Τους φίλους μας τους αγαπάμε για πολλούς λόγους. Για τις τρέλες που κάνουμε, για τις ατελείωτες εξόδους, για τις αμέτρητες ώρες παρηγοριάς που μας προσέφεραν όταν κάτι δεν πήγε όπως το προγραμματίσαμε. Γενικά, και μόνο που είναι στη ζωή μας είναι υπεραρκετό. Αν όμως υπάρχει κάτι για το οποίο όσο τους μισούμε, ταυτόχρονα, τόσο τους αγαπάμε, είναι για τα κονέ που μας έκαναν μπας και προκόψουμε στον έρωτα.

Καταρχάς, σε όλες τις παρέες πάντα θα υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων: οι σχεσάκηδες που είναι με τη σχέση τους χρόνια κι έχουν ξεχάσει πώς είναι να είσαι ελεύθερος, αυτοί που ενδιαφέρονται για πιο εφήμερες καταστάσεις κι είναι πιο χύμα στο κύμα, και τέλος, αυτοί που είναι μονίμως ελεύθεροι, καθώς είναι επιλεκτικοί και δυσκολεύονται να βρουν παρτενέρ. Αν ανήκεις στην τελευταία κατηγορία, φτιάξε καφέ και συνέχισε να διαβάζεις γιατί θα νιώσεις στις παρακάτω γραμμές την ταύτιση στο πετσί σου.

Όντας εσύ λοιπόν πάντοτε το λεγόμενο μπακουράκι της παρέας, συχνά-πυκνά οι αγαπημένοι σου φίλοι θα επιχειρήσουν να αλλάξουν την προσωπική σου κατάσταση από ελεύθερος, σε σχέση. Πώς; Με τα λατρεμένα, αποτυχημένα κι απωθημένα κονέ.

Μόλις ακούσουν ότι φίλος φίλου ή φίλη φίλης είναι ελεύθεροι, είτε από την παρέα του συντρόφου τους είτε από άλλους φίλους και γνωστούς, κατευθείαν ξεκινάει το προξενιό. Φροντίζουν όχι μόνο να κανονίσουν έξοδο με εσάς τους δύο, αλλά και να σε παινέψουν αναλόγως για το πόσο καλό, έξυπνο και σωστό μωράκι είσαι. Κι αν υπερβάλλουν λίγο το κάνουν όχι μόνο από αγάπη, αλλά κι επειδή πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταστήσουν βέβαιη τη μεταξύ σας καψούρα και αρέσκεια.

Εμείς λοιπόν δε θα σχολιάσουμε τα κονέ με αίσια έκβαση. Εκείνα δηλαδή όπου εξ αρχής φάνηκε το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλον και που το μόνο πρήξιμο που φάγανε οι φίλοι μας ήταν για να πουν μια καλή κουβέντα παραπάνω, ώστε να επισφραγίσουμε τη συνταγή της επιτυχίας. Εμείς απόψε θα μιλήσουμε για εκείνα το κονέ που θα τα χτυπάμε μια ζωή στους φίλους μας και που θα μας μείνουν στη μνήμη για αρκετό καιρό για το πόσο στραβά πήγε το όλο θέμα.

Περίπτωση πρώτη: το μωρό που σου κάνουν κονέ βγήκε εξαιρετικά πρόσφατα από μακροχρόνια σχέση. Red flags παντού, λαμπάκια του sos τρεμοπαίζουν στην ατμόσφαιρα και από την αρχή αυτό ήταν κάτι που σου ξίνισε. Άλλωστε είναι νόμος να μην μπλέκεις με κάποιον που μόλις βγήκε από μία σχέση, όχι μόνο επειδή δε θα θέλει τώρα κάτι σοβαρό παρά να τσιλιμπουρδίζει από εδώ κι από εκεί, αλλά περισσότερο επειδή δεν είναι καθόλου απίθανο να μετανιώσει για την απόφασή του και να επιστρέψει στην προηγούμενή του σχέση. Αυτό μάλιστα ήταν αυτό που προέβλεψες ότι θα γινόταν, αυτό κι έγινε. Είτε επειδή δεν ήθελε να χάσει τη σιγουριά και το βόλεμά του και να ρισκάρει μαζί σου, είτε επειδή, εν τέλει, νίκησε το συναίσθημα. Ενημερωτικά, συνήθως ποντάρω στο πρώτο σε τέτοιες περιπτώσεις.

Όσο για το φίλο σου που έκανε το κονέ και σού έλεγε συνεχώς ότι έχει τελειώσει για τον άλλον η πρώην του σχέση, τώρα, με σκυμμένο το κεφάλι, σού λέει ότι είχες δίκιο και να μην ασχοληθείς ξανά γιατί το παιδί είναι χαζό. Έλα ρε φίλε ! Να ‘σαι καλά, τώρα που μου το ‘πες, ξέρω τι θα κάνω από εδώ και πέρα. Next.

Μια άλλη περίπτωση αποτυχημένου κονέ είναι όταν στη συνάντηση που κανονίστηκε για να γνωριστείτε, ο άνθρωπος αυτός δεν έχει ίχνος χιούμορ. Και άντε, δε γίνεται όλοι να έχουν καλό χιούμορ, το δεχόμαστε. Ξέρεις όμως ποιος είναι χειρότερος από έναν άνθρωπο που δεν έχει χιούμορ; Αυτός που δεν έχει χιούμορ, αλλά νομίζει ότι έχει.

Το αποτέλεσμα είναι να πετάει το ένα μαργαριτάρι πίσω από το άλλο, η δυσαρέσκεια να είναι ολοφάνερα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σου κι όχι μόνο δεν μπορείς, αλλά δε θες και να την κρύψεις. Τι κι αν σε σκουντάνε οι φίλοι σου, τι κι αν σου κάνουν νοήματα να μην καρφώνεσαι τόσο; Εσύ εκεί. Μένεις να κοιτάς τον άλλον και να απορείς πώς είναι δυνατόν ένα παιδί που εξ αρχής εμφανισιακά σου άρεσε, να σε κάνει να ξενερώνεις στο δευτερόλεπτο κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του. Κι όταν σε ρωτήσει «γιατί με κοιτάς συνέχεια, έχω κάτι;», άντε να του πεις τώρα γιατί τον κοιτάς.

Τέλος, μια ακόμη περίπτωση είναι «ο μπερδεμένος». Μοιάζει η περίπτωση αυτού του ατόμου λίγο με την πρώτη, αλλά με τη διαφορά ότι δεν είναι απαραίτητο να έχει βγει πρόσφατα από μία σχέση. Είναι ο κλασικός τύπος όπου θα πρίξει τον κοινό σας φίλο εξ αρχής να σας γνωρίσει γιατί σε τσέκαρε στο Facebook και του άρεσες πολύ. Θα βγείτε και θα δείξει πως του αρέσεις ακόμη περισσότερο, θα μαθαίνεις από το φίλο σας ότι ρωτάει συνεχώς για σένα, θα μιλάτε κιόλας κάθε μέρα και γενικά θα δείχνει το ενδιαφέρον του τόσο απροκάλυπτα και ντόμπρα, που λες αποκλείεται, παραείναι καλό για να είναι αληθινό.

Δυστυχώς, είχες δίκιο. Γιατί εντελώς ξαφνικά κι από το πουθενά, αυτός ο άνθρωπος θα εξαφανιστεί, αφήνοντας εσένα και το φίλο σου άφωνους. Μα καλά, τόσο ενδιαφέρον πού πήγε; Πότε πρόλαβες και του πέρασες; Κι όλα όσα σού έλεγε, τι, δεν τα εννοούσε; Προφανώς και όχι. Δε λέμε ότι δεν του άρεσες, απλώς είναι ένας άνθρωπος παρορμητικός, που δρα χωρίς να υπολογίζει τους άλλους παρά μόνο τον εαυτό του και που, από όσο φάνηκε, δεν είναι φερέγγυος. Η μπέσα είναι άγνωστη λέξη για εκείνον, οπότε μη σου φανεί περίεργο αν μετά από όλα αυτά, επιχειρήσει να γυρίσει σε σένα. Στο χέρι σου είναι αν θα την πατήσεις πάλι ή αν θα του δώσεις ένα γερό μάθημα.

Κλείνοντας, θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής: οι παραπάνω περιπτώσεις ισχύουν και για τα δύο φύλα. Τέτοιες συμπεριφορές δηλαδή δε θα συναντήσεις μόνο από άντρες, αλλά και από γυναίκες.  Όπως λοιπόν λέμε ότι ένας άντρας πρέπει να είναι παντελονάτος, με μπέσα και φιλότιμο, παντελονάτη πρέπει να είναι και η γυναίκα. Έτσι, όπως το γεγονός ότι κάποιος είναι άντρας δεν τον καθιστά αυτομάτως μαλάκα, έτσι και το γεγονός ότι κάποια είναι γυναίκα δεν την καθιστά αυτομάτως αθώα περιστερά. Όλοι έχουμε την υποχρέωση να τιμάμε το λόγο μας, κι αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ.

 

Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή