Η πίτσα δεν είναι φαγητό είναι συναίσθημα

Οι πειρασμοί στη ζωή έρχονται για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις σου, για να σου επιβεβαιώσουν ακόμα μια φορά πως σε κάποια πράγματα δεν μπορείς να αντισταθείς. Ειδικά αν αυτά είναι απαγορευμένα, ακατάλληλα ή πολυθερμιδικά, όπως για παράδειγμα ένα κομμάτι πίτσα.

Φυσικά αν παραγγείλεις πίτσα δε μένεις ποτέ στο ένα κομμάτι. Αυτό το ξέρουν όλοι. Πιο πιθανό να σκοτωθείς με την παρέα για το τελευταίο κομμάτι, παρά να χορτάσεις και να το παρατήσεις στο πιάτο σου. Εφαρμόζεις επιτέλους τα λόγια της γιαγιάς, που όταν ήσουν μικρός σου έλεγε να το φας όλο μη σε παρατήσει ο άντρας ή η γυναίκα σου.

Είναι από κείνες τις κατηγορίες τροφίμων που θεωρητικά προσπαθείς να μην αγγίξεις ποτέ, που είτε είσαι σε δίαιτα είτε όχι λες ότι αποφεύγεις, κι όμως κάποιες περιστάσεις όχι μόνο το απαιτούν, αλλά το επιβάλλουν κιόλας.

Ένας αγώνας στην τηλεόραση με την παρέα μαζεμένη στο σπίτι δε θα μπορούσε παρά να συνοδεύεται από πίτσα και μπίρες. Μια βραδιά για επιτραπέζια το ίδιο. Και τώρα μόλις διαπίστωσα ότι τελικά είναι το delivery-food της παρέας. Όχι γιατί αν πάρεις μία ολόκληρη μόνος σου δε θα μπορέσεις να τη φας, αλλά γιατί εκεί ο ένας παρασύρει τον άλλο και με τη δικαιολογία πως δικαιούσαι κι εσύ μια παρασπονδία στο φαγητό, ξεφεύγεις -άλλο που δεν ήθελες, δηλαδή.

Μέχρι και δική της Παγκόσμια μέρα απέκτησε. 9 Οκτωβρίου. Όχι ότι αυτό την καθιστά πιο σημαντική απ’ τα υπόλοιπα φαγητά, αλλά ίσως πιο νόστιμη και πιο γευστική.

Η πίτσα, όσο παράδοξο κι αν σας φαίνεται ήταν ιδέα ελληνική. Όχι να το παινευτούμε, αλλά μια αδυναμία παραπάνω στο φαγητό την έχουμε. Οι Αρχαίοι Έλληνες έφτιαξαν ένα λεπτό στρογγυλό ψωμί που ψηνόταν με διάφορα υλικά και χρησιμοποιήθηκε ως πιάτο. Στη Ρώμη αναφέρεται η βρώση του ψωμιού αυτού με ελαιόλαδο, μυρωδικά και μέλι. Ο Marcus Gavius Apicius, Ρωμαίος λάτρης του φαγητού και μάγειρας ανέφερε στο βιβλίο του την πρώτη συνταγή για πίτσα με κοτόπουλο (να σημειωθεί πως αυτοκτόνησε μετά από οικονομική καταστροφή λόγω φόβου πως δε θα έχει χρήματα να φάει). Το 16^ο αιώνα, δημιουργείται η πρώτη σάλτσα ντομάτας, ενώ ο 19^ος αιώνας αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της πίτσας στη Νάπολη, καθώς άρχισαν πλέον να φτιάχνονται οι πρώτες παραλλαγές της.

Κι αν μεταξύ σας στις παρέες κάνετε διαγωνισμό για το ποιος μπορεί να φάει περισσότερο, μάλλον το παγκόσμιο ρεκόρ κατανάλωσης πίτσας δε θα το φτάσετε ποτέ. Κι αυτό γιατί το άτομο που το κατέχει κατάφερε να καταναλώσει τόσα κιλά πίτσας όσο το βάρος του.

Επειδή, όμως, μπορεί να σας αρέσει η πίτσα, αλλά να είστε και φανατικοί λάτρεις του γλυκού ξέρετε σίγουρα πως βγαίνει πλέον και πίτσα με σοκολάτα και μπανάνα. Για εσάς που τρώτε γλυκό κι αλμυρό παράλληλα, που τα συνδυάζετε όλα μεταξύ τους και παροτρύνετε και τους φίλους σας να δοκιμάσουν τις καινοτόμες ανακαλύψεις σας.

Η πίτσα, λοιπόν, είναι κόλαση κι η κατανάλωσή της αποτελεί ίσως μία απ’ τις ωραιότερες αμαρτίες. Μη γίνεσαι ξενέρωτος κοιτώντας το κουτί, ενώ μετράς θερμίδες κι ώρες στα γυμναστήρια για να τις ξεφορτωθείς πριν καν τις πάρεις. Κοιλιόδουλος κι εσύ μπορείς να γίνεσαι μία στις τόσες. Ειδικά όταν αφορά φαγητό και μάλιστα καλό φαγητό.

Κι επειδή μετά από όλα αυτά σίγουρα πεινάσατε κι εσείς, ας κλείσω λέγοντας απλώς «καλή όρεξη».