Αυτό που θέλουμε δεν είναι πάντα αυτό που μπορούμε να ζήσουμε

Πολλά πράγματα στη ζωή μας έρχονται έχοντας διαφορετικές απαιτήσεις και προϋποθέσεις. Κάποιοι λένε ότι «Για να αποκτήσεις κάτι που ποτέ πριν δεν είχες, πρέπει να κάνεις κάτι που ποτέ πριν δεν έκανες», αν όμως αυτό το κάτι απαιτεί μια τόσο μεγάλη αλλαγή που δεν είσαι τόσο σίγουρος ότι θέλεις να κάνεις;

Η μία πλευρά λέει αυτό ενώ μια άλλη ομάδα θα σου πει ότι «κάθε τι στη ζωή μας έρχεται τη στιγμή που πρέπει. Ας έχουμε εμπιστοσύνη στη ζωή». Πάγιο το ερώτημα και λύση ακόμη δεν έχει βρεθεί. Αν μας κυβερνά μια ανώτερη δύναμη κι αποφασίζει γι’ αυτά που θα συμβούν στη ζωή μας και πότε ακριβώς θα συμβούν, γιατί μας αφήνει να αναπτύσσουμε συναισθήματα και σχέσεις με ανθρώπους που είναι αδύνατο να έχουμε κοινή πορεία;

Τώρα θα μου πεις ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο αν υπάρχει θέληση -και δίκιο θα ‘χεις- αλλά θα σου πω κι εγώ το άλλο, κάποιες φορές αυτό που νιώθουμε δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό που μπορούμε να ζήσουμε. Είναι μια θλιβερή αλήθεια που δε θέλουμε να μπούμε στη διαδικασία να επεξεργαστούμε- πόσο μάλλον να αποδεχτούμε αφού μας πονάει- κι έτσι δημιουργούμε μια δική μας Εδέμ όπου ονομάζουμε τη φρούδα ελπίδα μας πίστη ότι θα τα καταφέρουμε. Βροντοφωνάζουμε ότι εμείς για τον έρωτα θα κάναμε τα πάντα και θα τον κυνηγούσαμε ως την άκρη της γης, ενώ στην πραγματικότητα θέλουμε ο έρωτας να κοπεί και να ραφτεί στα μέτρα μας.

Δε μιλάμε για μικρές αλλαγές κι υποχωρήσεις που είναι φυσιολογικό να συμβούν όταν αποφασίζεις να βρεις κοινούς ρυθμούς με ένα άτομο που κάνει την καρδιά σου να χτυπά λίγο πιο δυνατά και εσένα να χαμογελάς λίγο πιο συχνά. Μιλάμε για μεγάλες θυσίες, γι’ αλλαγές ριζικές που απαιτούν θάρρος και τρέλα- ή παρορμητικότητα.

Υπάρχουν κάτι δισεκατομμύρια άνθρωποι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, διαφορετικοί άνθρωποι, ο καθένας με την ομορφιά του σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης κι όμως, εμείς θα πάμε και θα κολλήσουμε στα άτομα με τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει κανένα πιθανό μέλλον και μάλιστα αυτό θα είναι κι ο λόγος που θα κολλήσουμε. Αναπτύσσουμε συναισθήματα για ανθρώπους με τους οποίους δεν μπορούμε με τίποτα να έχουμε μια κοινή πορεία γιατί αυτή η κοινή πορεία απαιτεί πολλές θυσίες που λίγοι είναι πρόθυμοι να κάνουν χωρίς ένα βέβαιο αποτέλεσμα.

Και στο σενάριο που αλλάξεις τα πάντα, φύγεις από εκεί που μένεις, βρεις αλλού δουλειά, παρατήσεις οικογένεια και φίλους μόνο και μόνο για να είσαι με το έτερον ήμισυ, θα νιώσεις την πραγματική ευτυχία ή σε κάθε τσακωμό θα πετάς τη σφαίρα που γράφει πάνω «εγώ άλλαξα τη ζωή μου για χάρη σου»; Δεν είναι έτσι ο έρωτας όμως, δεν περιμένουμε τέτοιου είδους ανταλλάγματα. Όταν μια σχέση μας δεν πετυχαίνει ή αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες, καταλήγουμε να λέμε ότι θα έρθει κάποια στιγμή στη ζωή μας ένας έρωτας που θα ταιριάξει τόσο πολύ σ’ αυτό που έχουμε φτιάξει που δε θα μας δυσκολέψει ιδιαίτερα. Παραμυθιαζομαστε για να μας δώσουμε ελπίδα εκείνη ότι δε θα είναι πάντα όλα τόσο δύσκολα. Αν, όμως, τελικά ισχύει;

Κάθε άνθρωπος φτάνει στα δικά του ποσοστά κι αυτό δεν είναι κακό, έχει δικά του όρια κι απαιτήσεις. Δεν είναι κακό να μη θέλει κάποιος ν’ αλλάξει τη ζωή του για να είναι με έναν άνθρωπο, ούτε φυσικά είναι κακό κάποιος να θέλει να τα αφήσει όλα για έναν έρωτα· εμένα η μαμά μου παράτησε τη ζωή της στην Αυστραλία για τον μπαμπά μου κι εγώ δεν έχω παρατήσει ούτε μάθημα στη σχολή για να βγω με το αμόρε. Όλοι μας είμαστε διαφορετικοί κι αυτό είναι που μας κάνει όλους όμορφους. Είτε έχετε κοινή πορεία είτε όχι όμως, με τον άνθρωπο που τώρα έχεις βρει τον έρωτα στα μάτια του, μη στερήσεις από τον εαυτό σου την ευκαιρία να προσπαθήσει. Η ζωή ξέρει τι κάνει αλλά δε βλάπτει να βοηθήσουμε κι εμείς λίγο.