Αυτό που όλοι πρέπει να παραδεχτούμε είναι πως ο έρωτας έχει την πιο όμορφη φωνή. Πεταλούδες, λουλούδια, παραλίες, αμμουδιές, ξενύχτια, ζήλιες, καβγάδες, χουχουλιάσματα. Όλα αυτά σε βαθμό υπερθετικό. Υπάρχουν όμως φορές που ο έρωτας δε σου χτυπάει την πόρτα. Δε σε περιμένει στην γωνία. Σ’ έχει παντελώς ξεχασμένο.
Οι λεγόμενες «εποχές ξηρασίας» πρέπει να αντιμετωπίζονται με απόλυτη χαλαρότητα από μέρους σου και να σταματήσεις να νιώθεις χάλια για αυτό. Έχει συμβεί σε εσένα, έχε συμβεί σε εμένα, συμβαίνει σε πολύ κόσμο και θα συνεχίσει να συμβαίνει. Το «γιατί» δεν είμαι σε θέση να σου το απαντήσω, εμπίπτει όμως σίγουρα στη σφαίρα της φυσιολογικότητας των πραγμάτων. Αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι πως όσο το αφήνεις εσύ να σε πάρει από κάτω, τόσο χειρότερα κάνεις τα πράγματα.
Ξέρω ότι εναντίον σου υπάρχουν οι άπειρες κλισέ εκφράσεις, που σε βγάζουν από τα ρούχα σου, όπως «Κάνε και εσύ κάτι, μην τα περιμένεις όλα έτοιμα» ή το πολύ πετυχημένο «Είσαι πολύ αρνητικός γιαυτό δεν έρχεται τίποτα» ή και το αγαπημένο μου «Έλεος πια. Χαμήλωσε κι εσύ λιγάκι τα στάνταρ σου». Κάθε φορά που ακούς μια τέτοια φράση, θέλω να κλείνεις τα μάτια και να μετράς σουβλάκια -δοκιμασμένο με μεγάλη επιτυχία- ώστε να ηρεμείς.
Αρχικά, αξίζει να σημειωθεί, ότι αν έχεις τέτοιους φίλους, να σου λένε τέτοια πράγματα σε καθημερινή βάση (από αγάπη το λέμε μια φορά, αγαπητοί μου φίλοι, δε δημιουργούμε τύψεις και ενοχές στον άλλον ότι φταίει) τότε καλύτερα να αλλάζεις κάποιους από φίλους σου. Υποστήριξη χρειάζεσαι, όχι κλωτσιά για να φιλήσεις το πάτωμα.
Δεν ξέρω για εσένα, αλλά τα δικά μου γκομενικά δεν τα βρίσκω στα δέντρα ψάχνοντας καρπό με το κατάλληλο φύλο, χρώμα, ύψος, μάτια, μαλλιά και single, αλλά ούτε βγαίνω στις καφετέριες με κυνηγετική καραμπίνα για να βρω σχέση. Γενικά θα με χαρακτήριζα χαμηλών τόνων. Επομένως, το κλισέ «κάνε και εσύ κάτι» επ’ ουδενί δε με βρίσκει σύμφωνο. Όποιος νομίζει, ότι είναι εύκολο να βρεις κάτι που να σε ενδιαφέρει, κουβαλώντας εννοείται την αξιοπρέπειά σου, είναι είτε γελασμένος, είτε υπήρξε πολύ τυχερός στο παρελθόν και χαίρομαι για την τύχη του, ενώ ταυτόχρονα χειροκροτάω τη δική μου γκαντεμιά.
Στη συνέχεια να πω ότι δεν είμαι αρνητικός και αν είμαι, είμαι γιατί βλέπω τι γίνεται γύρω μου. Οι σχεσάκηδες έχουν μπλέξει με άτομα που δεν τους παρέχουν στο ελάχιστο αυτά που ψάχνουν και οι «δε θέλω σχέση» πάνε και παίρνουν τα καλύτερα μωρά. Άπονη ζωή, δε μας λυπάσαι. Επίσης, το τέλειο είναι πως η γενιά αυτή έχει χαζέψει με την τόση τεχνολογία που κρατάει στα χέρια της. Κανένα ενδιαφέρον πραγματικής επικοινωνίας, πνευματικής ανέλιξης, κάτι που με οδηγεί και στην τρίτη κλισέ βλακεία «χαμήλωσε τα στάνταρ σου».
Δεν έχω βρει ακόμα τον άνθρωπο που θα στηρίξει αυτό το ηλίθιο επιχείρημα. Θες δηλαδή να μου πεις, ότι επειδή αυτή η περίοδος είναι στεγνή από έρωτα, πρέπει να γεμίσω τον εαυτό μου με κόμπλεξ και απελπισία και να τρέξω σε κάτι μέτριο; Ειλικρινά, αρνούμαι. Και αυτό θα έπρεπε να κάνει ο καθένας. Το αν έχεις σουξέ μια περίοδο δε θα έπρεπε να αποτελεί κριτήριο για τα στάνταρ στην ερωτική σου ζωή και αυτό πρέπει να είναι κανόνας. Κανόνας όμως.
Το θέμα είναι πως ο έρωτας είναι κάτι τόσο όμορφο και τόσο μαγικό. Πρέπει να το νιώθεις σε κάθε σου φλέβα και να βαράει το μυαλό σου στα κόκκινα όλη μέρα. Όταν εσύ για λόγους βλακείας αποφασίζεις αυτό το υπέροχο συναίσθημα να το κάνεις καταναγκαστικό, χαλάς όλο το πλάνο και καταλήγεις να θεωρείς ασήμαντο τον έρωτα. Όχι ότι ο έρωτας δε θα σε βάλει στην θέση σου, όταν πραγματικά τον βιώσεις, αλλά λέμε τώρα!
Συμπερασματικά, βρες τρόπο να αξιοποιήσεις την περίοδο «ερωτικής ξηρασίας» σου. Γνώρισε λίγο τον εαυτό σου, αφιέρωσε του χρόνο. Και τέλος; Ευχή και κατάρα σου δίνω, ποτέ να μην αρκεστείς σε κάτι λιγότερο από ό,τι αξίζεις, επειδή φοβάσαι μη μείνεις μόνος ή μη σου κουνάνε οι φίλοι τους δείκτες. Κούνα τους κι εσύ το δικό σου κι άλλαξε παραστάσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Πάνου Κούλη: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Πάνος Κούλης
