Ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι για δύο. Παίζεις με δικούς σου κανόνες, δική σου λογική -αν μπορούμε να δεχθούμε ότι υπάρχει λογική στον έρωτα- και προσπαθείς πάντα να κερδίσεις το έπαθλο που είναι το ενδιαφέρον κι ο έρωτας του άλλου ατόμου που έκανε την καρδούλα σου να σκιρτήσει. Βασική προϋπόθεση των παραπάνω όμως, είναι να υπάρχει θέληση κι αμοιβαίο ενδιαφέρον από τα άτομα που ξεκινούν αυτή τη διαδικασία της αναζήτησης του ενδιαφέροντος του άλλου. Αν δεν είναι κοινό, δεν υπάρχει παιχνίδι∙ υπάρχει μια απογοήτευση κι ένας άνθρωπος που κουράστηκε να βλέπει το όνομά σου στα μηνύματά του.
Να φεύγεις όταν βλέπεις ότι δε χωράς, ότι βαριέται να μιλήσει, να σε ψάξει, ν’ απαντήσει ή να σηκώσει το τηλέφωνο. Αυτό, ποτέ δε θα δηλώσει ότι νοιάζεσαι περισσότερο ή ότι σταμάτησε να σου αρέσει και να σου εξάπτει τη φαντασία. Θα δηλώσει μόνο ότι δεν αντέχεις να είσαι αγκαλιά με το κινητό σου περιμένοντας το πολυπόθητο «γκλιν», εκείνο που θα δηλώνει την ανάγκη του άλλου να επικοινωνήσει και να μοιραστεί κάτι μαζί σου. Κανείς, φυσικά, δεν μπορεί να είναι 24 ώρες το 24 ώρο διαθέσιμος για να μπορεί να συνομιλεί, ν’ απαντά αλλά και ν’ αναλύει όσα θέλετε να συζητήσετε για να μπορεί η τυχαία γνωριμία σας να εξελιχθεί σε κάτι ουσιαστικότερο ή και ν’ αποφασίσετε ότι δε θα εξελιχθεί καθόλου. Την έχει ανάγκη την επικοινωνία ο άνθρωπος που θέλει να γνωρίσει κάποιον, καίγεται να δει μήνυμά του, να μιλήσουν για οτιδήποτε προκύψει κι απλώς να γελάσουν.
Αν όμως, έχεις αρχίσει να στέλνεις μόνο εσύ, ν’ απαντάς γρήγορα μόνο εσύ, να δείχνεις ότι θέλεις να βρεθείτε μόνο εσύ κι από το άλλο άτομο αντιμετωπίζεις μια ουδέτερη -αν όχι παγωμένη- στάση, ίσως κάτι πάει λάθος. Δεν έχει το θάρρος να σου πει στα ίσια ότι δε θέλει να γνωριστείτε παραπάνω, καλό ήταν το «χάρηκα» κι οι ελάχιστες συνομιλίες σας, δεν τον ενδιαφέρει να σε μάθει περαιτέρω αλλά δεν μπορεί να στο πει ευθέως γιατί είχε πει πολλά πιο πριν, που αποδείχθηκαν ελαφριά και πέταξαν με τις πρώτες μέρες που πέρασαν. Το βλέπεις όμως και μέσα σου, το γνωρίζεις πώς αν το άτομο απέναντί σου θέλει, μπορεί. Αν δεν μπορεί, δε θέλει.
Σαφέστατα δε σταματά να σου αρέσει ή να θέλεις να υπάρχει στη ζωή σου ένας άνθρωπος τη στιγμή που σταματάς να προσπαθείς γι’ αυτόν, αλλά ξεκρεμάς τον εαυτό σου από το τηλέφωνο, σε βγάζεις από την αναμονή και ξεκινάς να βρίσκεις τους ρυθμούς που είχες πριν μπει στη ζωή σου. Δεν είναι παιχνίδι το να μην ξαναστείλεις, δεν το κάνεις για να δεις αν νοιαστεί και σε διεκδικήσει- εξάλλου γνωρίζεις από πριν ότι αν δε στείλεις εσύ, δεν θα στείλει. Επομένως, η απόφασή σου αυτή σταματά και την εξέλιξη της γνωριμίας σας.
Φεύγεις από κάπου που σου δείχνουν ότι δε χωράς και δε θα κάνουν χώρο να χωρέσεις. Κανένα μήνυμα και καμία κλήση δεν έμεινε αναπάντητη, όταν ο δέκτης ήθελε να μιλήσει στον πομπό και κανένας καφές που κανονίστηκε δεν έμεινε στα λόγια, όταν οι άνθρωποι ήθελαν να δουν ο ένας τον άλλον.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
