Κι ενώ μέσα στην άγνοιά μας περηφανευόμαστε πως έχουμε κάνει βήματα για την ισότητα των φύλων, πως μπορούμε να χτίζουμε σχέσεις με ακέραιο σεβασμό, τα μηνύματα του έξω κόσμου δυστυχώς δεν είναι ελπιδοφόρα. Το twitter έκανε για ακόμη μια φορά το θαύμα του, φέρνοντας μπροστά στα μάτια μας thread γνωστού λογαριασμού στο εξωτερικό, το οποίο εξέφραζε την εξής σκέψη «η φάση που ξεκινάς και μισείς την κοπέλα σου είναι τρελή» αφήνοντας το ελεύθερο να συμπληρώσει από κάτω όποιος θέλει, ό,τι θέλει. Αν περίμενε κανείς να πέσουν βροχή ή αναφορές και να κατέβει η δημοσίευση, μαντέψτε, δεν έγινε. Αντίθετα, υπήρξαν πάρα πολλές απαντήσεις ανδρών που συμφωνούσαν κι έβγαζαν έναν οχετό βίας. Κι απορώ γιατί ακόμα μας προκαλεί έκπληξη.

 

 

Το thread ή για τους παλιούς, tweet, άνοιξε τον δρόμο για να πάρουμε μια μικρή γεύση από μια κουλτούρα μισογυνισμού που αποτελεί απόκτημα κάθε κοινωνίας, αγκάθι και βραχνά σε αυτό που ονομάζουμε σύγχρονη πραγματικότητα. Κάτω από την ηλιθιοδέστερη φράση που θα μπορούσε να γραφτεί, άντρες απαντούν από τη δική τους οπτική γωνία. Ποιο είναι δηλαδή εκείνο το κλικ που γίνεται και ξαφνικά η κοπέλα τους αρχίζει και τους πρήζει, σε σημείο να την αποστρέφονται. Απαντήσεις του τύπου “είναι αρκετό να πρέπει να στείλω ένα καλημέρα το πρωί, για να μου καταστρέψει την μέρα”, ή “όταν της λέω πως δε νιώθω καλά κι αυτή με αγκαλιάζει”.

Όσο κάνεις scrooll, αν δεν έχεις ήδη τάσεις προς εμετό, θα πέσεις πάνω στο εξής: “Οι γυναίκες είναι βρώμικα πλάσματα κι αυτό το κατάλαβα κάνοντας φίλες γυναίκες”. Άλλη τρανταχτή απόδειξη πως οι γυναίκες είμαστε «φύσει ενοχλητικά πλάσματα», είναι πως κάτω από το ίδιο αισχρό tweet υπήρχε “χιουμοριστική”- ο Θεός να την κάνει- απάντηση που έδειχνε με βίντεο μια αντροπαρέα να πανηγυρίζει χορεύοντας, αφού ο ένας έχει λάβει μήνυμα από την κοπέλα του, που του ακυρώνει το ραντεβού. Σε ανάλογη ρότα απαντούν ως αγέρωχα αρσενικά, πόσο ανακουφιστικό είναι όταν χωρίζουν κι επιτέλους έχουν χρόνο μόνο για τους φίλους τους.

Ατελείωτα προσβλητικά σχόλια, κεντούν μια εικόνα που δυστυχώς, δείχνει πως υπάρχει μια υφέρπουσα κουλτούρα υποτίμησης προς το γυναικείο φύλο, προς τον ρόλο της συντρόφου, που σε κάθε της υπόσταση προφανώς είναι βάρος ή αγγαρεία για τον άντρα που γουστάρει. Δεν είναι αστείο, δεν είναι αμελητέο. Αν καθίσει κι αναλογιστεί κανείς πως ένας άνθρωπος με βήμα που χρησιμοποιεί τα social media, γράφει τέτοιες χυδαιότητες και βρίσκει πάμπολλους αποδέκτες που συμφωνούν, το πράγμα παίρνει άλλη τροπή. Η ευκολία με την οποία γίνεται δημόσια καζούρα το αστειάκι συναισθηματικής βίας προς τη γυναίκα που έχεις το θράσος να αποκαλείς “κοπέλα σου”, ξεπερνάει κάθε λογική, αφήνει πίσω της κάθε όριο που νομίζαμε πως είχαμε θωρακίσει απέναντι στο παράλογο. Δεν έχει σημασία ο λόγος για τον οποίο έγινε η δημοσίευση, αν η πρόθεση ήταν πράγματι χιουμοριστική ή όχι. Αυτό που ελπίζω να μπορεί να ταρακουνήσει, είναι οι αντιδράσεις που προκάλεσε στους υπόλοιπους χρήστες. Που ήταν κάθε άλλο, παρά αποδοκιμαστικές.

