Προσδοκίες στη σχέση: πότε σε στηρίζουν και πότε σε πνίγουν

Ξέρω πώς νιώθεις. Στη σχέση σου έχεις προσδοκίες και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Θέλεις να σε καταλαβαίνει χωρίς να χρειάζεται να του πεις κάθε λεπτομέρεια. Θέλεις να σε φροντίζει, να ξέρει πότε είσαι στεναχωρημένος/η και να σε στηρίζει όταν όλα γύρω σου φαίνονται δύσκολα ή αβέβαια. Θέλεις να ξέρεις ότι θα είναι δίπλα σου όταν τον/την χρειάζεσαι, να θυμάται αυτά που για σένα έχουν σημασία και να σε ακούει πραγματικά όταν μιλάς.

Θέλεις να νιώθεις ασφάλεια και ζεστασιά ακόμα και στις πιο μικρές στιγμές, από ένα απλό μήνυμα μέχρι μια αγκαλιά χωρίς λόγο. Σκέψου, για παράδειγμα, εκείνες τις μέρες που είσαι κουρασμένος/η από τη δουλειά ή έχεις περάσει δύσκολα με φίλους ή οικογένεια. Θέλεις να ξέρεις ότι θα υπάρχει κάποιος που θα σε ακούσει χωρίς να σε κρίνει, που θα καταλάβει τη διάθεσή σου και θα σε ενθαρρύνει. Θέλεις να νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος/η, ότι κάποιος νοιάζεται για σένα πραγματικά και χωρίς δεύτερη σκέψη.

Όμως πρόσεξε κάτι πολύ σημαντικό: όταν οι προσδοκίες γίνονται υπερβολικές, η σχέση πιέζεται και οι ισορροπίες παύουν να υπάρχουν. Αν περιμένεις να κάνει τα πάντα όπως τα θες, να γνωρίζει τα πάντα χωρίς να μιλήσεις ή να μην κάνει ποτέ λάθη, η απογοήτευση έρχεται γρήγορα. Ο σύντροφός σου μπορεί να νιώσει πίεση, άγχος ή ότι δεν είναι ποτέ αρκετός/ή για σένα. Και τότε ξεκινούν οι τσακωμοί, οι σιωπές, οι ψυχρές μέρες και η ένταση που φαίνεται να μην τελειώνει ποτέ.

Δεν λέω να μην έχεις ανάγκες ή να μην περιμένεις τίποτα. Αν δεν ξέρεις τι θέλεις, πώς θα νιώσεις καλά μέσα στη σχέση σου; Το σημαντικό είναι να ξεχωρίζεις τι είναι λογικό και τι υπερβολικό. Μίλα ανοιχτά για αυτά που χρειάζεσαι, ζήτα αυτά που σε γεμίζουν, αλλά άφησε και χώρο στον άλλο να είναι ο εαυτός του. Άφησε τα μικρά λάθη να υπάρχουν. Όπως κι εσύ κάνεις λάθη, έτσι και ο άλλος θα κάνει. Κανένας δεν είναι τέλειος, και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Σκέψου τις καθημερινές στιγμές. Ναι, εκείνες λέω που δε θυμάται να βγάλει τα σκουπίδια ή ξεχνά να σου φτιάξει καφέ το πρωί. Αν το βλέπεις με κατανόηση και δε γίνονται τα νεύρα σου κουρέλια, η σχέση σου δημιουργεί γερές βάσεις. Όταν αφήνεις χώρο για τα λάθη, δίνεις την ευκαιρία στον άλλο να είναι ο εαυτός του χωρίς φόβο και άγχος. Και ταυτόχρονα, νιώθεις εσύ λιγότερη πίεση με το να έχεις πάντα δίκιο ή να καλύπτεις όλα τα κενά μόνος/η σου.

Όταν καταφέρνεις να αφήνεις τον χώρο αυτό, η αγάπη λειτουργεί καλύτερα. Οι προσδοκίες δεν πνίγουν κανέναν· αντίθετα, γίνονται οδηγός. Σου δείχνουν τι χρειάζεσαι, τι σε γεμίζει, τι σου δίνει ασφάλεια και τι κάνει τη σχέση σου δυνατή. Σου δείχνουν πώς μπορείς να νιώσεις καλά μαζί του/της και πώς μπορείτε να στηρίζεστε ο ένας στον άλλο.

Κάτι ακόμα πολύ σημαντικό — για να μην πω το σημαντικότερο όλων — είναι πως οι προσδοκίες δεν είναι μόνο για τον σύντροφο. Είναι και για σένα. Σου δείχνουν τι πραγματικά χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος/η. Αν ξέρεις τι θέλεις και τι σε γεμίζει, μπορείς να το εκφράσεις καθαρά, χωρίς καχυποψία ή θυμό. Η σχέση τότε γίνεται πιο αληθινή, πιο ζεστή και πιο σταθερή. Και όχι τόσο με τον σύντροφό σου, όσο με τον εαυτό σου.

Άλλωστε, αν δεν αγαπάς εσένα, πώς θα αγαπήσεις κάποιον άλλον; Στο έχω ξαναπεί, θυμάσαι; Οι προσδοκίες που πνίγουν δεν κάνουν καλό σε κανέναν. Αν δεν αφήνεις τον άλλο να είναι άνθρωπος και να κάνει λάθη, τότε απλώς καίγεσαι μόνος/η. Η αγάπη χρειάζεται χώρο, ειλικρίνεια και υπομονή. Αγάπα χωρίς να πνίγεις. Δώσε χώρο, δείξε κατανόηση και άφησε την αγάπη να αναπνεύσει.

Διαφορετικά, η σχέση μπορεί να γίνει ένας μόνιμος κύκλος καβγάδων και η καρδιά σου θα κουραστεί πριν καν το καταλάβεις. Η αγάπη, όταν αφήνεται να αναπνεύσει, ανθίζει. Όταν οι προσδοκίες είναι ρεαλιστικές και αμοιβαίες, όχι μόνο δεν πνίγουν, αλλά ενώνουν. Σου δείχνουν τι είναι αυτό που θέλεις πραγματικά την δεδομένη στιγμή, τι σε γεμίζει και πώς μπορείς να δημιουργήσεις μια σχέση που να σε στηρίζει και να σε κάνει ευτυχισμένο/η.

Σου δίνουν οδηγίες για το πώς να αγαπάς και πώς να αγαπιέσαι — χωρίς άγχος, με σεβασμό, φροντίδα και αληθινή συναισθηματική σύνδεση.

Τι κι αν όλα αυτά σου ακούγονται λίγο σουρεάλ; Η αλήθεια είναι απλή: η αγάπη δε χρειάζεται τελειότητα. Χρειάζεται χώρο, υπομονή και διάθεση να αφήσεις τον άλλο να είναι ο εαυτός του.