Είσαι το «λίγο» που χάθηκε

Γεώργιος Σιλιβάκος05/12/2025

Poetica

Είσαι το «λίγο» που χάθηκε

Μοιράσου το:

Lights On?

Δρόμοι αχάραγοι.

Στα σκοτεινά σοκάκια

φωνές ανθρώπων δεν ακούγονται πια.

Δε δέχτηκες ούτε ένα φιλί-

ένιωθα τα νηπενθή συναισθήματά σου.

Είσαι το «λίγο» που χάθηκε

καθώς σε κρατούσαν σφιχτά τα νεκρά μου χέρια.

Ένα όνειρο που δεν υπήρξε.

Χλωρή φωτιά

με ένα προσάναμμα πάλευες να ανάψεις τη φλόγα

κρατώντας φυλαγμένα μέσα σου

τα ξερά, νηπενθή, συναισθήματα σου.

Σε ονειροπολούσα

Και το στόμα σου με την πάροδο των χρόνων θέριευε.

Εκείνο το βράδυ σε κοίταξα.

Από πιο λαμπερό μέρος κατέβηκες

-ψιθύριζα μέσα μου-.

Έπεσες από έναν ουρανό

και σε αυτό τον κόσμο μεταλλάχθηκες.

Μίκραιναν οι μέρες.

Μίκραιναν οι νύχτες.

Σε κρατούσα κι έσβηνες, στα νηπενθή συναισθήματά σου.

Έβλεπα στα μάτια σου τον δαίμονα που με καταδίωκε

όσο λίγο-λίγο με εγκατέλειπες.

Γιατί τρομάζες για μένα

μέσα από εσένα.

Συντάκτης: Γεώργιος Σιλιβάκος

Γεώργιος Σιλιβάκος

Νοσταλγός σίγουρα, με μια παιδικότητα που δεν εγκατέλειψα ποτέ. Όσα ένιωσα, έζησα, είναι μέσα μου, με οδηγούν. Γιατί γράφω θα ρωτήσεις... Γράφω για μένα. Περιπλανιέμαι συνεχώς αλλάζοντας κόσμους. Μέσα απ' τα ποιήματα εκφράζω όλα όσα έζησα και ζω.
Αν θέλεις να με ψάξεις θα είμαι χαμένος … σε έναν «Χαμένο Παράδεισο Λέξεων» (η ποιητική συλλογή μου από τις εκδόσεις Διάνοια) καταθέτοντας την ψυχή μου και τα όνειρα μου με όλα τα συναισθήματα που συνθέτουν το ταξίδι μας αυτό που λέγεται ζωή.
Άλλοτε ξεχασμένος σε ένα ξέφωτο, μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, χαζεύοντας τα αστέρια. Άλλοτε στην πλάτη μιας χήνας να ταξιδεύω σαν το Νιλς Χόλγκερσον. Και άλλοτε στη Χώρα του Ποτέ να παίζω με τα Χαμένα Παιδιά... για το παιδί που δεν χάθηκε ποτέ από μέσα μου.