Πρόσφατα συνελήφθησαν δυο μαστροποί για παράνομη διακίνηση λευκής σαρκός. Χρόνια στο κουρμπέτι και οι δυο, με πασίγνωστα σούρτα φέρτα εντός και εκτός της χώρας με κορίτσια προορισμένα για ένα και μόνο σκοπό, το σεξ. Και όμως το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο ακόμα καλά κρατεί. Με μεγάλη πελατεία κάθε ηλικίας, κάθε βίτσιου και κάθε εθνικότητας.
Μιλάμε για το σεξ που παντού είναι διαθέσιμο, για την έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης, για το σεξ της μια βραδιάς και όμως υπάρχουν άντρες που ακόμα πληρώνουν γι’ αυτό.
Πριν λοιπόν δυο βδομάδες περίπου κάλεσα το φίλο μου τον Περικλή να δοκιμάσει το λικέρ βύσσινο που έφτιαξα και πιάνουμε από το πουθενά μια κουβέντα περί αγοραίου έρωτα.
Ο Περικλής ένας άντρας δυο μέτρα, με άψογο λέγειν και ένα γενικότερο προφίλ περιζήτητου εργένη. Εργένης κατ’ επιλογήν. Είχε τη δυνατότητα να περνάει το βράδυ του και με άλλη και το έκανε. Το κατάπινα αυτό ως must της εποχής. Μια άλλη του συνήθεια προσπαθούσα να ερμηνεύσω με αποτυχία όμως.
Μια φορά τη βδομάδα συνήθιζε να πηγαίνει σε συνοικιακό οίκο ανοχής άλλοτε για το οράν και άλλοτε για το πράττειν. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου γιατί να πας ουρά τα κοριτσάκια, ο Περικλής την ίδια απάντηση. «Ασπούλα είσαι γυναίκα ποτέ δε θα καταλάβεις ένα αντρικό μυαλό.»
Και όσο δε μου απαντούσε τόσο να τρώγομαι εγώ να μάθω το γιατί. Τσαούσα όμως εγώ και επειδή το «όχι» δε το πολυκαταλαβαίνω, ένα βράδυ αποφασίζω να πάω μαζί του.
Καθόμαστε λοιπόν δίπλα δίπλα στο μπαρ, πλησιάζει γυναικάρα Φιλλιπινέζα και αρχίζει να κάνει αυτό που κάθε γυναίκα ξέρει να κάνει καλύτερα, να σαγηνεύει.
«Κεράσει ποτάκι;» Κεράσει ο Περικλής. Και να χαιδεύεται πάνω του, και να τον αγγίζει χωρίς να τον ακουμπάει και να του τα παίρνει χωρίς να του δίνει. Βαρέθηκα κάποια στιγμή όμως και τον πήρα τον Περικλή καψωμένο να αριβάρουμε προς το σπίτι.
Με τα πολλά με τα λίγα με έβγαλε από το μικρόκοσμό μου και μου εξήγησε κάποια πράγματα για την αντρική νοοτροπία επί του θέματος.
«Μωρό μου δεν είναι το σεξ που μου λείπει. Αυτό το βρίσκω ανα πάσα ώρα και στιγμή. Και σένα πηδάω άμα θέλω (αλαζόνας γαρ). Όλες πουτάνες είστε για μας. Αλλά όχι στο σεξ. Σε όλα τα άλλα.
Σπάνια είμαστε σε θέση να σας ζητήσουμε ευθαρσώς τι ακριβώς γουστάρουμε. Δεν μπορώ να φερθώ σε σένα και στην κάθε μια που θα βρεθεί στο κρεβάτι μου, όπως θα φερθώ σε μια αυθεντική πουτάνα. Δεν έχει ενδοιασμούς και κόμπλεξ. Δεν έχει αναστολές για το αν θα της βγει το όνομα. Μόνη της έχει βάλει ταμπέλα στον εαυτό της και την τιμά.
Δεν πρέπει να είμαι προσεκτικός μαζί της. Δεν πρέπει να προσπαθήσω για να την ρίξω. Από την ώρα που θα τη σταμπάρω, είναι ήδη στο κρεβάτι μου. Ό,τι και αν της ζητήσω θα το κάνει, δε θα μου φέρει αντιρρήσεις. Αυτή είναι η δουλειά της. Να με κάνει να νιώσω αρσενικό, να μου δείξει ότι της αρέσει χωρίς απαράδεκτες ερμηνείες οργασμού.
Θα βγάλω από μέσα μου όλα μου τα πρωτόγονα ένστικτα και το βράδυ θα απλωθώ στο διπλό κρεβάτι μου χωρίς να σκεφτώ τι έκανα, πώς το έκανα, αν όντως άρεσε και άλλα τέτοια γυναικουλίστικα. Ακούγομαι κάφρος; Είμαι και γουστάρω, εκεί που με παίρνει, να το εκδηλώνω.»
Τον εκτίμησα εκεί τον Περικλή ένα τσακ παραπάνω, έτσι για την ντομπροσύνη του και τη κυνικότητα που μου έλειπε.
Προσωπική μου άποψη; Είμαι υπέρ των ανδρών που τους κάνει κέφι να ξεσπαθώνουν με γυναίκες που ξέρουν και αποδέχονται τη «χρήση» τους. Αφού ξέρουν τι ψάχνουν, ξέρουν και πού θα το βρουν. Δεν καλύπτονται από το υλικό που κυκλοφορεί εκεί έξω.
Και στο κάτω κάτω όπως και να το κάνουμε κανένας δε γουστάρει να λέει πως πήδηξε μια πουτάνα-ιμιτασιόν. Γιατί όπως και να το κάνουμε -η μεγαλύτερη μερίδα ανδρών- έτσι θα σε κατονομάσουν μετά από ένα απλό πήδημα. Γουστάρουν την αυθεντική.
Ψευτομοντερνισμοί και απελευθέρωση. Μαλακίες. Οι φαλλοκρατικές συνήθειες και τα βίτσια δεν κόβονται όπως και να το κάνουμε. Και στο κάτω γιατί να κοπούν; Γούστο και καπέλο του κάθε αρσενικού να ικανοποιεί τις ορέξεις του όπως τη βρίσκει καλύτερα.
Ακολούθοι μοι που λέγαν και οι αρχαίες ημών εταίρες.
Συντάκτης: Άσπα Βασιλοπούλου
