Αμάν! Είναι το πρώτο που έρχεται στο μυαλό όταν το φιλαράκι πάει να γίνει έρωτας. Τι είναι τώρα αυτό; Μα με τον φίλο βρήκα να ερωτοχτυπηθώ; Κι όμως, συμβαίνει κι ανήκει στην κατηγορία του έρωτα που γεννάται μέσα από τη βαθιά φιλία. Σε αυτή την ιδιότυπη σχέση μιλάμε για δυο ανθρώπους που έχουν προσπεράσει το άγγιγμα της οπτικής εικόνας κι εμβαθύνουν σε αυτό που βγαίνει από μέσα τους. Κι αυτό το εσωτερικό τους κομμάτι που σου δίνει την ώθηση να είσαι απλώς ο εαυτός σου, είναι όντως ερωτεύσιμο.
Άνεση και χαρά είναι η σωστή φιλία· ένα δίχτυ ασφαλείας απλώνει γύρω όταν ο κατάλληλος άνθρωπος είναι εκεί. Δεν είναι εύκολο να περιγράφεις με λέξεις την ελευθερία που έρχεται όταν πορεύεσαι με κάποιον που ξέρει τι είσαι. Ας πούμε ότι σε κάνει να αφεθείς σε σκέψεις που δε χρειάζεται να τις ζυγίσεις, αυξάνει την ευτυχία σου σε αυτόν τον κόσμο που γυρνά και δεν αρνείται να λιγοστέψει τη φωνή του όταν θελήσεις να σιωπήσεις. Συνεχίζει το έργο του με ένα απότομο τράβηγμα που σε βγάζει στο φως, όταν τα φευγαλέα πάθη αρχίζουν και σε ζώνουν, φροντίζοντας παράλληλα να σου θυμίζει τις νότες που πολλές φορές ξεχνάς να τραγουδάς. Αυτός είναι ο φίλος- ένας συνοδοιπόρος κι ανιχνευτής, που φροντίζει να είναι παρών για σένα ακόμα και όταν δε βρίσκεσαι εκεί. Αν όλα τα παραπάνω λοιπόν δεν τα ζητάμε από έναν έρωτα, ε τότε, άντε γεια! Η μήπως τα ζητάμε και γι’ αυτό τον χάνουμε; (Σε άλλο άρθρο θα το δούμε αυτό)
Αυτό το είδος του έρωτα το ονόμασαν συντροφικό, γιατί βασίζεται στην αποκάλυψη εαυτού και με τη λίγη εμπειρία που έχω, θα έλεγα ότι είναι από αυτούς που αντέχουν περισσότερο στον χρόνο. Ένας φίλος είναι ευγενικός, συντροφικός και σέβεται, σημεία που τείνουν να ξεθωριάζουν στο πέρασμα του καιρού, συγκριτικά με τα άλλα είδη του έρωτα που είναι περισσότερο παθιάρικα και κτητικά. Πριν όμως το γυρίσουμε από φιλικό σε ερωτικό, μεσολαβεί ένα διάστημα που νιώθεις φιλικοερωτευμένος και διστάζεις για το αν πρέπει να ρισκάρεις να χάσεις το ζεστό ψωμί με το μυρωδάτο βούτυρο, για μια τούρτα από φράουλες και σαντιγί.
Διότι σε αυτή την αγαπησιάρικη χημεία που ξεκινά, ναι μεν υπάρχει το συναίσθημα ως βασικός παράγοντας, αλλά τα στοιχεία που σε έχουν οδηγήσει σε αυτό, είναι η συμφωνία απόψεων, η ενσυναίσθηση και γενικότερα ένα common ground που πάνω σε αυτό πατάς για τον ανθίσεις. Νοητά λοιπόν μπαίνεις σε μια διαδικασία σκέψεων κι όλο αυτό σε κάνει να χάσεις τον αυθορμητισμό σου. Χάνεις δηλαδή την οικειότητα που είναι το Α και Ω σε μια φιλική σχέση. Το ερωτικό στοιχείο ναι μεν υφίσταται σε όλες τις ανθρώπινες διασυνδέσεις, μετουσιώνεται όμως σε έρωτα όταν έχει έκφραση σεξουαλική. Οπότε σε αυτή τη φάση ο φίλος σου αναρωτιέται τι συμβαίνει μιας και νιώθει ότι έχεις προσσεληνωθεί με διαστημόπλοιο που έχει κρασάρει. Αν επιλέξεις να παραβλέψεις το τικ-τακ της καρδιάς σου, τότε ξεκινάς εκούσια κι ενστικτωδώς μια σταδιακή απομάκρυνση. Η απουσία μα και η παρουσία σε μελαγχολεί, αφού πλέον είναι το ίδιο και το αυτό.
Η αλλαγή στον τρόπο σκέψης δεν αργεί να φανεί. Νιώθεις ότι με το να κρατάς μέσα σου όλα αυτό που συμβαίνει, ανατρέπεις την ουσία που στηρίζει αυτό το ιερό δόσιμο της φιλίας κι αιχμαλωτίζει σε αιώνιους όρκους πίστης, Το τρίπτυχο, αγάπη-φιλία-έρωτας έχει χάσει τις διαχωριστικές του γραμμές. Το συγκινησιακό σου και συναισθηματικό σου φορτίο πάλλεται, μιας και με το να αρνείσαι αυτό που νιώθεις, κινδυνεύεις να χάσεις και τον φίλο και τον έρωτα. Κι αφού η ροή των υδάτων δεν αλλάζει είναι καλύτερα να πεις αυτό που λέει και ο Skip Marley: «I want to see you tomorrow not just for the thrill of today» κι ό,τι γίνει!
Εξάλλου ένας καλός φίλος χρειάζεται στη ζωή γι’ αυτήν τη μια αλήθεια σου και μόνο!
Συντάκτης: Μόνικα Καράμπεη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
