Πόσο κοπιαστικό είναι να είσαι σκληρός, αληθινός και ρεαλιστής; Πόσο δύσκολο είναι να’ ρχεσαι σε κόντρα με την ιδεολογία του άλλου; Μήπως αυτό, αυτομάτως, σε κάνει και λίγο κακό; Μπορεί. Αν όμως σκεφτείς ότι μερικές φορές αυτό κρίνεται απαραίτητο για να κερδίσεις τον σεβασμό, ίσως και ν’ αλλάξεις λίγο γνώμη. Είναι σαν την αλήθεια και την καλοσύνη. Δεν αρέσκεται όταν ακούγεται και δεν εκτιμάται όταν δίνεται. Πάνω απ’ όλα όμως μετράει η ψυχική σου ηρεμία και να τα’ χεις καλά με τον εαυτό σου. Διαφορετικά, δε θα τα’ χεις, ούτε με το αίσθημά σου.
Αν έπρεπε επομένως να διαλέξεις ανάμεσα σε ρομαντισμό ή ρεαλισμό, τι θα προτιμούσες; Μη βιαστείς ν’ απαντήσεις. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου και ρίξε μία γρήγορη τρυφερή και ταυτόχρονα σκληρή ματιά απέναντι στις σχέσεις της ζωής σου. Εκεί θα βρεις δοκιμασίες, βιώματα, αναζητήσεις κι έναν χαρακτήρα με διαφορετική ιδιοσυγκρασία ν’ αλλάζει ψάχνοντας άλλοτε το καλό και άλλοτε το κακό, μέσα στον έρωτα.
Διαφορετικά πράγματα και τα δύο με μία διαφορετική οπτική. Απλά μερικές φορές, είναι θέμα επιλογής και άλλες πάλι, θέμα εκπαίδευσης. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Είναι απλό. Στον έρωτα δεν είσαι απόλυτος, ούτε μονοδιάστατος. Γίνεσαι ανοιχτός και δεκτικός. Περιμένεις κάτι να σου πει, αλλά και να σου διδάξει. Το δύσκολο είναι να μπορέσεις να συγχωνεύσεις στοιχεία απ’ αυτά τα δύο άκρα. Ειδάλλως, θα σε φάει ο ρομαντισμός σου, μέχρι να σκάσει και βγάλει το ρεαλισμό από μέσα σου μαζί με έναν χαρακτήρα που στο τέλος δε θ’ αρέσει και θα μεταφραστεί ως κακός.
Και όπως συνηθίζεται να γίνεται, μπροστά στα χίλια καλά, το ένα κακό πάντα μένει. Κι αυτό σε κουβαλάει. Αλλά έτσι είναι οι σχέσεις και πόσο μάλλον όταν αυτές κρύβουν μέσα τους και στοιχεία αισθηματικά. Μην παίρνεις όμως επάνω σου όλη την ευθύνη. Γιατί δεν επέλεξες να’ σαι σε μία σχέση μόνο για την τρυφερή αγκαλιά και το θερμό φιλί. Μόνο για το πάθος και τη χαρά του έρωτα.
Την επέλεξες, γιατί κάποιος μπόρεσε και άκουσε προσεκτικά όταν του μίλησες γι’ εσένα. Όταν του επέτρεψες να σε γνωρίσει τόσο βαθιά και να σε αποδεχτεί. Όταν δέχτηκε τις αδυναμίες σου και όλα εκείνα τα μυστικά που κλείνεις μέσα σου. Όταν άκουσε και δέχτηκε τα όνειρα, τα προσωπικά γούστα και τα θέλω σου. Όταν μπόρεσε ν’ αντιληφθεί και να καταλάβει τις μελαγχολικές στιγμές σου. Ή μήπως έμεινες στο πάθος και όλα τα υπόλοιπα τ’ άφησες στην άκρη; Γιατί τότε τα πράγματα αλλάζουν. Και το αληθινό γίνεται ένα ψέμα που θα χρειαστεί κάποια στιγμή να σε κάνει σκληρό.
Κι αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν συναντιούνται δύο άνθρωποι από διαφορετικές κατηγορίες. Δύσκολη η επικοινωνία, η κατανόηση και η συνύπαρξη. Κι αν ο ένας δεν μπορεί να δεχτεί την κοσμοθεωρία του άλλου, χάνεται ο σεβασμός και κάθε στοιχείο αποδοχής. Επομένως, τι έρωτας, ιστορίες κι άλλα λόγια για ν’ αγαπιόμαστε;
Ακόμα κι αν έμαθες να φιλτράρεις τα πάντα μέσα απ’ το συναίσθημα – τόσο απ’ το δικό σου όσο κι απ’ των άλλων- ν’ αναλύεις, να ψάχνεις δικαιολογίες και ελαφρυντικά, στο τέλος αυτό που θα καταφέρεις είναι να διαστρεβλώσεις την αντίληψή σου για την πραγματικότητά σου. Γι’ αυτό και χρειάζεται να’ σαι αληθινός και να εκφράζεσαι. Ακόμα κι αν αυτό είναι σκληρό. Γιατί σε μία σχέση επενδύεις. Και επενδύεις κομμάτια απ’ τα οποία κάποιος παίρνει ζωή.
Ακόμα κι αν τα λόγια τα στεγνά και τα πρακτικά δεν κρύβουν συναίσθημα για κάποιον, μέσα τους κρύβουν λύσεις, αλλαγές και αληθινή αγάπη. Ίσως να’ ναι αυστηρά, αλλά όταν κάποιος καταλάβει το νόημά τους, θ΄ αφεθεί στην ομορφιά μιας σχέσης δίχως προηγούμενο. Απλά γιατί επέλεξε εσένα κι όσα κρύβεις καλά μέσα σου.
Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
