαν τόσο που ενώ θα ‘πρεπε να απομακρυνθούν απ’ το άλογο, έπεσαν στα πόδια του, ικετεύοντάς το να τις συγχωρέσει για τις κατηγορίες που τόσο καιρό του απέδιδαν γνωρίζοντας πως τις πλησίαζε για κάποιο σκοπό.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Δημήτρια Κουρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.