Το κατοικίδιο που η μάνα σου δεν ήθελε και τελικά λάτρεψε

Λίγοι (ευτυχώς) είναι εκείνοι που δε θέλησαν ποτέ να αποκτήσουν ένα κατοικίδιο. Οι ειδικοί λένε πως κερδίζεις απεριόριστα οφέλη μ’ ένα ζωάκι στο σπίτι. Γίνεσαι πιο υπεύθυνος, αποκτάς συντροφιά, εξελίσσεις τη συναισθηματική σου νοημοσύνη, αλλά κυρίως προσφέρεις φροντίδα.

Τα ζύγισες όλα αυτά, λοιπόν, κι αποφάσισες ότι θέλεις μια τετράποδη συντροφιά. Μόνο που, απ’ τη στιγμή που δε ζεις σε δικό σου χώρο, πρέπει να διεκδικήσεις αυτήν την επιθυμία. Κι όταν λέμε «να διεκδικήσεις», εννοούμε να πείσεις εκείνον τον έναν και μοναδικό άνθρωπο που αρχικά μάλλον θα αρνηθεί –για μία ακόμη φορά– αλλά με τα πολλά μπορεί και να υποκύψει. Κι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι άλλος απ’ τη μαμά σου.

Πόσες φορές, από παιδί, προσπάθησες να την κάνεις να δεχτεί ένα κατοικίδιο στο σπίτι; Βέβαια, με το πρώτο δείγμα μιας μικρής υστερίας, δεν πίεζες άλλο τα πράγματα και το άφηνες στην άκρη, για λίγο. Αυτή τη φορά, όμως, δε θα εγκαταλείψεις και θα οργανωθείς καλύτερα.

Θα πας με αυτοπεποίθηση μπροστά της, έχοντας τρανταχτά επιχειρήματα. Θα ξεκινήσεις με απλές φράσεις, τύπου: «θα μας προστατεύει», «θα το φροντίζω εγώ δίχως να σας επιβαρύνω», «θα έχετε ωραία παρέα» και σταδιακά θα επεκταθείς στις κοινωνικές σου ευαισθησίες, για παράδειγμα ότι «πρέπει να κάνουμε κι εμείς κάτι για τα αδέσποτα ζώα του πλανήτη» κι άλλα παρόμοια που θα ‘χεις σημειώσει, ώστε να κερδίσεις προβάδισμα.

Οπλίζεσαι με αποφασιστικότητα και θάρρος, αλλά η αλήθεια είναι ότι περιμένεις για μία ακόμη φορά το προβλέψιμο μαμαδίστικο «όχι». Γι’ αυτό κι αποφασίζεις να την αιφνιδιάσεις. Θα σκάσεις σπίτι με τον νέο συγκάτοικο, «θα τον φιλοξενήσουμε για λίγες μέρες θα πεις». Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.

Με τα πολλά, και μην έχοντας άλλη επιλογή, το δέχτηκε. Συμβόλαια συμβολαίων έχουν πέσει στο τραπέζι περί καθαριότητας, περί του ποιος θα το φροντίζει κι όλα τα παρεμφερή. Υποσχέσεις υποσχέσεων, από πλευράς σου, πως όλα θα κυλούν ρολόι, βεβαίως-βεβαίως, και πως θα κάνεις τα πάντα να συνυπάρχετε αρμονικά όλοι μαζί στο σπίτι. Γιατί το μόνο που δε θες είναι ν’ ακούσεις την καραμελωμένη γκρίνια του γνωστού: «στα έλεγα εγώ», ειδικά τη στιγμή που θα ξεχάσεις –άθελά σου πάντα– κάποιους απ’ τους όρους που σου έθεσε.

Να δώσουμε, όμως, και στη μανούλα κάποιο ελαφρυντικό, που δεν ήθελε εξαρχής κατοικίδιο. Δεν είναι πως δεν τα αγαπά, ήταν περισσότερο για λόγους καθαριότητας και χρόνου. Όλα έδειχναν πως εκείνη θα μάζευε τις τρίχες ή –στη χειρότερη των περιπτώσεων– τις ακαθαρσίες απ’ τους καναπέδες και πως μόνο εκείνη θα το έβγαζε βόλτα, όταν δε θα προλάβαινε κάποιος άλλος να το πάει για τον καθημερινό του περίπατο. Κι αν μ’ όλα αυτά προβληματιζόταν, είπε αυτή τη φορά να σ’ εμπιστευτεί και να σου δώσει την ευκαιρία να την διαψεύσεις.

Ήρθε, λοιπόν, το νέο χαριτωμένο μέλος στο σπίτι. Κι αφού όλοι το υποδέχονται με ενθουσιασμό, χαδάκια και παιχνιδάκια, η μαμά κρατάει μια απόσταση ασφαλείας, μένοντας σκεπτική με τη συμπεριφορά των υπολοίπων. Σίγουρα χαίρεται που σας βλέπει όλους χαρούμενους, μα έχει λιγάκι στο πίσω μέρος του μυαλού της τη διορατικότητα της μάνας που λέει: «να δούμε πόσο θα σας κρατήσει αυτός ο ενθουσιασμός».

Οι μέρες περνάνε κι όλα κυλούν ήρεμα, μέχρι που κατοικίδιό σας αποκτά, ξαφνικά, γκαρνταρόμπα. Καταλαβαίνεις πως σε μία απ’ τις βόλτες της μαμάς στην αγορά, πήρε και κάποια μπλουζάκια από ένα pet shop, «έτσι, μωρέ, για να μην κρυώνει τον χειμώνα», σύμφωνα με τα λεγόμενά της, τα οποία αρχίζουν λίγο-λίγο να σε ψυλλιάζουν και σκέφτεσαι πως αρχίζει πραγματικά να το νοιάζεται για να του ψωνίζει ρουχαλάκια.

Απόγευμα Κυριακής κι αποφασίζετε να δείτε ταινιούλα χαλαρά όλοι μαζί. Ο καναπές έχει το νέο τετράποδο μέλος της οικογένειας πάνω του και προς έκπληξή σου, η μαμά δεν αντιδρά. «Κάνε πιο εκεί» σου λέει και μαζεύει τη χαριτωμένη ψυχούλα κοντά της, αρχίζοντας τα χάδια όσο παρακολουθεί την ταινία μαζί σας. Μιλάμε, δηλαδή, για κανονική μετάλλαξη. Έχεις μείνει να την κοιτάζεις με το ίδιο σκεπτικό ύφος, έτσι ακριβώς όπως κοιτούσε κι εκείνη όταν προσπαθούσες να την πείσεις να φέρετε ένα ζωάκι στο σπίτι.

Πάει για καφεδάκι με τις φίλες της; Να το και το μικράκι αγκαλιά της. Εννοείται ότι θα το παίρνει μαζί της πλέον. Κι αν με απορημένο βλέμμα την ρωτάς για πού το ‘βαλε, σου απαντάει με άνεση πως θέλει να δουν οι φίλες της πόσο γλυκό είναι και πως, κυρίως, θέλει να το προσέχει εκείνη, να ‘ναι και πιο σίγουρη.

Το οχυρό κατέρρευσε. Τρίβεις τα μάτια σου και της εύχεσαι να περάσει όμορφα στη βόλτα της και πάνω που τολμάς να της δώσεις κάποιες απλές συμβουλές φροντίδας για το ζωάκι σας, σε κοιτάζει με ύφος λέγοντάς σου: «Αυτό έλειπε να μην ξέρω τι να κάνω για το μικρούλι μου!».

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον για το πόσο πολύ το αγαπά. Το φροντίζει όσο εσύ, κι ακόμα περισσότερο. Το αντιμετωπίζει σαν το μικρότερο μέλος της οικογένειας, δίνοντάς του την ανάλογη προσοχή που πρέπει να έχει.

Αποστολή εξετελέσθη! Νιώθεις τεράστια ικανοποίηση που όχι μόνο έπεισες τη μαμά σου να πάρετε κατοικίδιο, μα την έκανες να το αγαπήσει κιόλας. Κι αν έρθουν στιγμές που την πιάνεις ν’ αφήνει για λίγο τις δικές σου ανάγκες στην άκρη, για να παίξει μαζί του ή να το περιποιηθεί, δε σε ενοχλεί. Εξάλλου, αυτό ήθελες ακριβώς.

Να ‘ρθει ένα νέο μέλος στην οικογένεια και να του φέρονται όλοι με φροντίδα κι αγάπη.