Ο χρόνος λειτουργεί σαν φίλτρο ωραιοποίησης

Ο χρόνος είναι ο αυστηρός κριτής όλων. Πάντοτε αντικειμενικός με βλέμμα αγέρωχο και κινήσεις αργές. Δε σβήνει τίποτε και κανέναν απ’ τα τεφτέρια του, δε μας χαρίζεται. Είναι αδυσώπητος κι ισχυρός. Από μικροί όλοι μας γαλουχηθήκαμε στην ιδέα πως ο χρόνος βάζει τα πάντα στη θέση τους. Δίκαιο ή άδικο κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα.

Μια φράση που φέρει επάνω της τεράστια βαρύτητα είναι το «Συγχώρησε και ξέχασε». Λέξεις με απίστευτη δυναμική που στο άκουσμά τους και μόνο γεννούν ερωτηματικά. Συγχωρώ σημαίνει παύω να αισθάνομαι αρνητικά συναισθήματα, αλλά μήπως και κατ’ επέκταση ξεχνώ σταδιακά; Συνδέονται άρρηκτα αυτές οι δύο έννοιες, ουδεμία αμφιβολία γι’ αυτό.

Οι σχέσεις του παρελθόντος με ένα μαγικό τρόπο δεν καταφέρνουν να μένουν ποτέ μόνο στο παρελθόν. Πόσες φορές έχουμε πιάσει το μυαλό μας επ’ αυτοφώρω να τριγυρίζει σε στιγμές παλαιότερων σχέσεων. Είτε με νοσταλγικό χαρακτήρα είτε με ρομαντική διάθεση. Πόσες φορές έχεις μπει στη διαδικασία να αναλογιστείς ευθύνες, λάθη κι αποφάσεις εσφαλμένες προσπαθώντας να λάβεις εκ των υστέρων απαντήσεις για μια αγάπη απ’ τα παλιά.

Αν χρειαστεί μπες ξανά στο χορό, μην το φοβάσαι! Να συλλογιστούμε μαζί τα πάντα λειτουργώντας ως η άλλη πλευρά του νομίσματος ο ένας για τον άλλον. Μόνο έτσι θα βρούμε κάποτε την άκρη, πού θα πάει!

Μια ακόμη λέξη με τεράστια βαρύτητα είναι η αποδοχή. Αφήνοντας πίσω την παλιά σου σχέση έχεις αποδεχθεί τον πόνο που σου προκάλεσε τουλάχιστον έως ένα βαθμό. Έχασες τις αξίες σου ίσως παραμελώντας τα δικά σου «θέλω» για πολλοστή φορά. Έδωσες πολλές ευκαιρίες σε μια σχέση που ήξερες απ’ την αρχή πως θα σε πληγώσει. Ήρθε όμως ο χρόνος και με τις μαγικές του ικανότητες τα επούλωσε. Ή για να είμαστε ξεκάθαροι κι ακριβοδίκαιοι, με το μαγικό του σουρωτήρι φίλτραρε τα πάντα κρατώντας επάνω τις καλές, τις όμορφες, στιγμές.

Κι εδώ έρχομαι ως δικηγόρος του διαβόλου να σε αναστατώσω, να σε κάνω να σκεφτείς. Αν υπήρχε η σχέση που τελείωσε κι αναπόλησες στο παρόν θα ήταν όντως έτσι όπως την φαντάζεσαι; Ποιος μπορεί να σε διαβεβαιώσει;

Ο σύντροφος του παρελθόντος σου ίσως και να μην ήταν εν τέλει αυτό που θυμάσαι, αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Αν ήταν τώρα δίπλα σου τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Ο χρόνος ωραιοποιεί τις καταστάσεις, τις σχέσεις και τους ανθρώπους. Απαλύνει εντυπώσεις και μνήμες. Τα εξιδανικεύει στο μυαλό μας. Έτσι λοιπόν αν ήσουν με αυτόν τον άνθρωπο ξανά η σχέση αυτή θα είχε άλλο χαρακτήρα.

Εάν επρόκειτο για μια σχέση που έληξε άδοξα λόγω απόστασης ή έλλειψης επικοινωνίας, τώρα ίσως και να λειτουργούσατε αλλιώς. Να σώζατε όλο αυτό κάνοντας τις παραχωρήσεις που τότε αρνηθήκατε πεισματικά να κάνετε. Αν επρόκειτο για μια σχέση ευτυχισμένη κατά τα άλλα που έληξε λόγω τρίτων ή εξωτερικών παρεμβάσεων, τώρα ίσως να ενεργούσατε πια ως δυάδα όπως πολύ σοφά κι ορθά θα έπρεπε να είχε γίνει εξ αρχής. Αν πάλι επρόκειτο για μια σχέση που μόνο πόνο και δάκρυα σου άφησε, τώρα ίσως να μη συνέβαινε το ίδιο.  Το κάρμα, βλέπεις, έχει κι αυτό τους δικούς του νόμους.

Το παρελθόν είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς σου, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ορίζει τις αποφάσεις σου στο παρόν. Μαθαίνεις να συγχωρείς, να κάνεις την αυτοκριτική σου και να αποκωδικοποιείς συντρόφους παλαιότερων σχέσεων. Αν όμως εγκλωβιστείς σε αρνητικά συναισθήματα και δεν επιτρέψεις στο χρόνο να κάνει σωστά τη δουλειά του, τότε δε θα μπορέσεις να προχωρήσεις με τα κατάλληλα εφόδια σε μια νέα σχέση.

Αν νιώθεις ότι έχεις ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν σου, μήπως να τους κλείσεις σιγά-σιγά; Το τεφτέρι του χρόνου, που λέγαμε στην αρχή… Βρες τα σημεία που πονάνε και πίεσέ τα ακόμη πιο πολύ. Εξιλέωση λέγεται αυτό! Μια ακόμη λέξη με τεράστια βαρύτητα.

Ονειρικές, απατηλές, όμορφες ή καταστροφικές οι σχέσεις του παρελθόντος μας είναι σαν τα παράθυρα στο κτίριο που ονομάζεται ζωή. Άλλοτε θα τα ανοίγεις για να θυμηθείς και να θαυμάσεις πάλι τη θέα κι άλλοτε θα τα κλείνεις οριστικά. Ένας είναι όμως ο συντηρητής αυτού του κτιρίου, ο χρόνος. Άσε αυτόν να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα.