Ό,τι κι αν σου πουν στο τέλος θα κάνεις αυτό που θες

Πόσες φορές δεν άκουσες τα πάντα γύρω σου να φωνάζουν ότι «δε γίνονται αυτά τα πράγματα»; Σου τo ‘παν γονείς, φίλοι, παππούδες, λοιποί συγγενείς. Ακόμη κι αυτή η παρουσιάστρια των ειδήσεων είναι σαν να σου ανακοινώνει ότι αυτό που πιστεύεις, που φαντάστηκες, που ονειρεύεσαι για τον εαυτό σου και το μέλλον σου, ανήκει στην κατηγορία των πραγμάτων που «δε γίνονται».

«Πού πας, παιδάκι μου, τέτοιες εποχές; Θες να φας το κεφάλι σου;». «Μα είναι λογική αυτή που έχεις; Δες και λίγο τι γίνεται γύρω σου, προσγειώσου στην πραγματικότητα!». «Με τα θέλω δεν έγινε κανείς τίποτα. Να βλέπεις τι μπορείς και τι πρέπει να κάνεις, όχι μόνο τι θα ‘θελες». Στάνταρ ατάκες που έχεις ακούσει από κάθε πιθανό κι απίθανο άνθρωπο, σε σημείο που πιστεύεις ότι όλοι είναι βαλτοί. Ότι έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους κι έχουν βάλει σκοπό να σε μεταπείσουν απ’ το τρελό σου όνειρο.

Γιατί τρελό όνειρο θα πει ρίσκο, κίνδυνος, περιπέτεια. Θα πει ότι κάποια στιγμή μέσα σου αποφάσισες να μη γίνεις σαν τους άλλους. Αποφάσισες ότι εσύ δε θα είσαι στη ζωή σου άλλη μια γκρι σιλουέτα που κάθε μέρα την ίδια ώρα θα παίρνει το ίδιο λεωφορείο για να πηγαίνει στην ίδια βαρετή δουλειά. Αποφάσισες ότι δε θα είσαι άλλο ένα κατεβασμένο κεφάλι με στόχο έναν καλό γάμο, ένα τακτοποιημένο σπίτι και μια καλή οικογένεια για τα μάτια του κόσμου. Το αποφάσισες ένα βράδυ, το άφησες να ωριμάσει λίγο μέσα σου και πείστηκες ότι γίνεται. Ότι αξίζει να το κυνηγήσεις το όνειρό σου.

Αυτό που δεν υπολόγισες όμως ήταν οι τοίχοι και τα εμπόδια που θα έβρισκες γύρω σου. Όλες αυτές οι καλοπροαίρετες συμβουλές που έχουν σκοπό να σε απομακρύνουν απ’ τις τρέλες του κεφαλιού σου και να σε προσγειώσουν με ασφάλεια σε μια σίγουρη και σταθερή ζωούλα.

Χωρίς ρίσκο και κινδύνους, χωρίς αχρείαστες περιπέτειες. Δε βλέπεις πώς ζει όλος ο κόσμος; Εσύ γιατί να το κάνεις διαφορετικά; Δεν είναι η ρουτίνα που θα ‘πρεπε να σε τρομάζει. Θα δεις, θα τη συνηθίσεις εύκολα. Όχι, αυτό που πρέπει να φοβάσαι είναι η ανεξερεύνητη γη, το άγνωστο που μπορεί να σε κλονίσει και να σε ρίξει κάτω. Και τότε πάει η ασφάλεια κι η σιγουριά σου.

Στο ‘πε η μαμά σου ένα βράδυ που της εκμυστηρεύτηκες τα σχέδιά σου. Σου το είπε ο μπαμπάς σου, δήθεν τυχαία, όταν κουβεντιάζατε γενικά για το μέλλον. Σου το ‘παν ο παππούς κι η γιαγιά, ντυμένο με την πολύχρονη εμπειρία τους απ’ τη ζωή που δεν μπορείς να παραβλέψεις. Σου το ‘παν οι καθηγητές στους οποίους κατέφυγες για μια ακόμα συμβουλή. Συμφώνησαν οι φίλοι σου, σου το φωνάζουν κάθε μέρα τίτλοι εφημερίδων και ζωές άλλων ανθρώπων. «Δε γίνεται».

Το άκουσες και το είδες τόσες φορές που μπήκε και μέσα σου η αμφιβολία. Για να το λέει τόσος κόσμος, δεν μπορεί, κάποιο δίκιο θα ‘χουν. Δεν είναι λογικό εσύ μόνος να ξέρεις καλύτερα από όλους. Θα ξέρουν κάτι που δεν ξέρεις, θα βλέπουν κάτι που δε βλέπεις και, τέλος πάντων, όλοι αυτοί το καλό σου θέλουν. Οφείλεις να τους ακούσεις και να υπολογίσεις τη γνώμη τους.

Κι ενώ η λογική σου ουρλιάζει ότι «δε γίνεται», εσύ μέσα σου ξέρεις ότι δεν μπορείς να συμβιβαστείς. Δε δέχεσαι να σκοτώσεις τα όνειρά σου πριν τους δώσεις μια ευκαιρία να ζήσουν. Αρνείσαι να συμβιβάσεις τα θέλω σου στο όνομα μια ωμής πραγματικότητας. Ξέρεις ότι δε θα μπορέσεις ποτέ να ησυχάσεις και να ξανακοιτάξεις άφοβα τον εαυτό σου στον καθρέφτη αν το κάνεις αυτό.

«Κι ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει, κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί, θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει». Το έγραψε ο Καββαδίας πολύ πριν το νιώσεις εσύ και νιώθεις ότι είναι αυτός που πρέπει να ακούσεις. Ήταν κι αυτός ένας από τους επικίνδυνους τρελούς, γι’ αυτό. Είναι ώρα να του μοιάσεις.

Όταν η καρδιά σου χτυπά δυνατά και κλοτσάει σαν αφηνιασμένο γαϊδούρι, ξέρεις ότι όλες οι συμβουλές του κόσμου είναι μάταιες. Ότι εσύ στο τέλος θα κάνεις αυτό που θέλεις και που έχεις βάλει στο ξερό σου το κεφάλι. Δε σε νοιάζει αν αποτύχεις. Εσύ στοχεύεις στην επιτυχία κι εκεί θα φτάσεις, γιατί το θες και το αποφάσισες. Γιατί θες να χαράξεις τη δικιά σου μοναδική πορεία κι όχι να ζήσεις στην ασφάλεια όλων των άλλων. Γιατί το «θέλω» ενός και μόνο ονείρου είναι πολύ πιο δυνατό από όλα τα «πρέπει» και τα «δε γίνεται» του κόσμου.