Πολλές μπορεί να είναι οι φορές που αναρωτήθηκες πώς θα μπορούσες να κάνεις εντύπωση, πώς θα μπορούσες άραγε να μαγνητίσεις τα βλέμματα με την είσοδό σου σε έναν χώρο, τι φοράνε τέλοσπάντων σε ένα πρώτο ραντεβού κι άλλα τέτοια. Στο χωριό μου λένε when in doubt, wear red. Ας πάμε λίγο να δούμε αυτή την “Τhe unexpected red theory” που κάνει χαμό στα σόσιαλ κι ας αναλύσουμε τι είναι αυτό που κάνει το κόκκινο να είναι ένα πραγματικά άχαστο χρώμα.

Πρέπει εδώ να αναφερθεί ότι η θεωρία του απροσδόκητου κόκκινου -για να το πούμε και στα ελληνικά και κάπως πιο ποιητικά- δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην ενδυμασία κάποιου αλλά επεκτείνεται και στη διακόσμηση του σπιτιού, του αυτοκινήτου οποιουδήποτε χώρου επιθυμείς εσύ. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, λοιπόν, μπορείς να προσθέσεις ένα άσχετο στοιχείο κόκκινου χρώματος είτε μεγάλου είτε μικρού στον χώρο σου ή στον εαυτό σου. Ο λόγος; Η προσθήκη μιας κόκκινης πινελιάς βελτιώνει αμέσως την εμφάνιση οποιουδήποτε χώρου, ειδικά σε μέρη όπου δε θα έπρεπε απαραίτητα να έχει νόημα.

Εξάλλου, το κόκκινο χρώμα συμβολίζει το πάθος, την ενέργεια, την έντονη προσωπικότητα ενώ σύμφωνα με το φενγκ σούι είναι το χρώμα που προσελκύει τύχη, αμοιβαίο έρωτα και χρήματα, γι’ αυτό και προτείνεται να υπάρχει κάτι κόκκινο δεξιά της εισόδου του σπιτιού μας.

Αυτό που υποστηρίζει «η θεωρία του απροσδόκητου κόκκινου» πιο σφαιρικά, είναι να προσθέτουμε κόκκινο χρώμα ακόμη κι εκεί που φαινομενικά δε θα ταίριαζε ή θα ήταν κάτι εντελώς άσχετο, αφού δε θα συνδεόταν με τίποτα άλλο που θα βρισκόταν ήδη στον χώρο. Δεν είναι μια πολύπλοκη σχεδιαστική ιδέα, αλλά βασίζεται πάνω στο άσχετο που γίνεται απολύτως σχετικό. Υποδηλώνει ότι η προσθήκη μιας υποψίας του ομώνυμου χρώματος μπορεί οτιδήποτε περισσότερο συνεκτικό. Φαντάσου ένα καφέ σαλόνι έχοντας συνδυαστεί με διακοσμητικά σε γήινα χρώματα, όπως ακριβώς θα το περιμέναμε και ξαφνικά να βλέπεις ένα κόκκινο βάζο ή έναν κατακόκκινο πίνακα ζωγραφικής, δε θα κοιτάξεις απευθείας εκεί; Θα κοιτάξεις˙αυτό ακριβώς θέλει αυτή η θεωρία, να σε κάνει να κοιτάξεις αλλά ταυτόχρονα, να μην παραξενευτείς.

Το ίδιο ακριβώς μπορείς να κάνεις και με τα ρούχα που θα επιλέξεις να φορέσεις. Σε ένα εντελώς total black, ή white outfit να πας στο προσθέσεις μια κόκκινη τσάντα, κόκκινα σκουλαρίκια, μια κόκκινη γραβάτα ή ακόμη και κόκκινο πορτοφόλι.Κι αν σου φαίνεται κουτό ή περιττό, μπορείς να το κάνεις απλώς for fun. Η θεωρία αυτού του χρώματος, αν το βλέπεις λίγο πιο βαθιά, βέβαια, υπάρχει και είναι εκεί για να τη μελετήσεις. Το κόκκινο, χρώμα της φωτιάς και του αίματος, φέρει μια πληθώρα συμβολισμών. Συχνά συνδεδεμένο με έντονα συναισθήματα όπως ο έρωτας, ο θυμός και η ενέργεια, συμβολίζει επίσης κίνδυνο και προειδοποίηση. Στον αντίποδα, το κόκκινο αντιπροσωπεύει χαρά, ευτυχία και αγάπη, όντας παρόν σε γιορτές και ρομαντικές καταστάσεις. Θρησκευτικά, το κόκκινο μπορεί να φέρει πνευματικότητα, ενώ σε κοινωνικό επίπεδο, δύναται να υποδηλώνει πλούτο και υψηλή θέση. Στρέφει απευθείας το ενδιαφέρον όλων όσοι βρίσκονται στον ίδιο χώρο μαζί σου προσδίδοντας ταυτόχρονα μια αίσθηση δυναμικής κι αυτοπεποίθησης που μπορεί να έχεις ανάγκη εκείνη τη στιγμή.

Ενίοτε, χρειάζεσαι μια υπενθύμιση των όσων μπορείς να καταφέρεις, μια ενδυνάμωση της πίστης σου στον εαυτό σου και το κόκκινο χρώμα κάνει ακριβώς αυτό. Λειτουργεί ως καμπανάκι μέσα σου για να σου υπενθυμίσει ότι μπορείς να κάνεις αυτό το επιπλέον βήμα που φοβάσαι, μπορείς να μπεις μέσα σε έναν χώρο γεμάτο κόσμο χωρίς να κοιτάζεις διστακτικά γύρω σου για να βρεις την παρέα σου, σου δίνει αυτή τη δυναμική του “I’m the boss, baby” που κάποιες φορές όλοι έχουμε ανάγκη.

Όλα τα χρώματα μπορούν με κάποιον τρόπο να επηρεάσουν την ψυχολογία του ανθρώπου που τα φορά ή τα χρησιμοποιεί στους χώρους που κινείται. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν τα σκούρα χρώματα γιατί τους προκαλούν θλίψη ενώ έρευνες έχουν δείξει ότι το καλοκαίρι οι άνθρωποι νιώθουν μεγαλύτερα ποσοστά ευτυχίας λόγω των έντονων χρωμάτων που κυριαρχούν.

Μην αργείς, βάλε το κάτι κόκκινό σου και δείξε στον κόσμο τον δυναμισμό που κρύβεις μέσα σου!

Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου