Το να υπάρχεις μέσα στο μυαλό κάποιου είναι από μόνο του ένα είδος αθανασίας. Δεν έχει σημασία αν είναι αγάπη, έλξη ή μια ανάμνηση που άφησες πίσω. Είναι η απόδειξη πως κάτι από σένα άγγιξε κάτι δικό του. Μια ματιά, μια κουβέντα, ένα χαμόγελο που δεν ξεχάστηκε κι έτσι, χωρίς να το ξέρεις, έχεις βρει καταφύγιο μέσα του.
Υπάρχει κάτι μαγικό στο να ξέρεις πως, κάπου, κάποιος σε σκέφτεται. Όχι απλώς σε θυμάται περαστικά, αλλά σε κουβαλά μέσα του, σαν μικρή σπίθα που δε σβήνει, σαν μια παρουσία που δε χρειάζεται να είναι μπροστά του για να την αισθανθεί. Κι εσύ μπορεί να μη γνωρίζεις την ώρα, τη στιγμή, τη σκέψη που σε φέρνει μπροστά του, αλλά το νιώθεις σαν ένα ανεπαίσθητο ρεύμα που περνά απ’ το σώμα σου χωρίς προειδοποίηση. Μερικές φορές, ο άλλος μπορεί να μην το δείξει ποτέ. Να σε σκέφτεται σιωπηλά, όταν ξυπνά ή όταν ταξιδεύει με το βλέμμα στο κενό. Μπορεί να θυμάται πώς γελούσες, πώς γύριζες το κεφάλι όταν μιλούσες, ή τη φωνή σου που έσπαγε λίγο σε μια φράση κι εσύ δε θα το μάθεις ίσως ποτέ. Μα δεν έχει σημασία γιατί η σκέψη είναι ήδη πράξη και μόνο το γεγονός ότι υπάρχεις μέσα σ’ αυτήν, είναι σαν να υπάρχεις ξανά.
Παράξενο τοπίο το μυαλό! Κρατά στιγμές που νόμιζες πως χάθηκαν, εικόνες που δεν περίμενες να σημαίνουν τίποτα κι όμως, εκείνες είναι που μένουν. Δεν έχεις εξουσία πάνω σ’ αυτό και δε σου πέφτει λόγος ποιος θα σε σκέφτεται ή πότε. Αυτή είναι και η ομορφιά του όμως! Το ότι κάποιος, χωρίς λόγο, χωρίς υποχρέωση, σε κουβαλά ακόμα μαζί του. Μερικές φορές, οι πιο δυνατές παρουσίες είναι οι αόρατες. Δε χρειάζονται μηνύματα, ούτε συναντήσεις αλλά αρκεί η ιδέα σου να περνά σαν σκιά απ’ το μυαλό του άλλου. Να σε θυμάται χωρίς να το επιδιώκει, να χαμογελάει χωρίς να καταλαβαίνει γιατί. Εκεί, ανάμεσα στις σκέψεις του, υπάρχεις πιο αληθινά απ’ ό,τι αν στεκόσουν μπροστά του. Θα έχει συμβεί και σένα με κάποιον που δεν μπορείς να βγάλεις από το μυαλό σου, που η παρουσία του σε ακολουθεί παντού. Δεν είναι πάντα έρωτας· είναι κάτι πιο βαθύ, μια αίσθηση σύνδεσης που δεν εξηγείται. Ένας ψίθυρος στο πίσω μέρος του μυαλού που λέει «είναι ακόμα εδώ». Και που ξέρεις; Μπορεί κι εκείνος να σκέφτεται ακριβώς το ίδιο. Το να υπάρχεις μέσα στο μυαλό κάποιου είναι σαν να περπατάς ξυπόλυτος μέσα στα όνειρα του, στη φαντασία του.
Σκέψου το λίγο. Αν κάποιος, κάπου, σε σκέφτεται αυτή τη στιγμή, σημαίνει πως κάτι μέσα σου άγγιξε τη ζωή του και αυτό κανείς δεν μπορεί να στο πάρει. Οι σκέψεις είναι αόρατοι δεσμοί· απλώνονται στον χρόνο και τον χώρο, ενώνουν ψυχές που ίσως να μη συναντηθούν ποτέ ξανά, αλλά που έχουν ήδη αναγνωρίσει η μία την άλλη.
Κι ίσως τελικά, αυτό να είναι το πιο όμορφο απ’ όλα! Να υπάρχεις μέσα στο μυαλό κάποιου όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή απλώς δεν μπορεί να σε βγάλει από εκεί.
Εν ολίγοις, όταν κάποιος σε κουβαλά στο μυαλό του, έχεις βρει ήδη τον τρόπο για να μείνεις!
Συντάκτης: Άννα Γιαννούλη
