Σε μια εποχή που τα νέα μας βομβαρδίζουν με κρίσεις, πολέμους και τιμές στο σούπερ μάρκετ, ένα χειμωνιάτικο απόγευμα στην Ουάσιγκτον αποφάσισε να πάει κόντρα στο κλίμα. Όχι με συνθήματα ή πορείες, αλλά με φιλιά. Πολλά φιλιά. Συγκεκριμένα, 1.435 ζευγάρια συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της πόλης για να φιληθούν ταυτόχρονα κάτω από ένα τεράστιο γκι και να σπάσουν παγκόσμιο ρεκόρ Guinness. Και κάπως έτσι, η αγάπη απέκτησε επίσημη καταγραφή.
Η εκδήλωση ονομάστηκε National Kiss Under the National Mistletoe και πραγματοποιήθηκε στην περιοχή Anthem Row, στην K Street. Εκεί δεσπόζει το λεγόμενο «εθνικό γκι» της Ουάσιγκτον: μια εντυπωσιακή μεταλλική κατασκευή, διαμέτρου περίπου τριών μέτρων και βάρους εκατοντάδων κιλών, κρεμασμένη σε ύψος εννέα μέτρων. Στολισμένη με πρασινάδα, κόκκινες κορδέλες και ένα καμπανάκι, έμοιαζε περισσότερο με χριστουγεννιάτικο σύμβολο παρά με απλή διακόσμηση πόλης.
Λίγο πριν τη μεγάλη στιγμή, τα ζευγάρια περίμεναν με ανυπομονησία, με γέλια, αγκαλιές και κινητά σηκωμένα για story. Όταν δόθηκε το σήμα, όλοι συγχρονίστηκαν για ένα φιλί πέντε δευτερολέπτων, αρκετό για να μετρήσει, αλλά και για να αφήσει κάτι να αιωρείται στον αέρα. Η παρουσία εκπροσώπου των Guinness World Records έδωσε επίσημο χαρακτήρα, αλλά το συναίσθημα ήταν ξεκάθαρα ανεπίσημο: χαρά, τρυφερότητα και μια αίσθηση συλλογικής συμμετοχής σε κάτι γλυκά παράλογο.
Το γκι δεν επιλέχθηκε τυχαία. Στις αρχαίες κελτικές παραδόσεις θεωρούνταν ιερό φυτό, σύμβολο γονιμότητας και προστασίας. Το έθιμο του φιλιού κάτω από αυτό, όπως το ξέρουμε σήμερα, καθιερώθηκε αιώνες αργότερα και επιβίωσε γιατί, απλά, μας αρέσει η ιδέα μιας δικαιολογημένης αγκαλιάς.
Η επιστήμη έχει τις δικές της εξηγήσεις. Το φιλί λειτουργεί σαν εξελικτικό φίλτρο: μέσω της όσφρησης και της γεύσης, το σώμα συλλέγει πληροφορίες για τη συμβατότητα του άλλου, ακόμα και σε γενετικό επίπεδο. Παράλληλα, ενεργοποιείται ένα νευροχημικό κοκτέιλ με ωκυτοκίνη, ντοπαμίνη και σεροτονίνη, που ενισχύει το δέσιμο και μειώνει το στρες. Και ναι, ανταλλάσσονται και βακτήρια. Πολλά. Όμως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Τα ζευγάρια που φιλιούνται συχνά τείνουν να μοιράζονται παρόμοιο μικροβίωμα, κάτι που δείχνει μια μορφή βιολογικής οικειότητας.
Τελικά, το μαζικό φιλί κάτω από το «εθνικό γκι» δεν ήταν απλώς ένα χριστουγεννιάτικο event. Ήταν μια υπενθύμιση ότι, ακόμη και σε έναν κόσμο που τρέχει με ειδοποιήσεις και deadlines, η ανθρώπινη επαφή παραμένει κάτι βαθιά αναγκαίο. Και ότι καμιά φορά, ένα φιλί —ειδικά όταν το μοιράζεσαι με 1.434 ακόμα ζευγάρια— μπορεί να κάνει την καθημερινότητα λίγο πιο φωτεινή.
Ίσως γι’ αυτό τέτοιες στιγμές μας συγκινούν τόσο: γιατί θυμίζουν ότι, παρά τις διαφορές μας, όλοι χρειαζόμαστε σύνδεση, επαφή και λίγη συλλογική τρυφερότητα.
Συντάκτης: Νικόλ Τ.
