Και ναι… Μετά από πολύ καιρό αναμονής (ή κατευθείαν σε άλλες περιπτώσεις — στη δική μας, αρκετοί μήνες),
κρατάς ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης στα χέρια σου.

Για την ακρίβεια, ένα σχεδόν θετικό, αφού από την αγωνία μας το κάνουμε το τεστ πριν καν συνειδητοποιήσει ο ίδιος μας ο οργανισμός τι συμβαίνει.

Και σαν σε όνειρο, βλέπουμε μια πολύ αχνή δεύτερη ροζ γραμμούλα.

Και απανωτές σκέψεις περνούν από το μυαλό μας… Συμβαίνει στ’ αλήθεια; Να χαρώ ή μήπως να μη χαρώ γιατί είναι πολύ νωρίς;

Αλλά αυτά δεν τα ελέγχουμε και η καρδιά μας φτερουγίζει ήδη, και το μυαλό οραματίζεται κούνιες και καλαθούνες.

Είναι απερίγραπτη η χαρά, η ταχυπαλμία, ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση που νιώθεις εκείνη τη στιγμή.

Κι αφού το ανακοινώσεις στον αγαπημένο σου, χαίρεστε μαζί, ονειρεύεστε και… ξεκινάει το άγχος β’ φάση.

Μετά το άγχος της σύλληψης, έρχεται το άγχος τελειόμηνης εγκυμοσύνης, υγιές μωράκι… και δεν σταματάμε ποτέ.

Φυσικά, δεν μας βοηθάνε και τα όνειρα εκείνη την περίοδο.

Δηλαδή, οι εφιάλτες που έχουμε — το οποίο ως φαινόμενο υφίσταται και μάλιστα συναντάται σε μεγάλο ποσοστό.
Και αυτό που συμπέρανα προσωπικά είναι πως λειτουργεί αλληλένδετα: το άγχος και οι φοβίες μας βοηθούν στο να δούμε αυτούς τους εφιάλτες και αυτοί, με τη σειρά τους, προκαλούν περισσότερο άγχος και καινούργιες φοβίες.

Εννοείται πως δεν είναι όλα μαύρα κι άραχνα, αλλά επειδή σπάνια θα τα δεις γραμμένα κάπου —γιατί σαν εμένα, εσένα και την κάθε εγκυμονούσα, μας είχαν πει νωρίτερα για τη «σκοτεινή» αυτή πλευρά της εγκυμοσύνης— ίσως το άγχος να ήταν λιγότερο.

Γιατί όταν έβλεπα εφιάλτες, νόμιζα ότι κάτι πάει λάθος μ’ εμένα, αφού καμία από τον κύκλο μου δεν είχε βιώσει κάτι αντίστοιχο.

Ευτυχώς, μπόρεσα να μάθω και κάπως να τους διαχειριστώ. Γιατί αν κατανοήσεις από πού προέρχονται, σίγουρα δεν αγχώνεσαι για τον λόγο που τους βλέπεις.

Ας δούμε όμως τι λέει και η επιστήμη αναλυτικότερα.

Όπως αναφέραμε και παραπάνω, οι εφιάλτες είναι αρκετά συχνοί και προκαλούνται συνδυαστικά από ορμονικούς, ψυχολογικούς και φυσιολογικούς παράγοντες.

Δηλαδή, η αύξηση των ορμονών —οιστρογόνο και προγεστερόνη κυρίως— επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου και τη φάση REM του ύπνου, οπότε και τα όνειρα είναι πιο έντονα.

Επιπλέον, το άγχος και οι συναισθηματικές διακυμάνσεις που σχετίζονται με τον τοκετό, την υγεία του μωρού μας ή τη νέα ζωή ως γονέας πια (αν είναι το πρώτο μας), πώς θα δεχτεί το νέο μέλος το αδερφάκι του (αν είναι το δεύτερο), πώς θα διαχειριστούμε μια ακόμα απόλυτα εξαρτώμενη ψυχούλα από εμάς —κι άλλα πολλά για την καθεμιά διαφορετικά— προκαλούν έντονα συναισθήματα, τα οποία το μυαλό επεξεργάζεται μέσα από όνειρα και εφιάλτες.

Και μην ξεχνάμε τους φυσιολογικούς παράγοντες: οι διακοπές ύπνου που έχουμε λόγω ανάγκης να πάμε στην τουαλέτα, κράμπες (τρώγε μπανανούλες και μαγνήσιο!), μας επιτρέπουν να θυμόμαστε πιο εύκολα τα όνειρα — ειδικά αν μας τρόμαξαν.

Λόγω των παραπάνω παραγόντων, μπορεί όλα να φαίνονται πιο έντονα και πιο ρεαλιστικά.

Καλά όλα αυτά, θα σκεφτείς. Μπορώ να κάνω κάτι για να μην βλέπω εφιάλτες;

Μπορείς!

Παρακάτω θα βρεις κάποιους τρόπους που ίσως σε βοηθήσουν:

  • Προσπάθησε να κοιμάσαι στο πλάι, ειδικά στο αριστερό. Βοηθά την κυκλοφορία του αίματος προς τον πλακούντα και ανακουφίζει από την πίεση στα όργανα.
  • Εξοπλίσου με ένα μαξιλάρι εγκυμοσύνης. Θα το χρειαστείς και στον θηλασμό. Αξίζει κάθε ευρώ που θα ξοδέψεις!
  • Φρόντισε τον εαυτό σου όπως θα φροντίζεις το μωράκι σου αργότερα. Μια χαλαρωτική ρουτίνα είναι μια αρχή που μπορείς να ακολουθήσεις: ίδια ώρα περίπου ύπνου και αφύπνισης, ένα ζεστό ντους, ένα καλό βιβλίο…

Ας δούμε τώρα τι θα ήταν καλό να αποφύγεις:

  • Καφέ, σοκολάτα και γενικά οτιδήποτε περιέχει καφεΐνη μέχρι το μεσημεράκι. Μετά ίσως σου δημιουργούν υπερένταση.
  • Βαριά γεύματα. Αυτό το μπέργκερ που λιγουρεύτηκες στις 10 το βράδυ είναι απόλυτα ένοχο και όχι καλή ιδέα. Ένα γιαουρτάκι ή μια σαλάτα υπόσχονται όνειρα με πολλά μπέργκερ (ο πεινασμένος μπέργκερ ονειρεύεται!) — πάντως δεν προμηνύουν εφιάλτες.
  • Λίγη άσκηση μέσα στη μέρα σου σίγουρα θα βοηθήσει. Δεν χρειάζονται υπερβολές — λίγο περπάτημα, λίγη γιόγκα για εγκύους (δες βίντεο στο YouTube, έχει άπειρα).
  • Μίλα για τους φόβους σου ή γράψε τους. Θα σε βοηθήσει.

Αν τα κάνεις όλα αυτά και δεν έχεις βελτίωση, τότε συζήτησέ το με τον γιατρό ή τη μαία σου — ενδεχομένως μπορούν να σου προτείνουν κάτι διαφορετικό.

Να θυμάσαι: όλα είναι φυσιολογικά και υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης.

Εύχομαι να σε βοήθησα!

Συντάκτης: Αλεξία Παπαδογιάννη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη