Όταν αγνοείς την ανάγκη σου για πνευματική τροφή, σίγουρα στο τέλος θα πληρώσεις ένα βαρύ τίμημα. Δεν είναι δικαιολογία ότι ο σημερινός κόσμος έχει αλλάξει -πώς εργαζόμαστε, πώς ζούμε, πώς εκπαιδεύονται τα παιδιά- αλλά είναι όλες εκείνες οι αλλαγές, οι λιγότερο ορατές αλλά όχι βαθιές, που προκαλεί η τωρινή καθημερινότητά σου στον εσωτερικό σου κόσμο. Oι αλλαγές απ’ το χθες στο σήμερα που μαζί μ’ ένα άγνωστο αύριο προκαλούν έκπληξη.

Όμως δε θα έπρεπε. Γιατί η λαχτάρα να συνδεθείς με κάτι μεγαλύτερο από εσένα θα έπρεπε να ‘ναι ασταμάτητη και καθολική. Είναι κάτι που βαθιά μέσα μας το έχουμε όλοι ανάγκη και μέχρι ένα επίπεδο όλοι γνωρίζουμε κάποια πράγματα που τα ορίζουμε ως πιο σπουδαία από εμάς και μας κινητοποιούν. Οι περισσότεροι έχουν κωδικοποιήσει μερικούς μύθους, παροιμίες, κλισέ ατάκες, επιγράμματα, παραβολές- τον σκελετό, δηλαδή, κάθε μεγάλης ιστορίας. Ποιοι όμως είναι αυτοί που κρατούν σταθερά και καθημερινά μια γειωμένη αντίληψη κι είναι συνειδητοποιημένοι; Και ποιοι είναι αυτοί που δεν το κάνουν, με αποτέλεσμα το πνευματικό τους θεμέλιο να εξασθενεί ή να καταρρέει καταλήγοντας σε μία εξουθένωση, κατάθλιψη, άγχος κι απόγνωση μπροστά σε μια κρίση που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή;

Ο Γάλλος φιλόσοφος Pascal είπε πως όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας πηγάζουν απ’ την αδυναμία του ανθρώπου να καθίσει ήσυχα σ’ ένα δωμάτιο μόνος του. Γιατί όταν μάθεις να το κάνεις, έστω και για λίγα λεπτά, μπορείς να διατηρήσεις αυτή την εσωτερική σύνδεσή σου που είναι η πηγή της ανθεκτικότητάς σου. Είτε δουλεύεις μόνος σου, είτε ζεις μια χαοτική κατάσταση, είτε είσαι μέλος μιας οικογένειας.

Εν ολίγοις, η ανάγκη σου να γαλουχήσεις τον πνευματικό σου εαυτό, δεν είναι κάτι παραμυθένιο, ούτε περιεχόμενο στήλης αστρολογικής. Άλλωστε το είπε κι ο Αϊνστάιν πως χωρίς την πίστη στην εσωτερική αρμονία του κόσμου δε θα μπορούσε να υπάρξει επιστήμη. Ρυθμός κι αρμονία, τάξη και συμμετρία, χρώμα και γεύση είναι τα μυστικά που εκφράζονται σε κάθε ανακάλυψη. Μικρή ή μεγάλη. Κι όλα συνδέονται μεταξύ τους. Κάθε πράγμα, κάθε μόριο, κάθε πέτρα, κάθε ζωντανή μορφή, ακόμα κι ένας κενός χώρος μπορεί να γεμίσει απ’ την ίδια την αύρα σου. Αρκεί ν’ αρχίζεις ν’ αλλάζεις, για ν’ αρχίζει ν’ αλλάζει κι ο κόσμος μαζί σου.

Δεν έχει σημασία πώς ονομάζεται αυτό το πνευματικό μέρος του εαυτού σου ή ποιες πρακτικές πρέπει να εισάγεις στη ζωή σου για να σε βοηθήσουν να συνδεθείς μ’ αυτό. Έχει σημασία να το αναγνωρίσεις και να το ενσωματώσεις στην καθημερινότητά σου. Είναι ένα τέταρτο ένστικτο κι είναι μακριά απ’ τα ένστικτά σου για επιβίωση, σεξ και δύναμη. Είναι αυτή η αδυσώπητη ορμή σου για νόημα, για αυτοανακάλυψη, για αυτογνωσία, για να ανακαλύψεις από τι αποτελείσαι τελικά.

Είναι αυτό που μας συνδέει όλους. Τον έναν με τον άλλο και με τον εαυτό μας κι είναι τόσο βαθιά αποτυπωμένο και κωδικοποιημένο μέσα μας, όσο και τ’ άλλα τρία ένστικτά μας. Αλλά δυστυχώς λιγότερο συζητημένο και κατανοητό. Γιατί; Γιατί είναι θαμμένο. Απλώς περιμένει μια περίοδο κρίσης για ν’ ανέβει στην επιφάνεια. Το θέμα είναι να μπορέσεις να το διαχειριστείς. Διαφορετικά θα φέρει ως αντίδραση την εσωτερική πάλη ή τη φυγή. Και το κάνεις. Σκέψου τις συνέπειες της πανδημίας, τη φυλετική αδικία, τη βαθιά αβεβαιότητα και τις οικονομικές απώλειες. Πώς το διαχειρίζεσαι εσύ; Οι γύρω σου; Στρες; Κατάθλιψη; Εγκλήματα; Ρατσισμός; Θυμός;

Το τέταρτο ένστικτο βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε σημαντικής φιλοσοφικής και θρησκευτικής παράδοσης. Εκφράζει τον εαυτό και την αναπνοή, τον σκοπό της ζωής μακριά απ’ τις ανάγκες του έξω κόσμου, την εσωτερική φώτιση και σοφία. Μπορεί να κρύβει μέσα τους μορφές διαλογισμού, ενσυνειδητότητας ή στοχαστικής σκέψης αλλά σκοπός του είναι η διαμόρφωση και η δημιουργία ενός όλου, μέσα απ’ τη δύναμη που κρύβει ο ένας κι ο καθένας. Έτσι οι επιλογές που κάνεις και σ’ αυτό που επιλέγεις να δώσεις προσοχή, κυριολεκτικά δίνουν στίγμα στη δημιουργία του κόσμου. Γιατί τα πράγματα όπως είναι, πράγματι αλλάζουν, ακόμη κι από μικρές αλλαγές στην αντίληψη που φέρνουν με τη σειρά τους αλλαγές στη συμπεριφορά και συσσωρευτικά μεγάλες αλλαγές στα πρότυπα της κουλτούρας.

Όλοι είναι αγχωμένοι και στην επιφάνεια βγαίνει μια λαχτάρα. Η ευκαιρία για ανανέωση κι αλλαγή, ακόμη και μέσα απ’ την τραγωδία. Γι’ αυτό βρες το νόημα. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεμείνεις από ευκαιρίες. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τις εκμεταλλεύεσαι. Και να μην ξεχνάς, πως ο κόσμος, πάντα βρισκόταν στη μέση μιας κρίσης, πάλευε με την κατάθλιψη και την απόγνωση. Όμως στο τέλος, άκουγε το τέταρτο ένστικτό του.

 

 

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου