«Είναι ο άνθρωπός μου, το άλλο μου μισό, πλέω σε πελάγη ευτυχίας». Το απόλυτο ψέμα. Μην κουνάς το κεφάλι σιωπηλά, τώρα θα τα πούμε όλα! Ερωτευτήκατε κι εσείς και δε σας έφτανε να βγαίνετε πού και πού οπότε καταλήξατε σε σχέση. Κάθε τέτοια επαφή έχει τα σκαμπανεβάσματά της, τους τσακωμούς και τις όμορφες στιγμές της.

Σχέση δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα, έλεγαν οι παλιοί και συμπληρώνεις κάθε τόσο εσύ ότι οι τσακωμοί κι οι εντάσεις είναι το αλατοπίπερο της σχέσης. Τώρα που τα βλέπω, σαν ένα σωρό δικαιολογίες δεν έχουμε βρει για να δικαιολογούμε τα εμφανώς αδικαιολόγητα;

Εσείς δεν είστε έτσι, εσείς αγαπιέστε κι ας χωρίζετε κάθε πέντε λεπτά. Περισσότερο χρόνο χωρισμένοι από ό,τι είστε μαζί αλλά τρελός έρωτας, δεν το συζητώ! Πέρα από την πλάκα, πολλοί είναι οι λόγοι που ένα ζευγάρι οδηγείται στην απόφαση να επιλέξει χωριστούς δρόμους κι αυτό πρέπει να είναι απολύτως σεβαστό, ακόμη κι αν δεν είναι κατανοητό. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να φτιάξει τη ζωή του όπως ακριβώς επιθυμεί. Όταν, όμως, είστε σε διάσταση, δε μιλάτε ενώ παράλληλα τον καιρό που είστε χώρια, μιλάτε και φλερτάρετε με άλλους ανθρώπους, αδιαφορείτε πλήρως για το πού είναι ή τι κάνει ο- κατά κόσμον- άνθρωπός σας κι έπειτα από καιρό επιστρέφετε ο ένας στον άλλον διαλαλώντας ότι δεν μπορείτε να ζήσετε χώρια, είναι έρωτας; Είναι αυτό το αλατοπίπερο που λέγαμε παραπάνω; Μήπως όλο αυτό μεταφράζεται ως ένδειξη ανίας; Μήπως επιστρέφετε ο ένας στον άλλον όχι από επιλογή αλλά από ανάγκη;

Δε βρήκες κάτι καλύτερο κι επέστρεψες εκεί που είναι σίγουρο ότι σ’αγαπάνε, μπορεί από την άλλη να επέστρεψες κι από συνήθεια. Κατάφερες να κόψεις το τσιγάρο μέσα σ’ ένα μήνα ενώ είσαι χρόνιος καπνιστής; Εμ, πώς να κόψεις εύκολα έναν άνθρωπο που υπήρξε τα «πάντα» σου; Δύσκολο.

Πολλοί άνθρωποι επιστρέφουν σε σχέσεις που βρίσκονται σε τέλμα θέλοντας να δώσουν μια ακόμη ευκαιρία, μια ευκαιρία που ίσως να έχει δοθεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν αλλά ποτέ δεν αξιοποιήθηκε σωστά. Ελπίζουν ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, θα διορθώσουν όσα τους χώρισαν και θα ζήσουν το happy end τους. Δεν είναι πάντα όμως τόσο ρόδινα όλα, μπορεί να επιστρέφουν αλλά να ξαναχωρίζουν γιατί δεν μπορούν να ανεχτούν για πολύ την ανία που υπάρχει μέσα σε μια σχέση χωρίς συναίσθημα. Τον βαριέσαι πιο εύκολα τον «άνθρωπό σου» αν δε νιώθεις γι’ αυτόν όσα έλεγες ή προσπαθούσες να σε πείσεις ότι νιώθεις.

Δεν είναι πάντα πρόβλημα του άλλου, δε φταίει πάντα αυτός που δε νιώθει, που έφυγε και σ’ εκμεταλλεύτηκε. Αν επιστρέφεις σε κάτι υμνώντας το «είναι γραφτό να είμαστε μαζί » ενώ δε νιώθεις αυτήν τη μοιραία έλξη τότε μάλλον εσύ το έχεις το πρόβλημα.

Δεν αντέχεται εύκολα η μοναξιά αλλά κι αυτή φέρεται αναλόγως το πώς θα την αντιμετωπίσετε. Αν την αντιμετωπίζετε σαν φυλακή τότε επιστρέφετε ο ένας στον άλλον για να μη χρειαστεί να βρεθείτε αντιμέτωποι με το τέρας. Μαθαίνεις πολλά όταν είσαι μόνος σου κι ίσως αυτό σας τρομάζει γι’ αυτό κι επιλέγετε να βρίσκεστε στην άνεση και την ασφάλεια που σας παρέχει η σχέση που διατηρείτε, ακόμα κι αν αυτή είναι σε στασιμότητα και σας πνίγει.

Μια σχέση πρέπει να σε γεμίζει ευτυχία, ζωντάνια κι έρωτα. Αν την επιλέγεις για ν’ αποφύγεις τη μοναξιά ή την ανία της καθημερινότητας, μη το κάνεις· θα χάσεις και το χρόνο σου κι εσένα. Πιο πολύ χώρια παρά μαζί, σημαίνει και καλύτερα χώρια, παρά μαζί.

 

Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου