Γράφει η Σοφία Βασιλείου.
Είμαι η Σοφία η τρελή. Έτσι με φωνάζουν. Δεν τους δίνω όμως σημασία.
Γελούν μαζί μου. Χαίρομαι γι’ αυτό. Καλύτερα να γελούν παρά να κλαίνε. Έτσι το σκέφτομαι και δεν με νοιάζει.
Είμαι 60 χρονών. Μεγάλωσα. Για τους άλλους, όχι για ‘μένα.
Είναι περίεργο που είμαι χήρα και φοράω πολύχρωμα ρούχα. Φοράω και καπέλο πάντα, κραγιόν και κοσμήματα. Δεν μ’ αρέσουν τα μαύρα. Ποτέ δεν μ’ άρεσαν.
Απόλυτο χρώμα κι εγώ απόλυτη δεν υπήρξα ποτέ. Είναι κακό να είσαι απόλυτος γιατί δεν ακούς. Κι εγώ θέλω ν’ακούω.
Ακόμα και τα πισώπλατα μου αρέσουν. Μαθαίνω.
Είναι αστεία τα μουρμουρητά. Γελάω. Την αλήθεια την ξέρω εγώ και μόνο. Οι υπόλοιποι φτιάχνουν ιστορίες κι εγώ τους δίνω υλικό. Αφού έτσι τους αρέσει.
Κανείς δε με ρώτησε σοβαρά γιατί έχω πάρει τη ζωή αλλιώς. Ακόμη και τα παιδιά μου νομίζουν πως τρελάθηκα. Δε μου το λένε, βέβαια, το νιώθω, όμως.
Όταν έχασα τον πατέρα τους φόρεσα ένα χρόνο μαύρα ρούχα. Δεν άντεχα παραπάνω. Πνιγόμουν. Να βάλω μαύρα για ποιόν; Για έναν άνθρωπο που απλά συζούσα; Για να δηλώσω το απόλυτο πένθος μου;
Δεν τον αγάπησα ποτέ. Απλά τον ανεχόμουν. Καλός ήταν κι ήσυχος.
Αυτόν που αγάπησα δεν μ’ άφησαν να τον πάρω. Κι εγώ δεν έκανα τίποτα γι’ αυτό. Τους άκουσα.
Τον έβλεπα να με παρακαλάει να φύγουμε πριν κάνω το λάθος κι εγώ δεν κουνήθηκα. Δέχτηκα στωικά τις αποφάσεις των άλλων.
Μου έφτιαξαν μια ζωή και μου ‘δωσαν τον πρώτο ρόλο. Τον έπαιξα με μεγάλη επιτυχία. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα.
Κοίμισα όλα μου τα αισθήματα και τους έκανα τη χάρη.
Γι’ αυτό δεν είμαι απόλυτη γιατί όταν έπρεπε δεν ήμουν. Τώρα απλά δεν έχω το δικαίωμα.
Δέκα χρόνια τώρα κάνω ότι μου αρέσει. Περπατάω μόνη, λέω καλήμερα σε όλους, ταϊζω τα αδέσποτα, διαβάζω, τραγουδάω και λέω παραμύθια στα εγγόνια μου. Αληθινά παραμύθια.
Ιστορίες για να μάθουν ν’ αγαπούν τον εαυτό τους και να λένε όχι όταν κάτι δεν τους ταιριάζει. Να έχουν γνώμη και να την φωνάζουν. Να μη χάσουν μια ζωή έρμαια στις αποφάσεις άλλων.
Την αληθινή μου ιστορία δεν θα την πω πότε σε κανέναν. Είναι και θα μείνει για πάντα δική μου. Θα τους αφήσω όλους να πλέκουν μύθους κι εγώ θα γελάω κάτω από το καπελάκι μου.
Ξέρετε γιατί δεν θα την πω; Γιατί την αληθινή μου ιστορία δεν την έζησα. Έζησα μια άλλη.
