Πόσες φορές έχεις πει στον εαυτό σου «θα αντέξω ώσπου να έρθουν οι διακοπές»; Μέρες που μοιάζουν ίδιες, εβδομάδες που κυλούν βαριεστημένα, μέχρι να φτάσει εκείνο το πολυπόθητο καλοκαίρι που μοιάζει να είναι η μοναδική όαση μέσα στη χρονιά. Κι όμως, δε χρειάζεται να περιμένεις τόσο. Η πραγματική ανάσα βρίσκεται στις μικρές αποδράσεις, σε εκείνα τα «λίγο και συχνά» που μπορούν να σου αλλάξουν τη διάθεση και να σε κρατήσουν όρθιο μέσα στην καθημερινότητα.
Το «λίγο» έχει τη δική του δύναμη. Δε σημαίνει απαραίτητα ταξίδια μακρινά ούτε προορισμούς που απαιτούν κόπο και έξοδα. Μπορεί να είναι ένα απόγευμα δίπλα στη λίμνη, ένας περίπατος σε ένα μονοπάτι του βουνού, μια αυθόρμητη εκδρομή στο κοντινό χωριό. Μπορεί να είναι ακόμη κι ένας καφές με έναν φίλο που έχεις καιρό να δεις. Μικρές αλλαγές που δε φαίνονται σπουδαίες, αλλά γεμίζουν την ψυχή με εικόνες και αίσθηση φρεσκάδας.
Το «συχνά» είναι το μυστικό. Γιατί ένα μεγάλο ταξίδι τον χρόνο αφήνει όμορφες αναμνήσεις, όμως η επίδρασή του ξεθωριάζει. Αντίθετα, οι μικρές, επαναλαμβανόμενες αποδράσεις λειτουργούν σαν μόνιμο αντίδοτο στη ρουτίνα. Είναι σαν να ποτίζεις συχνά ένα λουλούδι με λίγο νερό. Δεν χρειάζεται να το πλημμυρίσεις· αρκεί η συνέπεια για να μείνει ζωντανό.
Και το ωραίο είναι ότι οι μικρές αποδράσεις είναι εύκολες. Δεν χρειάζονται πολλά χρήματα ούτε περίπλοκη οργάνωση. Χρειάζονται μόνο διάθεση να αφήσεις για λίγο τα «πρέπει» και να χαρίσεις στον εαυτό σου μια αλλαγή παραστάσεων. Μπορεί να είναι μια ημερήσια εκδρομή, μια βόλτα στο βουνό, ένα απογευματινό περπάτημα στην πόλη χωρίς προορισμό. Η απλότητα είναι αυτή που τις κάνει εφικτές και γι’ αυτό μπορούν να γίνουν συνήθεια.
Ο νους αγαπάει το καινούριο. Κάθε φορά που συναντάς μια εικόνα διαφορετική, μια μυρωδιά που δεν γνώριζες ή έναν ήχο που σε ξαφνιάζει ευχάριστα, ξυπνάς. Είναι σαν να του θυμίζεις ότι η ζωή έχει πολλές όψεις, όχι μόνο τις επαναλαμβανόμενες υποχρεώσεις. Ένα μικρό ερέθισμα αρκεί για να ανανεώσει τη διάθεσή σου και να σε κάνει πιο δημιουργικό.
Και αν το καλοσκεφτείς, οι πιο ζωντανές αναμνήσεις μας δεν είναι πάντα οι μεγάλες διακοπές. Είναι το γέλιο με φίλους σε ένα ταβερνάκι, το ηλιοβασίλεμα που πέτυχες τυχαία στην επιστροφή από μια κοντινή βόλτα, η ζεστή κουβέντα με έναν άνθρωπο που γνώρισες απροσδόκητα. Αυτά τα μικρά «λίγο», όταν τα επαναλαμβάνεις, γίνονται τελικά μεγάλος θησαυρός.
Το να φεύγεις λίγο και συχνά δεν είναι φυγή από τη ζωή σου. Είναι ακριβώς το αντίθετο· είναι ένας τρόπος να τη ζήσεις πιο ουσιαστικά. Να της δώσεις χρώμα και ρυθμό. Να θυμίσεις στον εαυτό σου ότι δεν είσαι φτιαγμένος μόνο για δουλειές και καθήκοντα, αλλά και για χαρά, απλότητα, εμπειρίες. Και τότε, θα καταλάβεις πως αυτό το «λίγο», όταν επαναλαμβάνεται συχνά, γίνεται το πιο πολύτιμο «πολύ» της ζωής σου.
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
