Δεν είναι ποτέ αργά να πεις στον εαυτό σου «τέλος, κάτι έσπασε μέσα μου, δεν προχωράει άλλο» κι έτσι με σθένος να βάλεις τελεία -όχι άνω- στη σχέση σου. Οι περισσότερες σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης -ευτυχώς ή δυστυχώς κατά περίπτωση- και πάντα η διαδικασία ξεθωριάσματος των συναισθημάτων ξεκινά πρώτα μέσα μας και στη συνέχεια εκφράζεται στο ταίρι μας, άμεσα ή έμμεσα. Όσοι εξωτερικοί παράγοντες κι αν υπάρχουν που μας επηρεάζουν σχετικά, πάντα ο πρώτος κι αυτός που τελικά τραβά τη σκανδάλη, είναι η δική μας ψυχολογία.
Θα δώσεις ευκαιρίες, δε λέω, θα δικαιολογήσεις κάθε πρώτη και δεύτερη σκέψη σου, αλλά όταν νιώσεις αυτό το μούδιασμα, της στιγμής που μένεις άπραγος αντί να υπερασπιστείς τον εαυτό σου μες στη σχέση, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ήρθε η ώρα να κόψεις τα δεσμά. Έχεις λοιπόν αναρωτηθεί πώς πραγματικά νιώθεις λίγο πριν τελειώσουν όλα από πλευράς σου; Έχεις σκεφτεί πότε, ποια είναι τα σημάδια τα οποία βιώνεις λίγο πριν το μεγάλο μπαμ;
Το πρώτο σημάδι είναι οι αμφιβολίες, οι οποίες μόλις εμφανιστούν σ’ αποσυντονίζουν, αφού κλονίζουν τα θεμέλια της μέχρι τώρα ρουτίνας σου. Βέβαια, δε θα έπρεπε να τις αντιμετωπίζεις αρνητικά, γιατί ουσιαστικά είναι δείγμα εγρήγορσης και συνειδητοποίησης και γιατί όσα πράττεις οφείλουν να είναι με γνώμονα τη φροντίδα του εαυτού σου, πρωτίστως. Αν λοιπόν έχεις μπει στη διαδικασία όπου έχει εξαντληθεί μέχρι κι η τελευταία σταγόνα της ενέργειάς σου, γι’ αυτήν τη σχέση, τότε καλύτερα, κάνε ένα βήμα πίσω κι αφουγκράσου κάθε αμφιβολία που ψιθυρίζει μέσα σου «φύγε». Αμφιβολία, άλλωστε, σημαίνει αβεβαιότητα, δυσπιστία και δισταγμό. Αβεβαιότητα, γιατί πλέον διερωτάσαι αν όλα όσα κάνεις γι’ αυτήν τη σχέση αξίζουν κι αν, στην τελική, θέλεις να υπάρχει συνέχεια. Δυσπιστία, γιατί ήδη έχεις αρχίσει ν’ αμφιταλαντεύεσαι και ν’ αναθεωρείς τα θέλω σου μες στη σχέση κι έξω απ’ αυτήν. Δισταγμό, γιατί μέσα σου όλα μοιάζουν με μπερδεμένο κουβάρι -σκέψεις, συναισθήματα, τύψεις κι ενοχές-, οπότε και να θες -ενδόμυχα ή μη- να τερματίσεις αυτήν τη σχέση, δε θα βρεις εύκολα την αρχή του μίτου, ώστε να ξεκινήσεις να τον ξετυλίγεις και να φτάσεις στην άλλη άκρη.
Το επόμενο σημάδι είναι οι ακατάπαυστες σκέψεις γύρω από τη μέχρι τώρα πορεία της σχέσης σου, οι οποίες δεν είναι εύκολο να σιωπήσουν και σε γεμίζουν με «αν· «αν έκανα εκείνο μήπως άλλαζε κάτι;», «αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω όλα θα ήταν όπως πρώτα». Αν λοιπόν έφτασες ήδη στο στάδιο του να βασανίζεσαι με υποθετικά σενάρια και ν’ αναπολείς το παρελθόν, καλύτερα να μην εναποθέτεις τις ελπίδες σου σ’ αυτό και να κρατήσεις μόνο όσα σου δίδαξε. Κάθε αναπόληση είναι κι ένα δίδαγμα και κάθε ανάμνηση που δημιουργήθηκε δεν μπορεί να επαναληφθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Άρα, μην το ψάχνεις, η επιστροφή σε οποιοδήποτε προηγούμενο στάδιο κι η προσπάθεια ν’ αγκιστρωθείς σε αναμνήσεις, το μόνο που θα πετύχουν είναι να εγκλωβιστείς σε μια κατάσταση που πλέον δε σε γεμίζει, δε σου ταιριάζει και δεν την επιθυμείς.
Ακολουθεί η αποστασιοποίηση από το ταίρι σου και τη σχέση σας. Μερικές φορές πιάνεις τον εαυτό σου να επαναλαμβάνει λέξεις ή φράσεις, συνειδητοποιώντας την ψυχρότητα με την οποία τις ξεστόμισες, ή ακόμα και ν’ αναπαράγει στιγμές στις οποίες φάνηκε ξεκάθαρα ότι έχεις αρχίσει ν’ απομακρύνεσαι από τον σύντροφό σου, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αν σου έχει συμβεί, σίγουρα σ’ έχει προβληματίσει η συμπεριφορά σου κι οι αντιδράσεις σου και σ’ έχουν κάνει ν’ αναρωτηθείς πώς στο καλό έφτασες σ’ αυτό το σημείο και πώς καταλήξατε εδώ. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να πάψεις να βασανίζεις το μυαλό σου μ’ επαναλήψεις, τύψεις κι ενοχές και να πετάξεις όλα τα παραπάνω στο καλάθι των άχρηστων. Μπορεί να μην είναι εύκολη διαδικασία η αποδοχή των παραπάνω, αλλά αν το καλοσκεφτείς, εν μέρη, η αποστασιοποίηση σημαίνει ελευθερία. Γιατί; Γιατί πλέον, έστω κι ασυνείδητα, έχεις πάρει τις αποφάσεις σου και δεν υπάρχουν πια ανάμικτα και διφορούμενα συναισθήματα που σε μπερδεύουν και σου προκαλούν σύγχυση. Αντίθετα, την εμφάνισή της κάνει σιγά-σιγά, η εσωτερική γαλήνη κι η βεβαιότητα ότι έχεις πάρει την τελική απόφαση. Αρκεί ασφαλώς, να εμπιστευθείς τα σημάδια και τη φωνή μέσα σου.
Συμπερασματικά, ένας χωρισμός προκαλεί ψυχολογικές και συναισθηματικές διακυμάνσεις, οι οποίες, πολλές φορές, φαίνεται ν’ ασκούν τεράστια εξουσία και πίεση πάνω σου, όμως, μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να κοιτάξει πίσω και ν’ αλλάξει κατεύθυνση. Δε γίνεται ν’ αγνοείς τα σημάδια, ακόμη κι εκείνο το αρχικό του μουδιάσματος, αφού είναι από τα πιο τρανταχτά -κι ας το παραβλέπεις αρχικά- για ν’ αντιληφθείς ότι πλέον δεν υπάρχει καμία εξέλιξη, παρά μόνο στασιμότητα. Είναι κατανοητό και λογικό επίσης, να υπάρξουν και στιγμές που σπας μέσα σου, ραγίζεις, νιώθεις ανήμπορος να βοηθήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, πόσο μάλλον να σκεφτείς τον σύντροφό σου κι όσα αντίστοιχα βιώνει ο ίδιος. Οπότε, προσπάθησε να επικεντρωθείς στο τι είναι αυτό που σε κάνει να μην ξέρεις πώς να ενεργήσεις. Βεβαιώσου πως ό,τι κι αν είναι αυτό, δε θα μείνεις άπραγος κι αδρανής.
Όταν μια σχέση έχει τελειώσει μέσα σου μη φέρνεις τον εαυτό σου σε σημείο οπισθοχώρησης. Όταν όλα έχουν τελειώσει, δεν τίθεται ζήτημα αμφισβήτησης παρά μονάχα αποδοχής -της πραγματικότητας-, γιατί σε κανέναν δεν αξίζει μια σχέση βολής, ρουτίνας και συνήθειας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νίνα Λυβιώτη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