Μια από τις απαντήσεις ήταν πως ξεκινάς να σιχαίνεσαι το κορίτσι σου, όταν ζητήσει με τον τρόπο της να κρατιέστε χέρι-χέρι δημόσια. Κι άκου να δεις πώς πάει το πράγμα. Αν στο μυαλό κάποιων μάτσο κι άτρωτων τύπων που το συναίσθημα για οποιοδήποτε πλάσμα τούς δίνει αγάπη δεν έχει φωλιάσει μέσα τους, αυτές οι μπούρδες είναι αναμενόμενες. Αρχίζουν και γίνονται επικίνδυνες, όταν φθάσουν σε σημείο να αποτελούν το ενιαίο mindset για το τι εστί γυναίκα, τι ζητάμε από αυτήν, τι θέση της δίνουμε στη θλιβερή ζωούλα μας. Στην περίπτωση που δε θες να βρίσκεσαι σε σχέση, αφήνεις στην ησυχία της την όποια γυναίκα πριν τη σιχαθείς αδειάζοντάς τη δημόσια και πριν -με τα δίκια της- σε σιχαθεί και η ίδια.

Έχουν περάσει οι εποχές που ήταν πιασάρικο ο άντρας να δείχνει σκληρός πρωτόγονος κι αγροίκος, που “μετράει” αν έχει κάπου πιο πίσω του μια θηλυκή παρουσία να τον ακολουθεί και να του ολοκληρώνει το image. Είναι ντροπή σήμερα, να αφήνουμε να κυκλοφορούν τέτοιες κακοποιητικές δηλώσεις στα social, να παραμένει τόσο κακής ποιότητας αστείο το μίσος προς τις γυναίκες. Είναι ντροπή να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε πού τελειώνει η πλάκα ή η σάτιρα και πού αρχίζει η ρητορική που υποκινεί βία, από οποιονδήποτε προς οποιονδήποτε, ασχέτως φύλου.

Ανάμεσα στις απαντήσεις ανδρών, βρέθηκαν γυναίκες που έγραψαν κάτω από το tweet πως κάτι τέτοιες εικόνες είναι που τις κάνουν να χαίρονται που είναι μόνες. ‘Αλλες παρακίνησαν γυναίκες όταν βλέπουν τέτοια ενέργεια και συμπεριφορά από τους συντρόφους τους, να τους αφήνουν δίχως δεύτερη σκέψη. Το ευτυχές μέσα σε όλα, ήταν πως βρέθηκαν κι άντρες που αντέδρασαν με ειρωνεία στην ηλιθιότητα που διάβαζαν. Και για να κλείσουμε με τα τυπικά reminders: Δεν ήταν ούτε θα είναι ποτέ αντικείμενο σάτιρας, να τοποθετείς τον σύντροφό σου σε μια θέση που τον τραυματίζει συναισθηματικά, ή τον αντιμετωπίζει σαν αναλώσιμο. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ώριμο κι αποδεκτό να μοιράζεσαι μια σκέψη προσβλητική, περιμένοντας ανταπόκριση από τα συντρόφια σου, τους δόλιους εκείνους που βρέθηκε μια γυναίκα να τους αγαπάει, να τους θέλει στη ζωή της.

Οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε σχέσεις μόνο για να ομορφύνει η ζωή μας, πρέπει να λειτουργούμε με κίνητρο να ολοκληρώνουμε τον άλλον, όχι να τον πετάμε στον βούρκο “και χάρη σου κάνω που σε κρατάω”. Ζούμε στην εποχή που με ευκολία κάνουμε μόδα κάθε τι βλακώδες και το πανηγυρίζουμε κιόλας. Δε θα τρεντάρουμε και την κακοποίηση τώρα, συνέλθετε. Ο κόσμος θέλει αγάπη, και κάποια μυαλά reset μπας και σωθούμε.

Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου