Αγάπησα τις λεπτομέρειές σου που κανείς άλλος δεν πρόσεξε

Υπάρχουν άνθρωποι που πολλοί τους θεωρούν «δύσκολους». Μπορεί να έχουν και δίκιο, δεν ξέρω. Αυτό που γνωρίζω καλά είναι το γεγονός πως ψάχνουν για το άπιαστο και δε συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο απ’ τα πάντα.

Βιώνουν έντονα το κάθε τους συναίσθημα και σ’ έναν κόσμο που είναι γεμάτος από ρηχούς ανθρώπους αναζητούν εκείνους που έχουν βαθιά ψυχή. Θα θελήσουν να τους κατακτήσουν, να ζήσουν μαζί κάθε τους στιγμή και να μοιραστούν το κάθε τους όνειρο.

Κάπως έτσι είμαι κι εγώ. Μου αρέσει να παρατηρώ κάθε λεπτομέρεια που κρύβει η ψυχή του ανθρώπου που με έλκει ερωτικά. Για να δω όλα αυτά που κανένας δε θα είχε τη διάθεση να ανακαλύψει. Και βρήκα πολλά όμορφα πράγματα σε σένα που σε ξεχωρίζουν.

Δε στάθηκα σχεδόν καθόλου στα επιφανειακά. Άλλωστε τι νόημα έχει να επικεντρώνεσαι συνέχεια στην εξωτερική ομορφιά. Απλά το περιτύλιγμα είναι και τίποτα άλλο. Και ξέρεις, όταν σου φέρνουν ένα δώρο, μπορεί το περιτύλιγμα να σε εντυπωσιάσει, αλλά εσύ δε θα βλέπεις την ώρα και τη στιγμή να το βγάλεις και να δεις τι περιέχει το κουτί. Γι’ αυτό εστίασα αμέσως στον εσωτερικό σου κόσμο.

Αγάπησα τη θέλησή σου να είσαι δίπλα σε εκείνους που περνούν δύσκολα στη ζωή τους. Ο τρόπος που ρωτούσες αν είναι εντάξει κι αν χρειάζονται κάποια βοήθεια. Καταλαβαίνεις την κατάστασή τους και νοιάζεσαι μέχρι να βεβαιωθείς ότι όλα είναι εντάξει. Κι αυτό μου έδειξε το πώς βλέπεις τη ζωή γενικότερα.

Γοητεύτηκα απ’ τις ευαισθησίες σου κι απ’ τη δυναμικότητά σου. Ξέρεις τι θέλεις και δε βολεύεσαι με τα εύκολα. Χρησιμοποιείς το χαμόγελο και την εξυπνάδα σου για να εντυπωσιάσεις. Την καρδιά σου κι όχι το μυαλό σου για να αγαπήσεις. Την ισχυρή σου αυτοπεποίθηση κι ότι έχεις μια απάντηση για όλα.

Αναστατώθηκα ευχάριστα καθώς μου επέτρεψες να «διαβάσω» τα μάτια σου και μου έδωσες την υπόσχεση ότι μπορώ να υπολογίζω σε αυτά. Ακόμα κι αν χαθώ, θα μου δείξουν τη σωστή διαδρομή ώστε να ξαναβρεθώ εκεί που πρέπει. Είναι κι η μεγαλύτερη ασφάλεια αυτή. Σου δίνει τη δυνατότητα να εξερευνήσεις κάποια μονοπάτια που δεν μπορείς να πας παρέα με τη μοναξιά σου.

Παθιάστηκα προσπαθώντας να καταλάβω όλα εκείνα που σκέφτεται το μυαλό σου. Να ταξιδέψω στο παιχνίδι του. Να αγγίξω κάθε του σημείο και να παρασυρθώ σε κάθε επιθυμία. Την έμπνευση που μου χαρίζει.

Ηρέμησα με την προθυμία σου να βάλεις το «μαζί» πάνω απ’ το εγώ. Με την προσοχή που δίνεις σε κάθε λέξη που βγαίνει απ’ το στόμα μου. Με την υπόσχεση σου ότι δε θα τρέξεις μακριά σε δύσκολες καταστάσεις.

Αφέθηκα όταν είδα ότι απεχθάνεσαι τα mind games. Όταν συνειδητοποίησα πως δεν παρακαλάς για σεβασμό αλλά  τον απαιτείς. Όταν ζητούσες τη συμβουλή μου για κάτι που σε απασχολούσε αλλά η απόφαση που θα έπαιρνες ήταν καθαρά δικό σου θέμα. Όταν θέλησες να δεις τον καλύτερό μου εαυτό κι έκανες το ίδιο. Για το κάθε μυστικό που μοιράστηκες μαζί μου και δεν το είχες συζητήσει ποτέ με κανέναν άλλο.

Εύλογα κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει και για τις διάφορές μας. Αυτές που μας δυσκολεύουν να βρούμε τις ισορροπίες μας. Δεν είναι όμως έτσι. Μέσα από αυτές θα καταλάβεις τι μπορείς να κάνεις ώστε να εξελιχθείς. Να βρεις τα σημεία που πρέπει να ξανασκεφτείς ώστε να διορθώσεις κάποιες μικρές ατέλειές σου.

Όλα αυτά κάνουν τη διαφορά σε δυο ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτή την «παλιομοδίτικη» μα τόσο αυθεντική πλευρά του έρωτα. Στην ουσία κι όχι στον εντυπωσιασμό. Τα υπόλοιπα έρχονται πάντα σε δεύτερη μοίρα. Κι είναι κρίμα να χάνουμε πολύτιμες στιγμές για όλα αυτά που δεν έχουν και τόσο μεγάλη αξία.