Χριστούγεννα, πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου. Εσείς τρώτε, πίνετε και διασκεδάζετε κι εγώ ήρθα πάλι ωσάν την άδικη κατάρα να μιλήσω για έρωτες, σχέσεις και φλερτ. Φλερτ εντός σχέσης, εκτός κι επί τα αυτά.
Εντάξει, το έχουμε πει πολλές φορές ότι κάτι ξεστρατισμένα βλεμματάκια στο δρόμο, δεν είναι και κανένα έγκλημα ιδιαζόντως ειδεχθές. Δικαιολογείται, παραβλέπεται, γενικά το παίρνει το συγχωροχάρτι του. Δε θα σας καθυστερήσω απ’ τις γεμιστές γαλοπούλες σας για να ξαναπώ τα ίδια. Αυτό που θέλω να διευκρινίσω σήμερα, είναι τι συμβαίνει όταν το μάτι, γίνεται χέρι κι αγγίζει παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε, σώματα που δεν κοιμούνται μαζί του στο κρεβάτι.
Είναι τελικά πραγματικά ερωτευμένος, άνθρωπος που το δηλώνει μεν, φλερτάρει με απώτερο σκοπό και κρυφή ατζέντα δε; Νομίζω πως το «όχι» εδώ, είναι πιο ηχηρό κι από του Μεταξά.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, υπάρχει κάτι ακόμα πιο κλισέ, πολυφορεμένο και ξαναπαιγμένο στο repeat από το περίφημο «ο έρωτας είναι τυφλός». Και δεν είναι άλλο από το «ο έρωτας τυφλώνει». Δηλαδή, όχι μόνο δε διαλέγεις ποιον θα ερωτευτείς, αλλά τον βλέπεις και σαν το πανεμορφότερο δημιούργημα της φύσης.
Όταν λοιπόν αυτό το μπασμένο ξεκωλιάρικο, σε χτυπήσει κατακούτελα με ντιβανοκασέλα, σου μένει κάτι λίγο απ’ τα θραύσματα και δε βλέπεις σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτή που βαδίζει ο έτερος χτυπημένος. Δεν πα να περνάει από δίπλα σου η γράμμωση με πόδια και κολλητό τζιν, το μπιροκοίλι του Τάκη θα είναι το πιο σεξουαλικό πράγμα που έχεις δει στη ζωή σου και θα φαντάζεσαι παθιασμένες νύχτες που το τρίβεις τρυφερά.
Κι αυτό το μαγικό που παραβαίνει νόμους φυσικής, χημείας, μαθηματικών, γραμματικής κι ορθογραφίας, λέγεται «ω να σου γαμήσω, ερωτεύτηκα».
Όταν όμως δηλώνεις φουλ και μέχρι το μεδούλι κεραυνοβολημένος, αλλά δοθείσης ευκαιρίας ρίχνεις βολές κι εκτός έδρας, μάλλον κάπου ψεύδεσαι. Και ψεύδεσαι και τρως, μιας και μιλάμε σε μέρες γιορτινές και καλοταϊσμένες.
Αυτό που αξίζει να αναρωτηθεί κανείς, δεν είναι αν γίνεται να τρέφεις ερωτικά αισθήματα για κάποιον, τη στιγμή που ο κούκος κάνει «κου» και για μερικούς ακόμα, αλλά κατά πόσο κοροϊδεύεις μόνο τον άλλο ή και τον ίδιο σου τον εαυτό.
Γιατί, οκ, αν πουλάς έρωτες για μεταξωτές κορδέλες απλά επειδή μπορείς, είσαι μαλάκας, το ξέρω και το ξέρεις. Αλλά αν πείθεις κι εσένα τον ίδιο ότι ζεις τον απόλυτο έρωτα, αλλά τον επιβεβαιώνεις ξενοκοιτώντας και ξενοαγγίζοντας, είσαι κάτι μεταξύ ηλιθίου και πανίβλακα. Και δεν αξίζει κιόλας ρε γαμώτο, γιατί στερούνται πολλοί την ευτυχία που ίσως έβρισκαν με τον κατάλληλο άνθρωπο, μαζί με ‘σένα που το κάνεις.
Γι’ αυτό σας λέω, βρε πουλάκια μου, αν δεν ξυπνάτε το πρωί δίπλα στο «ωραιότερο πλάσμα του κόσμου για ‘μένα είσαι εσύ», αφήστε το να πάει στη μανούλα του και μην ταλαιπωρείστε. Ναι, όταν είσαι πραγματικά δοσμένος, η μύτη-ελικοδρόμιο σου φαίνεται γαλλική και με αφρό Μασσαλίας.
Άλλωστε, περίτρανα αποδείχτηκε πριν λίγα χρόνια, όταν μια γνωστή γύρω στα σαράντα χρόνια παντρεμένη, ανήσυχη είπε στις φίλες της ότι ο άντρας της άρχισε να κάνει φαλάκρα. Δεν κατάλαβε γιατί γελούσαν όλες υστερικά, μέχρι που της εξήγησαν ότι είναι έτσι την τελευταία εικοσαετία. Αυτά, περί έρωτος και τυφλότητας.
Επιμέλεια Κειμένου Ιρρόης Καρυπίδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιρρόη Καρυπίδου
