Ας το αποδεχτούμε, η κοινωνία μας είναι πολύ σκληρή για να παραδεχτεί στα μέλη της ότι ξεχωρίζουν, έχουν πολλές δυνατότητες και μπορούν να τα καταφέρουν, γι’ αυτό από απίστευτα σπάνια έως ποτέ δεν πρόκειται να σε κοιτάξει στα μάτια και να σου πει πως είναι περήφανη για σένα . Με αποτέλεσμα εσύ συνέχεια να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου και να αναρωτιέσαι αν είσαι άξιος απέναντι σε όσα σου δόθηκαν και κέρδισες.
Είναι δυνατόν; Πόσο ηλίθιος είσαι, άνθρωπε, μου για να πιστεύεις όλους τους άλλους εκτός από σένα τον ίδιο; Κανένας δε σου χρωστάει καλό λόγο, πολλές φορές ούτε οι ίδιοι σου οι γονείς κι η ανιδιοτελής αγάπη τους. Είμαστε άνθρωποι, το πιο περίεργο είδος στον πλανήτη γεμάτοι κόμπλεξ κι αντιθέσεις. Μην περιμένεις λοιπόν από ένα τέτοιο είδος που τις περισσότερες φορές δεν μπορεί να συνυπάρξει με το μέσα του να παραδεχτεί σε σένα ότι είσαι καλύτερος και τα κατάφερες. Ο καθένας έχει τα δικά του προβλήματα που νομίζει μάλιστα ότι μπορούν να τον κατασπαράξουν για να πει σε σένα το μπράβο που περιμένεις -και κακώς το περιμένεις. Ίσως εσύ να φερόσουν διαφορετικά, να έλεγες στον άλλον κατάματα ότι πέτυχε. Μα δε θα φερθούν όλοι όπως εσύ κι αυτό δεν εννοείς να το καταλάβεις.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, μην πιστεύεις αυτή την μαλακία που ξεστομίζουν όλοι έτσι απερίσκεπτα χωρίς να αναλογίζονται τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσουν. Δε μοιάζεις με κανέναν άλλον ούτε καν με σένα πολλές φορές, αφού είσαι τόσο διαφορετικός ως προς τις όψεις σου, τα πρόσωπα που θα επιλέξεις να δείξεις στον καθένα. Πώς λοιπόν μπορείς να πιστεύεις ότι εσύ μοιάζεις έστω και στο ελάχιστο με κάποιον άλλον; Να υποβαθμίζεις τόσο άσχημα τον εαυτό σου, για ποιο λόγο;
Είσαι διαφορετικός και το γουστάρεις μέχρι το κόκκαλο, εσύ που πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, εσύ που χρειάστηκες πάνω απ’ τα μισά σου χρόνια κι απίστευτη δύναμη για να αγαπήσεις το σώμα σου, εσύ ο ρομαντικός στις παρέες που σε κοροϊδεύουν συνέχεια, αλλά κι εσύ ακόμη που διαβάζεις αυτό το άρθρο και νομίζεις πως δεν είσαι και κάτι το σπουδαίο, το σημαντικό σε αυτή τη ζωή. Μα και μόνο που υπάρχεις σε αυτή τη ζωή είναι κάτι το σημαντικό, κάτι το ανεπανάληπτο, προσπάθησε να πραγματοποιήσεις ό,τι ονειρεύεσαι. Μη ξεχνάς όμως να ακούς και να εμπιστεύεσαι μόνο τον εαυτό σου. Αυτός άλλωστε θα βρίσκεται εκεί να λουστεί και τις συνέπειες μετά απ’ την όποια σου απόφαση.
Πέρασες πολλά για να γίνεις αυτό που είσαι σήμερα, για να φτάσεις στο σημείο που είσαι σήμερα. Σε μίσησες και σε έδιωξες όταν σε είχες πιο πολύ ανάγκη από όλους. Αλλά σε αγάπησες κιόλας, όταν τα κατάφερες και στάθηκες στα πόδια σου ενώ όλοι θα περίμεναν να λιποτακτήσεις χωρίς καμία δεύτερη σκέψη γιατί πραγματικά πέρασες δύσκολα και σου αξίζουν πολλά μπράβο. Κατάφερες να σταθείς δυνατός απέναντι σε αρνητικά σχόλια, στο φθόνο όσων κατάλαβαν ότι αξίζεις και στην αντικειμενικά σκληρή μας πραγματικότητα που μπορεί ομολογουμένως να γίνει πολύ όμορφη ορισμένες φορές.
Κρίμα είναι να είσαι τόσο ξεχωριστός και να προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο, να μη θέλουν να μάθεις και να αγαπήσεις την διαφορετικότητά σου γιατί σε φοβούνται. Φοβούνται τη δύναμη που θα έχεις όταν καταλάβεις πόσα πολλά πράγματα μπορείς να κάνεις ενωμένος με σένα τον ίδιο. Οι άνθρωποι είναι εγωιστές θέλουν να ξέρουν πως τους χρειάζεσαι, πως τους έχεις ανάγκη κι είναι αλήθεια πως δε θα πάψουν εύκολα να είναι. Αν όμως όλοι καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι που διαφέρουμε και πόσο ξεχωριστοί είμαστε τότε είναι σίγουρο πως θα μειωθούν. Άλλωστε και με την ελάχιστη εμπειρία που κατέχεις είναι πιθανόν να κατάλαβες ήδη πως αν δεν αγαπήσεις αληθινά τον εαυτό σου δεν θα καταφέρεις να αγαπήσεις κανέναν άλλον.
Συντάκτης: Βέρα Πάρδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
