Δεν είσαι για λίγο εσύ. Δεν είσαι έρωτας που έρχεται και σκορπίζεται μετά. Δεν είσαι κάτι ασήμαντο στον χάρτη της ζωής μου. Μια κουκίδα από ψήγματα αγάπης. Δεν είσαι ανάμνηση και δε θα γίνεις ποτέ. Φοβόμαστε τα «σ’ αγαπώ». Όταν τ’ ακούμε τρομάζουμε, νιώθοντας μικροί μπροστά στο μεγαλείο της λέξης. Διστάζουμε να πιστέψουμε, αναρωτιόμαστε αν είναι ουτοπία. Μια τόσο δα μικρή λεξούλα ικανή να τρελάνει το μυαλό μας. Να μας βάλει σε διαδικασία δίνης. Ένα «σ΄ αγαπώ» που κρύβει όλη την έγνοια του κόσμου. Ξέρω ανθρώπους που δεν μπορούν να το πουν, που δυσκολεύονται να το εκφράσουν, αλλά σε κοιτάνε με ένα βλέμμα, σου χαϊδεύουν τα αφτιά, σου λένε «να προσέχεις» και αυτό κρύβει όλα τα «σ΄ αγαπώ» του κόσμου.
Δεν είσαι για λίγο εσύ. Και πες μου πώς θα ήταν αν εμείς οι δυο δεν είχαμε ποτέ συναντηθεί. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ; Για να βρεθούμε ο ένας στον δρόμο του άλλου έγινε ο κόσμος μάτια μου. Μην το ψάχνεις. Βρεθήκαμε. Ίσως να ήμασταν απ’ τους τελευταίους ρομαντικούς, τρελούς, ερωτευμένους, ίσως σε μια άλλη εποχή να μας έδειχναν με το δάχτυλο αλλά λίγο θα μας ένοιαζε. Γιατί εμείς είμαστε παρέα στο μυαλό ο ένας του άλλου. Όλοι μαζί κι εμείς χώρια.
Δεν είσαι για λίγο εσύ. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει εμένα, εσένα, τον έρωτα; Ποιος δεν είναι αυτός που αν δεν το έχει ζήσει προσεύχεται να του συμβεί; Όλοι ψάχνουν, αναζητάνε και προσμένουν. Κάποιοι συμβιβάζονται, κάποιοι προχωράνε μόνοι έχοντας καταλήξει πως δε στάθηκαν ακόμα οι τυχεροί και κάποιοι ονειρεύονται. Είναι τόσο όμορφα τα όνειρα, είναι οι κρυφές επιθυμίες της ζωής. Και εμείς οι δυο παλέψαμε με όνειρα και νικήσαμε εφιάλτες. Ένα ρίσκο που κάθε φορά μας κρατούσε και πιο ζωντανούς. Μια ατέλειωτη δίψα.
Δεν είσαι για λίγο εσύ. Είσαι για πολύ. Γιατί μόνο αυτό οφείλεις να προσφέρεις στον έρωτα. Το πολύ, το περισσότερο που έχεις να δώσεις. Εκείνο που λες «δεν μπορώ αλλά θα το τολμήσω», «δεν ξέρω αλλά θα δοκιμάσω», «δε θα τα καταφέρω αλλά θα το παλέψω». Όλα τα μπορείς. Και έχεις τόση δύναμη όντας ερωτευμένος που σμίγεις κόσμους, ενώνεις τα αντίθετα, διαλύεις τους κανόνες και φτιάχνεις δικούς σου. Δεν ερωτεύεσαι με τη λογική. Ερωτεύεσαι με την καρδιά σου. Αφήνεις το μυαλό στην άκρη και βάζεις μπροστά όσα νιώθεις.
Δεν είσαι για λίγο εσύ. Και θα ‘σαι πάντα όλα εκείνα που ζήσαμε. Μικρά κλεφτά χαμόγελα σε στιγμές δικές μας. Ανάσες κοφτές γεμάτες έρωτα. Μουσικές αγκαλιά ατέλειωτα μεσημέρια. Φιλιά για καληνύχτα. Καλημέρες σε ένα χάραμα που προσμέναμε. Χαμογελάρες και ατάκες που φτιάξαμε εγώ και συ για το δικό μας μαζί. Ξόβεργα που κρατάμε στο χέρι, αγκαλιάζουμε τις νύχτες, γευόμαστε τις μέρες. Μυρωδιές φορεμένες πάνω μας.
Δεν είσαι για λίγο εσύ. Και το γράφω για να το θυμάμαι. Το διαβάζω κάθε μέρα για να μην το ξεχνάω. Το φωνάζω για να το ξανακούω και να θρέφω την καθημερινότητα μου. Ξέρεις πόσες φορές πήρα δύναμη από μια τόσο δα μικρή προτασούλα; Και μακάρι όλοι εσείς κάποια στιγμή να νιώσετε τόσο μοναδικοί γιατί κάποιος άνθρωπος θα τολμήσει, θα ρισκάρει, θα σας κοιτάξει με ένα βλέμμα αγάπης και θα σας πει: «Εσύ είσαι για πολύ και για πολλά».
